Ιστορικον Συντιπα του Φιλοσοφου Ωραιοτατον Πανυ

Ἄκουσον (δέ), ὦ βασιλεῦ, καὶ περὶ τοῦ πενταετοῦς παιδὸς τῆς διηγήσεως. ἄνδρες πραγματευταὶ ὑπῆρ- χον τρεῖς, οἵτινες καὶ πρὸς ἀλλήλους εἶχον συντρο- φίαν. καὶ ἀπῆλθον εἰς χώραν τινὰ διὰ πραγματείαν. τῆς ὁδοιπορίας οὖν ἀρξάμενοι κατῆλθον εἰς χωρίον, ὥστε ἐν αὐτῷ μεῖναι, εὑρόντες οἰκίαν γραΐδος τινός. μετὰ δὲ τὸ ἀναπαύσασθαι αὐτούς, ἔδοξεν ἀπελθεῖν εἰς βαλανεῖον καὶ λουθῆναι· καὶ λέγουσι τῇ γραΐδι· „ἑτοίμασον ἡμῖν, ὦ γύναι, τὰ πρὸς τὸ λοετρὸν χρειώδη, σκεύη τε καὶ ίμάτια. μόνου δὲ τοῦ κτενὸς [*](2 αὐτῆς V παρατιθέν ABV : quod correxi 3 πρὸς τροφήν] προσετέθη μοι καὶ M 5 ἐννόησεν V 8 με] quia κατηγορεῖν iam nihil aliud est nisi μέμφεσθαι, quod exhibet M) [*](9 τοσαύτην ego, D: τοιαύτην ABVM 12 lemma περὶ τοῦ πενταετοῦς παιδός potius πενταέτους cf. 92, 6 ἄκουσον] coniunctionem aliquam excidisse ut certum est, ita est incertum utrum ἀλλ᾿ an δέ an οὖν an νῦν an τοίνυν, quod praebet M (λοιπὸν D), fuerit: interim adieci δὲ cl. 124 B. extr. 16 ἀρ- ξάμενοι] ἐχόμενοι M 17 ὥστε] cf. 18, 16 ἐν αὐτῷ om. A) [*](20 λοετρόν] formae ionicae in sermonem uolgarem non raro inmiscentur 21 μόνον B ἣ δὲ πάντα αὐτοῖς ἡτοιμάσατο, μόνου τοῦ κτενὸς δʼ ἐπελάθετο M. ἐπελάθετο AM: ἐπελάθοντο BV cl. D: quod serandum erat cum quid uetula fecerit non relatum sit: sed ex communi codd. A et M testimonio ueri simillimum fit )

ἐπελάθοντο. εἶτα οἱ πραγματευταὶ βαλόντες ἅπερ εἶχον, χρυσίον καὶ ἀργύριον, εἰς βαλάντια τρία, δε- δώκασι τῇ γραΐδι εἰπόντες αὐτῇ· ,,ὦ γύναι, λάβε [*](p. 119 B.) „ταῦτα τὰ τρία βαλάντια τοῦ χρυσοῦ καὶ. φύλαττε „καλῶς ἐν ἑαυτῇ, καὶ μηδὲν ἀπὸ τούτων δώσῃς τινὶ „ἀφʼ ἡμῶν, εἰ μὴ νὰ ἴδῃς καὶ τοὺς τρεῖς ἡμᾶς.“ ταῦτα εἰπόντες, ἀπῆλθον εἰς τὸ βαλανεῖον, καὶ ἐν τῇ ὀδῷ ἰδόντες ὅτι κτένιον οὐ κρατοῦσι, στέλλουσιν ἕνα ἀπʼ αὐτούς πρὸς τὴν γραῖαν τοῦ λαβεῖν τὸ κτέ- νιον. ὁ δὲ πεμφθεὶς εἰς τὴν γραῦν λέγει αὐτήν· „οἱ σύντροφοί μου μηνοῦσί σε διʼ ἐμοῦ· Πέμψον „ἡμῖν τὸ χρυσίον τό σε ἐδώκαμεν.“ ἡ δὲ γυνὴ λέ- γει τῷ ἀνδρί· ,,οὐδαμῶς δώσω σοι, ἕως οὐ ἔλθετε „καὶ οἱ τρεῖς ὁμοῦ.“ καὶ ὁ ἀνήρ „ἰδού,“\ λέγει ,,οἱ ,,σύντροφοί μου μακρόθεν κατʼ ὄψιν σου ἵστανται, „καὶ ἐκεῖνοι λέγουσί σοι δοῦναί μοι τὸ χρυσίον.“ καὶ ταῦτα εἰπών τῇ γραΐδι, στρέφεται πρὸς τοὺς συντρόφους αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς ἀνωνύμως „οὐ δίδει μοι ἡ γραῦς,“ μήτε κτένιον εἰπών μήτε χρυ- σίον. ἐκεῖνοι δὲ νομίσαντες τὸ κτένιον ζητεῖν αὐτόν, [*](in hac quoque recensione ante μόνου enuntiatum quale est in M praetermissum esse 1 ὅπερ? 2 χρυσᾶ (χρυσὰ V) καὶ ἄρ- γυρον ABV : χρυσίον καὶ ἀργύριον scripsi; quod malui quam leuiore fortasse mutatione ὅπερ . . . χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, quia χρυσίον, ut est rei aptissimum uocabulum, in tota hac narratione repetitur, χρυσοῦ nonnisi l. 4 legitur neque dubitatione liberum est. ἅτινα ἐπεφέροντο (cod. ἀπ.) χρυσίου τρία βαλάντια M 4 τοῦ] τὰ ξύλα τῶν ἀρωμάτων p. 132, 10. 12. 