Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

Κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον Ἀθανάσιος πάλιν ὁ πένταθλος τῆς ἀληθείας ἀγωνιστὴς ἕτερον ὑπέμεινε κίνδυνον. οὐκ ἐνεγκόντες γὰρ οἱ δαίμονες τῆς Ἀθανασίου γλώττης καὶ προσευχῆς τὴν ἰσχύν, τοὺς οἰκείους ὑπουργοὺς εἰς τὰς κατ’ ἐκείνου λοιδορίας καθώπλισαν. καὶ πολλὰς μὲν καὶ ἄλλας ἀφῆκαν φωνάς, ἀντιβολοῦντες τὸν προστάτην τῆς ἀσεβείας ἐξελάσαι τὸν Ἀθανάσιον, προσέθεσαν δὲ καὶ ταύτην· εἰ Ἀθανάσιος μένοι, οὐδεὶς Ἕλλην μενεῖ· ἅπαντας γὰρ εἰς τὸν οἰκεῖον μεταστήσει χορόν«.

ταύτας Ἰουλιανὸς τὰς ἱκετείας δεξάμενος [*](9—15 vgl. Socrat. III 12, 7. 13, 1. Rufin. Η. Ε. X 33. Sozomen. V 18, 1 V 17, 12? Gregor. Nazianz. Orat. IV 101 — 105. Julian. Epist. 42 (423 A). Zonar. XIII 12, 21 S. 61, 14 —16 — S. 186, 15 vgl. Socrat. III 13, 13. 14, 1—6. Rufin. H. Ε. X 34—35. Vita Athanas. 26 PG 25 CCVIIIB. Photius (258) ebd. 13 CCXXI. meon. Vita Athanas. 15. Sozomen. V 15, 1 — 3) [*](* —15 Cass. VI 17 — 10—15 Georg. Mon. 541, 20) [*](B HN(n) + GS,s) = r AL (y) FVR (v)) [*](1 τῶν > y ι 2 ἐζητήσαντο B ι ἔφη] εἰνἀι L ι 3 ἀπέλυσαν ὑπεραγασθέντες L ι 4 μετατιθέντες A μετατιθέντεσ B6 ι 5 μετέμαθον ryvSynas. ἔμαθον B ι 7/8 καὶ γὰρ: ἡ am Rand HSS ι 8 θεομισὴσ Bsyv Cass. μισόθεος n I κατὰ τῆς ryv contra pietatem Cass. κατὰ τῶν τῖς B ι 11 φιλοσόφων ny Georg, philosophorum disciplmas Cass. φιλοσοφουμένων Bsv Georg. Cod. P ι 11/12 φησὶ πτεροῖς ryv Cass. πτεροῖς φησὶν B ι 16 θ am Rand HSS ι καιρὸν s ι πάλιν > y, übergeschrieben Ac ι 17 ἀληθείας] εὐσεβείασ HG ι 21 προσέθηκαν n ι 22 μένοι B μείνοι ryv ι ἑλλήνων B ι ἅπαντας γὰρ] ἀλλ’ ἅπαντας n ι 23 τὰς ἱκετείας Ἰουλιανὸς ~ B)

186
οὐκ ἐξελαθῆναι μόνον προσέταξεν, ἀλλὰ καὶ ἀναιρεθῆναι τὸν Ἀθα- νάσιον. τῶν δὲ θιασωτῶν ὀρρωδούντων , προειρηκέναι λέγεται τὴν ταχεῖαν τοῦ θορύβου κατάλυσιν· νέφος γὰρ αὐτὸν προσηγόρευσε διαλυόμενον ὅτι τάχιστα.

ὑπεχώρησε δὲ ὅμως, ἐληλυθέναι τοὺς τι ἀπεσταλμένους μεμαθηκώς· καὶ πορθμεῖον εὑρὼν παρὰ τὴν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ ἐπὶ τὴν Θηβαίων χώραν ἀνήγετο. ὁ δὲ ἀνελεῖν αὐτὸν προστεταγμένος, πυθόμενος τὴν φυγήν, κατὰ κράτος ἐδίωκεν. ἑτέρου δέ τινος τῶν γνωρίμων προειληφότος καὶ σφόδρα ἐλαύνειν αὐτὸν εἰρηκότος τινὲς μὲν τῶν συνόντων ἐπὶ τὴν ἔρημον ἐκκλίνειν ἱκέτευον· αὐτὸς δὲ τῶ κυβερνήτῃ ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἰθῦναι τὸ πορθμεῖον ἐκέλευεν.

οὕτω δὴ αὐτῶν καταντικρὺ τοῦ διώκοντος φερομένων, ἧκεν ὁ τοῦ θανάτου τὰς ἐντολὰς δεδεγμένος καὶ πόσον ἀφέστηκεν ὁ Ἀθανάσιος ἤρετο. ὁ δὲ πελάζειν τοῦτον εἰπὼν ἐκεῖνον μὲν ἀπέπεμψεν, αὐτὸς δὲ τὴν Ἀλεξάνδρειαν κατέλαβε καὶ τὸ λειπόμενον τῆς Ἰουλιανοῦ βιοτῆς αὐτόθι διέλαθεν.