Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χρόνον τῆς μὲν Ῥωμαίων ἐκκλησίας Σίλβεστρος κατεῖχε τὰς ἡνίας, Μιλτιάδην διαδεξάμενος ὃς μετὰ Μαρκελλῖνον τὸν ἐν τῷ διωγμῷ διαπρέψαντα τὴν τῆς ἀρχιερωσύνης χειροτονίαν ἐδέξατο· ἐν Ἀντιοχείᾳ δὲ μετὰ Τύραννον, τῆς τῶν ἐκκλησιῶν ἀρξαμένης εἰρήνης, Βιτάλιος τὴν ἡγεμονίαν παρέλαβεν, ὃς καὶ τὴν ἐν τῇ Παλαιᾷ καταλυθεῖσαν ὑπὸ τῶν τυράννων ᾠκοδόμησεν ἐκκλησίαν·

Φιλογόνιος δὲ μετὰ τοῦτον τὴν προεδρίαν λαβὼν τά τε λειπόμενα τῇ οἰκοδομίᾳ προστέθεικε καὶ τὸν ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἐν τοῖς Λικιννίου καιροῖς ἐπεδείξατο ζῆλον. τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις δὲ μετὰ Έρμωνᾶν Μακάριος ἐπιστεύθη, φερώνυμος ἀνὴρ καὶ παντοδαποῖς κοσμούμενος ἀγαθοῖς.

τῆς δὲ Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τοῦτον αὐτὸν τὸν καιρὸν Ἀλέξανδρος τῆς ἀρχιερατικῆς ἠξιοῦτο λειτουργίας, ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος. τότε [*](7—9 vgl. Rufin.H.E.X1,S.960,10—12 — 10/11 Matth. 5, 29/30 — 15-18 vgl. Corpus Script. Christian, oriental. cur. Chabot. Scriptores Syri. Series tertia, t. IV, S. 148 (= Σ)) [*](* 6—9 Nicetas Thesaur. V 3 PG 139, 1365 B — 12— S. 8, 10 Niceph. H.E. VIII 6) [*](A HN(n) GS(s) DL + FV(v) = z T) [*](1 τῆς ἀληθείας GL ι 2 ποτε AnTCass. > sz ι 3 γραμμάτων szTCass. συνταγμάτων An ι σαφέστερον > TCass. ι 7 μεταπείθειν παραινέσεσιν ~ TCass. ι 10 νόμου = legem Cass.] λόγου Τ 12 γ(??) am Rand HSS ι 13 ἡνίας κατεῖχε ~ TCass. ι μιλτιόδιν Τ ι 14 τὴν nach ἀρχιερωσύνης ~ s ι τῖς AnDTCass. τῆς αὐτῆς sLvAe ι 16 ἀρξαμένησ AnszCass. ἀρξάμενοσ 17 ἐν τῇ Παλαιᾷ] παλαιὰν D antiqicam Cass. Σ ι 19 οἰκοδομῆ Τ ι 20 λικινίου sDT ι 21 ἑρμαμωνᾶν V ἑρμάμωναν F ἔρμωνα S ἑρμωνᾶ NG, post Hermonem Cass. ι ἐνεπιστεύθη sLv ι 22 κοσμούμενοσ szTCass. ἀσκούμενοσ An I 23 nach καιρὸν + τῆς L ι Ἀλέξανδρος nach λειτουργίας ~ An, Cass. wie im Text ι 24 ἠξιοῦτο An possidebat Cass. ἠξίωτο sDvT ἠξιώθη L)

8
τοίνυν ὁ τῆς Ἀλεξανδρέων Ἀλέξανδρος, ὁρῶν τὸν Ἄρειον τῷ τῆς φιλαρχίας κατεχόμενον οἴστρῳ καὶ τοὺς ὑπὸ τῆς βλασφημίας ἐζωγρημένους ἀγείροντα καὶ συλλόγους ἰδίους ποιούμενον, τοῖς τῶν ἐκκλησιῶν ἡγεμόσι τὴν τούτου βλασφημίαν διὰ γραμμάτων ἐδήλωσεν.

Ἐγὼ δὲ τὴν πρὸς τὸν ὁμώνυμον αὐτῷ γραφεῖσαν ἐπιστολὴν ἐνθήσω τῇ συγγραφῇ, σαφῶς ἅπαντα τὰ κατ’ ἐκεῖνον διδάσκουσαν, ὡς ἂν μή τις ὑπολάβοι πλάττοντά με ταῦτα συγγράφειν· καὶ μετὰ τήνδε, τὴν αὐτοῦ γε Ἀρείου, καὶ μετ’ ἐκείνην τὰς ἄλλας ὥν ἡ τῆς ἱστορίας δεῖται διήγησις, ἵνα μαρτυρῶσι τῇ ἀληθείᾳ τῆς συγγραφῆς καὶ σαφέστερον τὰ γεγενημένα διδάσκωσιν. γράφει δὲ ὁ τῆς Ἀλεξανδρέων Ἀλέξανδρος πρὸς τὸν ὁμώνυμον ταῦτα·