136, 7 B. et M nonnunquam 5 ἐν i. e. παρʼ M; 51, 25 δώσῃς scriptoris est 6 εἰ μὺ νὰ] ἵνα A ἡμᾶς noli mutare cl. 14 8 κτένιν A. forma barbara κρατοῦσι i. e. ἔχουσι 11 „uariant codices et Ven. in accentus sede σύντροφοι [V 96, 3. 5 et 123, 3 B.] et συντρόφοι [V l. 11. 15, D] exhibentes.“ Boissonade μηνουσι] μηνύουσι coniecit Boissonade. δηλοῦσι M εἶπαν D 12 τό i. e. ὅ e sermone uolgari 13 ἔλθητε 19 μὴ . . μήτε V structura apud recentes non infrequenti) [*](p. 120 B.)λέγουσι τῇ γραΐδι μετὰ νεύματος „δός, γύναι, αὐτό.“ ἣ δὲ ἐκβαλοῦσα τὸ χρυσίον δέδωκεν αὐτῷ. ὃ δὲ τοῦτο λαβών εὐθέως ἀπʼ ἐκεῖσε ἔφυγεν. οἱ δὲ σύν- τροφοι αὐτοῦ περιμένοντες αὐτόν, οὐκ ἦλθε· καὶ μεγάλῃ φωνῇ λέγουσι τῇ γραΐδι· ,,ποῦ ἐστιν ὁ σύν- „τροφος ἡμῶν, ὃν ἀπεστείλαμεν εἰς σέ, καὶ οὐδʼ „ὅλως εἰς ἡμᾶς ἀνεφάνη;“ ἡ δὲ γραῦς εἶπε τοῖς ἀνθρώποις ἐκείνοις ὡς ,,τὸν θησαυρὸν παρʼ ἐμοῦ „λαβὼν κατὰ τὴν ἰδικήν σας φωνὴν καὶ τὸν λόγον, „διέβη ἀπὸ τὸ ὁσπίτι μου· ἐμοῦ γὰρ τὸ χρυσίον „αὑτῷ μὴ διδούσης, ὑμεῖς προσεφωνήσατέ μοι· ‘Δὸς ,,αὐτῷ τὸ ζητούμενον παῤ αὐτοῦ.’ καὶ ἐγὼ κατὰ „τὸν λόγον ὑμῶν δέδωκα τὸ βαλάντιον.“ οἳ δὲ ἀντεῖ- πον τῇ γυναικί· „ἡμεῖς τοῦ λαβεῖν ἀπὸ σοῦ κτένιον „ἐπέμψαμεν.“ ἡ δὲ γραῦς, ,,οὐ κτένιον ἐζήτει,“ φησίν „ἀλλὰ τὸ χρυσίον ὑμῶν ἀπʼ ἐμοῦ ἐζήτησεν ,,ὡς ἀπὸ ἰδικοῦ σας θελήματος· ἐμοῦ δὲ μὴ πιστευ- „σάσης ἐκεῖνον ἀληθῆ λέγειν, ὑμεῖς διὰ νεύματος „προετρέψασθέ με ὕστερον δοῦναι αὐτῷ, κἀγὼ ἐκ- „βαλοῦσα δέδωκα.“ ταῦτα οἱ πραγματευταὶ παρὰ [*](p. 121 B.)τῆς γυναικὸς ἀνελπίστως ἀκούσαντες καὶ πικρῶς τῇ λύπῃ κρατηθέντες, λαβόντες εὐθὺς ἀνάρπαστον τὴν γραΐδα, πορεύονται πρὸς τὸν τῆς χώρας ἐκείνης ἄρ- [*](1 αὐτό] malim αὐτῷ, quod est in M. cf. 12. sed fortasse dixisse illi finguntur αὐτό, intellexisse illa αὐτῷ i. e. illi etiam soli 2 αὐτῷ AM: αὐτὸ BV Ven. του το D 7 ἀνεφάνη AM: ἐφάνη BVD 9. 17 σας i. e. ὑμῶν αὐτῶν; cf. Corais στοχ. αὐτ. ante Aelian. οβ΄ 10 διέβην ABV: διέβη Boissonade, adnotans ,,sic 125 B. ἀπεσώθην et 141 ἀπεκρίθην [inssonade, uocali]: quae etsi soloeca mutare forsan non debuissem: nam sic loquun- tur et nunc homines ineruditiores.“ cum error tam promtus sit, perspicuitatis caussa formam antiquam praetuli, de praepositione cf. 73, 16 ὁσπίτι (AB) Boiss.: ὀσπήτι V, l. η, ut uidetur, mutata in ι 17 ἰδικούσας V 19 cf. 71. 8) χοντα καὶ αὐτῷ τὰ τοῦ πράγματος διηγοῦνται μετὰ λύπης. ὁ δὲ ἄρχων ἔφη τῇ γυναικί· „δὸς τοῖς ἀν- „θρώποις τὸ χρυσίον, ὅπερ σοι ἐναπέθεντο.“ ἡ δὲ γυνή· „αὐθέντη, ἐγὼ τὸ χρυσίον αὐτοῖς δέδωκα.“ οἱ δὲ ἄνθρωποι ἀντέλεγον πάντη πρὸς τὸν λόγον τῆς γυναικὸς ἀληθῆ εἶναι δοκοῦντα· [οἳ δὲ λέγουσι τῷ ἄρχοντι] „ἡμεῖς, ὦ κύριε, [οἱ] τρεῖς ὑπάρχοντες, ,,ὅτε τὸν θησαυρὸν ἐνεθέμεθα, τοιαύτην αὐτῇ παραγ- „γελίαν δεδώκαμεν, ὡς μηδένα ἀφʼ ἡμῶν διδόναι „ποτέ, εἰ μὴ καὶ τοὺς τρεῖς ἡμᾶς αὐτοψεὶ θεάσηται ,,τὴν παρακαταθήκην ζητοῦντας.“ ὁ δὲ ἄρχων πάλιν τῇ γυναικί φησιν· „ἀπόδος τοῖς ἀνθρώποις τὸ χρυ- „σίον, ὦ γύναι, καὶ μηδαμῶς ἔχῃς ἄλλον τινὰ λο- „γισμὸν περὶ τούτου.“ τότε ἡ γραῦς μετὰ δακρύων ἀπῆλθεν ἐκ προσώπου τοῦ ἄρχοντος μετὰ κλαυθμοῦ [*](p. 122 B.) πικρῶς ἀλαλάζουσα. ταύτης οὖν ἀπερχομένης καὶ ὀδυρομένης, συναντᾷ ταύτῃ παιδίον χρόνων πέντε ὑπάρχον. καὶ τὸ παιδίον αὐτὴν ὁρῶν κλαίουσαν μετʼ ὀδύνης πολλῆς, ἠλέησε τῆς πικροτάτης οἰμω- γῆς. καὶ λέγει πρὸς τὴν γυναῖκα τὸ παιδίον· „τί „οὕτως, γύναι, κλαίεις ἐλεεινῶς;“ ἣ δὲ εἶπεν· „ἄφες με, τέκνον, τὴν ἀθλίαν, τοῦ κλαίειν με ἀθλίως ,,τὴν ἐμὴν πενίαν καὶ συμφοράν.“ τὸ δὲ παιδίον [*](2 ἔφη MV: φησὶ (AB Boiss. (D) ἀπόδος M et infra 12 BV 4 αὐθέντη] ἥνα τι A. αὐθέντη ἵνα τί; coniecit Bois- sonade. ἐγώ, κύριε μου, ἀπέδωκα αὐτοῖς M 6 οἳ δὲ λέ- γουσι τῷ ἄρχοντι seclusi; absunt ab M. uu. τῷ ἄρχοντι autem fortasse seruari possunt. u. D 7 οἱ seclusi: om. M. an τότε?) [*](8 ἐναπεθέμεθα? cf. 3. παρεθέμεθα M αὐτὴ V 9 μὴδένα V 10 ἠμᾶς] cf. 95, 6 13 ἔχεις ABVD: ἔχῃς Boissonade, quem praesentis temporis coniunctiuum recentiores p. μὴ subiunxerunt 16 ἀπερχομένης cf. 87, 8 19 ὠδύ- νης V οἰμογῆς V 20 in margine ὅρα τὴν τοῦ παιδὸς ἀγχί- νοιαν (ἀγχίνιαν V) ABV 22 με prius Boissonade MD: μοι ABV ἀθλίως] ἀθλίας A; u. D 23 τὸ δὲ παιδαρίω A.) ἐπὶ πλέον ἵστατο ἀναγκάζον αὐτὴν καὶ τὴν αἰτίαν τῆς λύπης αὐτῆς ἠρώτα ἐπιμόνως· καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ παῖς, ἄχρις οὗ τὰ τοῦ πράγματος ὡς ἐγένοντο κατὰ μέρος ἡ γυνὴ τῷ παιδαρίῳ διεσά- φησεν. ὁ δὲ παῖς ἀκούσας κατὰ μέρος, τῇ γραίᾳ διηρμήνευσεν εἰπών· „ἐγὼ τῆς κρατούσης σε συμ- φορᾶς ἐλευθερώσω. καὶ ἐὰν θέλῃς ἵνα σοι ποιήσω ὅπερ λέγω, δός μοι ἀργύριον ὅπως ἀγοράσω κάρυα.“ ἡ δὲ γυνὴ ἔφη· „ἐὰν ταύτης ἐλευθερώσῃς με τῆς συμφορὰς καὶ ἀνελπίστου ζημίας, δώσω σοι τὸ ἀρ- [*](p. 123 B.)γύριον.“ τότε λέγει ὁ παῖς τῇ γραΐδι· „ὑπόστρε- „ψον εἰς τὸν ἄρχοντα [τὸν ἡγεμόνα] καὶ εἰπὲ αὐτῷ „οὕτως· „γνωρίζω σοι, κύριέ μου, ὡς τρεῖς σύν- „τροφοι ἦσαν οἱ δεδωκότες μοι τὸ ἀργύριον καὶ τὸ „χρυσίον, παραγγείλαντές μοι μηδενὶ ἀπὸ τούτων „τῶν τριῶν συντρόφων δοῦναι τὸ χρυσίον, εἰ μὴ „καὶ οἱ τρεῖς παρῶσι· καὶ νῦν τὸ χρυσίον ἐστὶ παρʼ „ἐμοί, καὶ τὴν ἐνδοξότητά σου ἱκετεύω, ἵνα ὁρίσῃς „καὶ παραγίνωνται καὶ οἱ τρεῖς ὁμοῦ· καὶ οὕτως „ἐγὼ αὐτοῖς τὸν συντροφικὸν θησαυρόν, ὃν ἔθηκαν „εἰς ἐμέ, ἀποδώσω.“ λοιπὸν ἡ γυνὴ ἐπὶ ταύταις ταῖς τοῦ παιδὸς παραγγελίαις πολλὰ εὐφρανθεῖσα, εὐθὺς εἰς τὸν ἡγεμόνα ὑπέστρεψε καὶ τὰ τοῦ παιδὸς ῥήματα, ὀλίγα καὶ φρόνιμα ὄντα, εἶπε τῷ ἡγεμόνι. ὃ δὲ ἰδὼν αὐτὴν εὐλόγως λέγουσαν καὶ δικαίως, διαμηνύσας τοὺς ἐμπόρους λέγει· ,,δικαίως νῦν „ἔγνωκα ὅτι ἡ γραῦς ὑμῖν ἀνθίσταται καὶ τὸν θη- [*](1 ἴστατο] cf. p. 23, 15. ἐπέκειτο M ἀναγκάζων V ἀναγκάζων A 5 τὰ κατὰ μέρος γραΐδι ἡρμήνευσεν A) [*](6 σε om. A 8 μοι VM μου D: με (AB) Boiss. 9 με ego, D: μοι ABV 12 τὸν ἡγεμόνα seclusi; u. D 17 καὶ cf. 19. 99, 1 et 97, 10 ἐὰν . . παραγενοίμεθα M 18 ἐν- δοξώτητα V 26 διαμηνύσας] cf. 64, 13) „σαυρὸν οὐκ ἀποδίδει. λοιπὸν ἔλθετε καὶ οἱ τρεῖς, „καθὼς εἴπατε τὸ κατʼ ἀρχάς, καὶ οὕτως ὁμοῦ καὶ „οἱ τρεῖς τὸ χρυσίον λήψεσθε.“ τῆς γοῦν τοιαύτης [*](p. 124 B.) ἀποφάσεως παρὰ τοῦ δικαστοῦ ἐξελθούσης δικαίας ὁμοῦ καὶ ἀναμφιβόλου, καὶ τῆς γυναικὸς μηκέτι παρὰ τῶν δύο συρομένης, ἐνόησεν ὁ δικάζων ὅτι ἡ γυνὴ παρά τινος φρονίμου τὴν τοιαύτην ἤκουσεν ἀπολο- γίαν, καὶ πρὸς ἑαυτὸν καλέσας τὴν γυναῖκα ἠρώτα· ,,ὦ γύναι, τίς εἶπά σοι τὸν τοιοῦτον ἄριστον καὶ πι- „θανώτατον λόγον ;“ δὲ ἀπεκρίνατο· ,,ὦ κύριέ „μου, παιδίον πενταετὲς συνήντησέ με καὶ κλαίου- „σάν με ἰδὸν καὶ ἀκοῦσαν παρʼ ἐμοῦ τὴν αἰτίαν, „ταύτην εἶπέ μοι τὴν ἀπολογίαν ἀποκριθῆναι εἰς τὸ „βῆμά σου· ὁ δὲ ἡγεμὼν αὐτίκα πρὸς ἑαυτὸν τὸν παῖδα ἐκάλεσε καὶ αὐτὸν ἐπηρώτα λέγων· „σύ, ὦ παιδάριον, τῇ γραΐδι τὸν λόγοντοῦτον παρήγγειλας;“ „ναί,“ φησὶν ὁ παῖς, κύριέ μου.“ καὶ ὀ δικαστὴς ἐκπλαγεὶς ἐπὶ τῇ τοῦ παιδὸς φρονήσει καὶ ὀξύτητι τοῦ νοὸς εὐθύς αὐτὸν διδάσκαλον προεβάλετο ῥητό- ρων καὶ φιλοσόφων.

Ἄκουσον δέ, ὦ θειότατε βασιλεῦ, καὶ τῆς περὶ τοῦ γηραιοῦ ἀνδρὸς διηγήσεως. ἄνθρωπός τις ἦν, [*](p. 125 B.) ὃς εἶχε συνήθειαν πραγματεύεσθαι ξύλα μυριστικά· ὃς καὶ ἤκουσε παρὰ ἀνθρώπων ὅτι τὰ μυριστικὰ [*](2 καταρχὰς ABV 5 μηκέτι V 6 ἐννόησεν V 8 ἑαυτὴν V καλέσας scripsi: λαλήσας ABV (καλήσας Bois- sonade) cf. 15. προσκαλεσάμενος M 9 πιθανότατον V 10 ὦ κυριέ μου V : om. (AB) Boiss. 11 scribendum πεν- τάετες cf. 92, 6 συνήντισε VAB 12 ἰδών V ἀκούσας ABV : correxit Boissonade 16 παρήγγειλες V more recentiorum. u. ἔγραψες 72, 17 19 νοὸς] uide indicem διδάσκαλον] καθηγητήν M. suspicabar διδασκαλίᾳ 21 τῆς περὶ scripsi, ut est in M: περὶ τῆς ABV 24 ἀνθρώπων τινῶν ὅτι? cf. D. (Hdt. 9, 16 extr.))

ξύλα εἰς τόδε τὸ κάστρον ἀκριβῶς εὑρίσκονται. καὶ εὐθύς ὁ ἔμπορος ἅπερ εἶχεν ἀρωματικὰ ξύλα ἀγο- ρασμένα λαβών, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην. ὡς δὲ ἐπεσώθη ἐκεῖ, κατεσκήνωσεν ἔξω τῆς πόλεως ἐκείνης, ἵνα μάθῃ πῶς ἡ τιμὴ τῶν ξύλων ἐκείνων ἐν τῇ πόλει ἐστι. διὰ μέσου δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἰδοῦσα αὐτὸν μία δούλη τινὸς τῶν ἀρχόντων τῶν ἐγχωρίων ἠρώτησεν αὐτόν· ,,σὺ τίς εἶ; καὶ τί τὰ „ἐπιφερόμενα πράγματα;“ ὃ δὲ ἔφη· ,ἔμπορός εἰμι, „καὶ ταῦτα τὰ ξύλα μυριστικά.“ ἡ δὲ δούλη ἐκείνη τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ ὅσα λελάληκεν αὐτῇ ὁ ἔμπορος ἐφανέρωσεν. ὁ δὲ κύριος τῆς δούλης πολύξευρος ὢν εὐθέως συνῆξεν ὅσα ἀρωματικὰ εἶχε ξύλα καὶ εἰς τὸ πῦρ ἔβαλε· καὶ ἀνάψαντος τοῦ πυρός, πολλὴ εὐθὺς ἐξῆλθεν εὐωδία ἐκεῖθεν. ἐκεῖ γοῦν πλησίον ὁ ἔμπο- ρος ὑπάρχων καὶ τῆς ὀσμῆς ἐκείνης πλησθείς, εἶπε [*](p. 126 B.)τοῖς ἐκεῖ οὖσιν ἀνθρώποις· ,,πολλῆς εὐωδίας ξύλων „μυριστικῶν ἐμπίπλαμαι καί, παρακαλῶ, θεάσασθε „μήπως τις εἰς τὰ ἐμὰ ξύλα πυρκαϊὰν ἀνῆψε καὶ „καίονται τὰ ἡμέτερα.“ οἳ δὲ πρὸς αὐτὸν εἶπον [*](1 εἰς i. e. ἐν ἀκριβῶς i. e. magno pretio dicunt recen- tissimi εὑρίσκονται] uenduntur, stant 2 ἀγορασμένα cf. 102, 9 4 ἐπεσώθην ABV: ἐπεσώθη Boissonade. cf. 96, 10. ex Xenophonteo illo ἀπεσώθη εἰς Δεκέλειαν (HelI. I, 3, 22) recentiores ita u, (ἀπο)σώνειν adhibuerunt ut modo significet feli- citer peruenire. ἐπεσώθη am alibi hoc sensu uel omnino usur- patum sit nescio: id uero patet perueniendi notionem magis etiam exprimi praepositione ἐπί 5 πῶς ἡ] πόση ἡ? quamquam u. D et 102, 15. πῶς . . ἔχει . . ἡ ὤνησις M 6 διὰ μέσου] uerna- cule im Verlaufe, während 8 ἀρώτισεν V τί] cf. 101, 4 τίνα εἰσὶν M. uide Corais Heliod. p. 208 12 πολύξευρος ABVD i. e. πολυμήχανος. ποικίλος καὶ πανοῦργος τὸν τρόπον M 15 ἐκεῖθεν nequis suspicetur u. ἐκεῖ deleto cum eis quae insequuntur coniungendum esse prohibent MD 16 καὶ ut saepe incommode additum 17 τοῖς] τῆς V. τοῖς περὶ αὐτὸν M. τοῖς ἀκολουθοῦσιν? 18 ἐμπίπλαμα V 19 μήπως τίς V μήπώς τις (AB) Boiss. 20 ὁ δὲ V) „οὐδαμῶς ἐν τῷ σῷ φόρτῳ ἀνῆψέ τις πυρκαϊὰν ἢ „σπινθῆρα.“ καὶ πρωΐας γενομένης, εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην ὁ ἔμπορος, καὶ συναντᾷ αὐτῷ ὁ τῆς δούλης ἐκείνης δεσπότης καὶ ἐρωτᾷ αὐτόν· „τί ἄρα εἰσὶ τὰ ἐν τῷ φόρτῳ φερόμενα;“ ὁ δὲ ἔμπο- ρος ἔφη· ,,ἀρωματικὰ ξύλα ἔφερον.“ ὁ δὲ ἐγχώ- ριος πρὸς τὸν ἔμπορον εἶπε· „τίς σε, ὦ ἄνθρωπε, ,,κατηνάγκασε τὰ τοιαῦτα ξύλα πρὸς ταύτην τὴν ,,πόλιν κομίσαι, παραιτησάμενος ἄλλα εἴδη ἀφʼ ὧν ἔμελλες κερδανοι; γίνωσκε γὰρ ὅτι ταῦτα τὰ ξύλα ἐνθάδε χρείαν οὐκ ἔχουσιν· οἱ γὰρ κατοικοῦντες „ἄνθρωποι ὧδε ὡς καύσιμα ἔχουσι καὶ τούτοις χρῶν- „ται εἰς κλίβανον καὶ φοῦρνον.“ καὶ ὁ ἔμπορος· „καὶ πῶς ἔστι τοῦτο, ὅτι ἐγὼ ἤκουσα ὅτι πλέον ἡ „πόλις αὕτη χρῄζει τῶν τοιούτων ξύλων ἢ ἄλλαι ,,πόλεις;“ ὅτε καὶ πρὸς τὸν ἔμπορον ἀπεκρίνατο· [*](p. 127 B.) „οἱ ταῦτα εἰπόντες σε, μεγάλως σε ἠπάτησαν.“ τού- τοις τοῖς λόγοις ὁ ἔμπορος τὴν καρδίαν πληγείς, ἔμεινε λυπούμενος. ὁ δὲ ἀνὴρ ἐκεῖνος ἰδών τὸν ἔμ- πορον σφόδρα λελυπημένον, λέγει πρὸς αὐτόν· ,,βλέ- „πω σε, φίλε, σφόδρα γεγονότα περίλυπον, καὶ ,,ἐλεῶ σε πολλὰ διὰ τὴν λύπην σου ταύτην. διὰ „τοῦτο τοίνυν, ἂν χρῄζῃς, ἐλθὲ καὶ πώλησόν με „τὴν πραγματείαν σου ὅλην, καὶ εἴ τι θέλεις, δώσω „σοι εἰς πινάκιν γεμάτον.“ ὁ δὲ ἔμπορος ἀνελογί- [*](1 ἢ σπινθ. inest in M quoque 9 παραιτησάμενος] de- precatus i. e. prohibens. an παραιτησάμενον praetermitten- tem? hoc enim significat Graecis recentibus; cf. D. παραλιπεῖν M 10 κερδάναι ABV, in quo non latet κερδανεῖν 12 ἔχουσι] eodem loco habent. cf. p. 162 B. προσανέχουσι M 13 uu. καὶ φοῦρνον uidentur delenda πρὸς ἔκκαυσιν καμίνου M 17 εἰρη- κότες σοι M 19 ἔμενε VB. συνεσχέθη τῇ λύπῃ M. u. D 24 πραγματείαν i. e. φόρτον 4 25 εἰς] usque adeo ut impleatur? ἓν? u. D. 102, 9. πινάκιν cf. 59,11 ἀνελογίζετο κ. ε. λέγων] ) ζετο καθʼ ἑαυτὸν λέγων· ,,στοχάζομαι ὅτι κάλλιόν „ἐστι τοῦ δοῦναι τὴν πραγματείαν μου ὅλην τῷ ἀν- „δρὶ τούτῳ ἢ ἀπομεῖναι τὰ πράγματα ἀπούλητα· „καὶ ὅσα βούλεται δοῦναί μοι λήψομαι· τοῦτο γὰρ „κρεῖττόν ἐστιν ἢ ἀπομεῖναι τὰ πράγματα ἀπώλητα.“ καὶ τοῦτο ἐν τῷ νοῒ βουλευσάμενος, ἐπώλησε τὴν πραγματείαν πᾶσαν αὐτοῦ ὁ ἔμπορος πρὸς τὸν ἐγ- χώριον, συμβιβασθεὶς λαβεῖν, εἴ τι ἄρα καὶ ζητήσει, ἕνα πίνακα γεμισμένον. λαβὼν οὗν ὁ ἀγοράσας τὴν πραγματείαν τοῦ ἐμπόρου ἤγαγεν εἰς τὴν οἰκίαν [*](p. 128 B.)αὐτοῦ, μηδενὸς τὸ καθʼ ὅλου γινώσκοντος περὶ τού- του. ὁ μὲν οὖν ἔμπορος ἐκεῖνος περιπατῶν ἐν τῇ πόλει, εἰσῆλθεν εἰς οἰκίαν γραΐδος τινὸς μετὰ τῶν συντρόφων αὐτοῦ τοῦ κατακλιθῆναι ἐκεῖ, καὶ ἐπη- ρώτα τὴν γραῦν ὁ ἔμπορος λέγων· ,,πῶς ἄρα, ὦ γύναι, τὰ ἀρωματικὰ ξύλα ὧδε πωλῶνται;“ ἣ δὲ ἔφη· „ἰσόσταθμα τῷ χρυσῷ ταῦτα πωλῶνται. πλὴν „λέγω σοι, ἔμπορε, πρόσεχε καλῶς ἀπὸ τῶν πολιτῶν „τῆςδε τῆς πόλεως· πανοῦργοι γὰρ καὶ δόλιοι εἰσιν „ἅπαντες καὶ ποικίλοι ταῖς πράξεσι, καὶ οὐκ ἔστι „δυνατὸν τὸν ἐνταῦθα ἐλθόντα ξένον μὴ παρὰ τού- „των φθοράν, εἰ δυναόν, (καὶ) τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς ὑπο- [*](διελογίζοντο Eu. Luc. 5, 21 c. notis interpretum. συλλογισάμενος M (D) 2 articulus τοῦ saepe ab recentioribus praesertimque ab hoc scriptore infinitiuo additur; hoc autem loco nescio an eiciendus uel in τὸ mutandus sit ut sententia fiat perspicua 3 ἀπούλητα] incertum utrum librario an scriptori tribuendum; paulo post recte ἀπώλητα. y. D 8 συμβιβασθείς] conuenit cum eo. p. 136 B: εἴ τι συνεβιβάσθημεν περὶ τοῦ φόρτου 9 γεμισμένον] cf 50,10) [*](12 μὲν οὖν] μέντοι M 15 πῶς i. e. πόσου. cf. 100, 5 16, 17 πωλοῦνται D priore, πωλῶνται ABV utroque loco; sed quamquam Graecos recentissimos in sermone uolgari etiam ω ubi debebant ου adlhibuisse constat, tamen cum in M sit ἀπεμπολοῦν- ται, hic bis scribendum censeo ἐμπολῶντα, illic ἀπεμπολῶνται. cf. Lob. Phr. 584. Piers. Moer. 156 17 ἰσοστάθμα αὐτοῖς χρυσίῳ M melius; cf. D 21 δυνατὸν om. M 22 καὶ adieci; cf. D ) „μεῖναι.“ ταῦτα εἰπούσης τῆς γραΐδος ἐκείνης, ἐξῆλθε τῆς οἰκίας αὐτῆς ὁ ἔμπορος θεάσασθαι τὰ ἐν τῇ πόλει, καὶ ὁρᾷ τρεῖς ἄνδρας ὁμοῦ ἐπὶ τὸ ἔργον καθεζομένους καὶ ἱστάμενος συχνῶς ἐνατενίζων ἔβλεπε τούτους. ἐκεῖνοι δὲ πάλιν ἑωρακότες τὸν ἔμπορον, εἶς ἀπὸ τούτων τῶν τριῶν λέγει πρὸς αὐ- τόν· „ἐλθέ, ὦ πάτερ, καὶ διαλεχθῶμεν ἐγώ καὶ σύ [*](p. 129 B.) „πρὸς ἀλλήλους· καὶ ὅστις ἀφʼ ἡμῶν νικήσει ἐπὶ τῇ „τῶν λόγων στροφῇ καὶ πιθανότητι, ἐπιταξάτω τῷ „νενικημένῳ ποιῆσαι ὅ τι καὶ βούλεται ὁ νενικηκώς.“ ὁ δὲ ἔμπορος ἀπεριέργῳ τῇ γνώμῃ καὶ ἁπλοϊκῇ τῇ ψυχῇ· „ναί,“ φησί, ,,στέργω, καὶ γενέσθω ὡς ἐκέ- „λευσας.“ εἶτα ἐκάθισαν πρὸς ἀλλήλους διαλεγόμε- νοι. καὶ νενίκηκε τὸν ἔμπορον ὁ μῖμος ἐκεῖνος καὶ πανοῦργος ἀνὴρ καί φησι πρὸς αὐτόν· „ἰδού, ὡς „ὁρᾷς, ἐνίκησά σε τοῖς λόγοις μου, καὶ κατὰ τὴν „συμφωνίαν ἡμῶν ἐπιτρέπω σε πιεῖν πάντα τὰ τῆς „θαλάττης ὕδατα.“ ἐπὶ τούτοις οὖν ὁ ἔμπορος ἐν ἀπορίᾳ γέγονε, μὴ δυνάμενός τινα μηχανὴν εὑρη- κέναι εὐλογοφανῆ καὶ προβαλέσθαι τῷ μίμῳ εἰς ἀν- τίθεσιν, καὶ τοὺς αὐτοῦ βρόχους διαφυγεῖν. ἦν δὲ ὁ ἔμπορος τὴν ὅρασιν γλαυκόφθαλμος, ἔτυχε δὲ εἶναι καὶ τὸν ἕνα ἀπὸ τῶν τριῶν μίμων ἐκείνων μονόφθαλ- μον, γλαυκὸν δὲ τὸν ἕνα αὐτοῦ κεκτημένον ὀφθαλ- μόν. κἀκεῖνος δὲ ἀναστὰς ἐπελάβετο ἰσχυρῶς τοῦ [*](p. 130 B.) [*](6 in αὐτόν desinit in V f. 80r; pergitur f. 80r ἰδού (15), mediis (6—15) propter uu. πρὸς αὐτόν repetita omissis 15 ἰδού, ὡς ὁρᾷσ non raro coniungitur 17 πιεῖν] cum additum. sit πάντα, non oportet scribi ἐκπιεῖν. καταπιεῖν M. cf. 107, 7) [*](18 θαλάσσης VM 19 εὑρηκέναι] inf. perf. ab his scri- ptoribus crebro adhibentur loco inf. aor. 20 εὐλοφανεῖ A προβαλέσθω V 21 διεκφυγεῖν M 23 p. καὶ sententio refe- renda ad γλαυκὸν (24)) ἐμπόρου λέγων· ,,σὺ τὸν ἕνα μου ἔκλεψας ὀφθαλμόν· „διὸ ἀπέλθωμεν πρὸς τὸν κριτὴν τῆς πόλεως, ὅπως „αὐτὸς ὁρίσῃ καὶ ἀποδώσῃς μοι τὸν ὀφθαλμὸν ὃν „ἔκλεψας.“ ἤκουσεν ἡ γραῦς ἡ ὑποδεξαμένη τὸν ἔμπορον, ὅτι πρὸς τὸν τῆς χώρας ἄρχοντα ἔσυρεν ὁ μῖμος τὸν ἔμπορον. καὶ συναντήσασα τούτοις, εἶπε πρὸς τὸν μῖμον ἡ γραῦς· „ἄφες, ἀξιῶ, σήμερον ἐγ- „γυητικῶς τὸν ἔμπορον, καὶ ἐγὼ αὐτὸν αὔριον πρωΐ, „ἐὰν ζητήσῃς, παραστήσω σοι.“ ὁ δὲ μῖμος ὑπα- κούσας τῇ αἰτήσει, κατέλιπε τὸν ἔμπορον. κἀκείνη μετʼ αὐτοῦ πρὸς τὸν ἴδιον οἶκον ἦλθε καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· „ἐγὼ πάντως πρότερον παρήγγειλά σοι προσ- „έχειν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τῆς πόλεως, ὅτι ἐπὶ πᾶσι „τοῖς ξένοις κακοὶ λίαν φαίνονται καὶ ἄγαν πονηροί, „καὶ μηδαμῶς φανερῶς ἐξέλθῃς ποτέ· σὺ δὲ ἐπεὶ „οὐκ ἤκουσάς μου τῆς συμβουλῆς, εὗρες καὶ τῆς „παρακοῆς τὰς ἀντιμισθίας. καὶ νῦν ἄκουσόν μου „ἀρτίως περὶ ὧν συμβουλεῦσαί σοι θέλω, ἐπεὶ τὰ [*](p. 131 B.),,πρῶτα ἐσφάλης. γνωρίζω γάρ σοι ὡς οἱ τοιοῦτοι „μῖμοι ἔχουσί τινα καθηγητὴν καὶ διδάσκαλον, ὅστις „τῇ πονηρίᾳ τῶν ἄλλων πάντων ὑπερέχει καὶ νικᾷ „ἅπαντας. πρὸς αὐτὸν γοῦν ὡς διδάσκαλον πάντες „οἱ μῖμοι καθʼ ἑκάστην ἑσπέραν πορεύονται, καὶ „ἀπαγγέλλουσιν ἅπερ ἕκαστος διʼ ὅλης τῆς ἡμέρας [*](1 ὀφθαλμῶν A, Boiss. 3 ὁρίσει, καὶ ἀποδώσεις? 4 ἄκουσε δ᾿? ἀκηκόει δὲ M. cf. 106, 11 7 μίμον V et M nonnunquam: quae non magis notaui quam γῦναι ἀνδρᾶσι αίτος similia 7 ἐγκυητικῶς V 10 κἀκείνη scripsi: καὶ ABV, ἡ γραῦς add. M, αὐτὴ D 12 πρότερον] πρώτως A 15 φανερῶς] ita ut te peregrinum esse cognoscat. καὶ μηδαμῶς . . ποτέ uidetur huius recensionis auctor aptauisse a u. παρήγγειλα. cum in rectissime relata sint ad ea quae uetula iam in posterum mercatori suadet. u. D 19 post οἵ in V τοῦ ab eadem manu deletum 20 γηραιόν add. M. in margine V ἐνταῦθα ὅρα 22 πρὸς om. VB) „εἶπε καὶ ἔπραξε. νῦν οὖν ἐάσας πάντα, ἐπάκουσόν „μου τῆς ὠφελίμου ταύτης συμβουλῆς· ἐγερθεὶς „ἄλλαξόν σου τὸ σχῆμα, καὶ τὸν ἑαυτόν σου ποίη- „σον ὡς ἕνα τῶν μίμων, φορέσας καὶ ἱμάτια ὅμοια· „εἶτα κρυφίως ἀπελθών, συίξον σαυτὸν τῇ ἐκείνων „συντροφίᾳ· πλὴν πρόσεχε ἵνα μὴ γνωσθῆς ὑπ᾿ αὐ- „τῶν. συμπορεύθητι γοῦν πρὸς τὸν διδάσκαλον „αὐτῶν καὶ στῆθι ἐκεῖ πλησίον που, ὡς εἷς τῶν τυ- „χόντων καὶ κοινῶν τῆς πόλεως, καὶ ἄκουσον ὅσα „ἀπαγγελοῦσιν αὐτῷ οἱ μετὰ σοῦ ὁμιλήσαντες καὶ „ὅσα ἐκεῖνος πάλιν αὐτοῖς ἀποκριθήσεται, καὶ πᾶν ,,ὅ τι αὐτοῖς παρὰ τοῦ διδασκάλου λαληθήσεται ἐν „τῇ διανοίᾳ σου σημείωσον, ἵνα ἔχῃς ὅσα ἐκεῖνος [*](p. 132 B.) „ἀποκριθῇ πρὸς αὐτούς εἰς ἀντίθεσιν τῶν ἐχθρῶν „τῶν πολεμούντων σε, καὶ μετὰ δυνάμεως πολλῆς „νικήσῃς τὴν πονηρίαν αὐτῶν· καὶ δὴ ἀπὸ τούτου „τοῦ τρόπου μέγα σοι προσγενήσεται κέρδος.“ ὁ δὲ ἔμπορος ἐποίησεν ὡς παρὰ τῆς γραὸς ἐδιδάχθηκεν. ὅθεν καὶ μετήλλαξε το ἑαυτου σχῆμα καὶ ἀπελθὼν ἔστη ἔγγιστα τοῦ γηραιοῦ ἐκείνου. καὶ πρῶτα μὲν ἑωράκει ἐλθόντα πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν ἀγοράσαντα [*](1 ἔπραξεν A ἄκουσόν A, D 2 ὠφελήμου VB φελῆμου A: correxit Boissonade 3 τὸν ἑαυτόν σου] cf. 106, 12. Co- rais Στοχ. αὐτ. ante Aelianum p. κβ΄ not. m. τὸν et σου ab M abest 5 σμίξον] cf. 40, 5 14 ἀποκριθῆ] coni. aor. loco futuri usurpatus 16 νικήσεις? δὴ scripsi: σὺ ABV, om. D. σοι Boissonade et M: sed tum praeterea aut μέγα σοι ln μέ- γιστον mutandum est, id quod in M legitur, aut excidisse λέγω sumendum: καὶ σοὶ λέγω, ἀπό 18 ἐδιδάχθηκεν cf. 60. 18) [*](20 in margine ὁ ἔμπορος μετεσχηματίσθη (μετεσχιμ. V) ὡς ξένος· καὶ ἀκούει τὰς πράξεις ἃς ποιοῦσιν οἱ κακοὶ δια- βολεῖς καὶ ἄδικοι καὶ (καὶ om. A) πλάνοι καὶ πολύτροποι ABV ἐγγιστα M ἔγγιστα V ἔγκιστα AB 21 ἑωράκει M quoque) τὰ ξύλα τῶν ἀρωμάτων, ὅστις ἀπήγγειλε τῷ καθη- γητῇ λέγων· ,,ἐγὼ συνήντησά τινι ἐμπόρῳ, ξύλα „πωλοῦντι τῶν ἀρωμάτων, καὶ τὸν φόρτον αὐτοῦ „ἅπόντα ἠγόρασα, συμφωνήσας δοῦναι αὐτῷ διὰ „τὴν τιμὴν τῶν ξύλων πίνακα γεμάτον ἐκ τῶν εἰ- „δῶν τῶν παρʼ ἡμῖν, ὧν ἂν ἐπιζητήσῃ.“ ὁ δὲ διδά; σκαλος ἠρώτησε· „τίνα γέ εἰσι τὰ παρὰ σοῦ συμ- „φωνηθέντα; ἆρά γε χρυσὸς ἢ ἄργυρος;“ ὁ δὲ μῖμος „οὐχί,“ φησί ,κύριέ μου, ἀλλὰ εἴδη ἀνώνυμα, „ἅπερ ἐκεῖνος ἐθελήσει ζητῆσαι, πίνακα πεπληρω- [*](p. 133 B.)„μένον.“ ἔφη πρὸς αὐτὸν ὁ διδάσκαλος· „μεγάλως „ἔσφαλες τὸν ἑαυτόν σου· ἔστω γὰρ τυχόν· ἐὰν δόξῃ „τῷ ἐμπόρῳ ζητῆσαι ἀπὸ σοῦ ψύλλας ὅσας ἂν ὁ πί- „ναξ χωρῇ, εἶτα τὸ μὲν ἥμισυ πλῆθος τῶν ψύλλων „ἔστω θῆλυ, τὸ δὲ ἕτερον ἥμισυ ἄρσεν, καὶ μὴ μό- „νον ξανθοὺς εἶναι τούς ψύλλους καὶ ὑπομαύρους, „ἀλλὰ καὶ γλαυκοειδεῖς, ἆρα δύνασαι τοιαύτην δό- ,,σιν δοῦναι αὐτῷ ; πῶς γενήσεταί σοι ἐλευθερωθῆ- „ναι τῆς ὀχλήσεως αὐτοῦ ;“ καὶ ὁ μῖμος· „οὐ το- „σοῦτον, ὦ κύριέ μου, ὁ ἔμπορος σεσόφισται οὐδὲ „τοιαῦτα πονηρεύεσθαι ὁ αὐτοῦ νοῦς ἱκανός ἐστιν· „ἀλλʼ ὡς ὑπολαμβάνω, χρυσὸν ἢ ἄργυρον ὁ τοιοῦ- „τος ζητήσει παρʼ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἄλλο (τι).“ προσελ- θὼν οὖν καὶ ὁ ἐν τῇ διαλέξει νενικηκώς μῖμος τὸν [*](1 τὰ αὐτοῦ ξῦλα τοῦ ἀρώματος M. cf. 2 et p. 109,8 ἀνήγγειλε M 2 συνήντησα V sed η mutatum in ι, συν- ήντισα AB τῷ ἐμπόρῳ τινί A: uidetur uoluisse τῳ 4 δοῦ- ναι] antiquiores dixissent δώσειν ἠρώτισε V γε εἰσὶ V: qualia plerumque non adscripsi 8 ἄρα V fere ubique 11 ἔφη δὲ M: u. 20, 13 12 ἔοφαλες τόν ἑ. σου a scriptore uidetur profectum esse; u. D. μεγάλως ἐσφάλης 14 χω- ρεί V ψύλλων] cf. 16 et M 16 ὑπόμαυρους BV ὑπὸ μαύρους A 17 λαυκοειδεῖς V 20 ὦ om. ABMD Boiss. 23 τι adieci: ἄλλον τί ποτα D) ἔμπορον, ἀπήγγειλε τῷ καθηγητῇ ὡς „ἐγώ τῷ ἐμ- „πόρῳ τούτῳ συναγωνισάμενος εἰς πόλεμον λόγων, „ὅτι οἷος τὸν ἕτερον νικήσει, (ἐπιταξάτω τῷ νενικη- „μένῳ ὅτι ἂν βούληται, καὶ τοῦτον δεῖ) ἐκπληρώ- „νειν ἅπαντα τὰ ἐπιταχθέντα παρὰ τοῦ νενικηκότος „αὐτῷ· λοιπὸν ἐγώ νικήσας ἐν πάσῃ τῇ διαλέξει, [*](p. 134 B.) „εὐθὺς ἐπέτρεψα αὐτῷ ἐκπιεῖν τὰ τῆς θαλάττης „ὕδατα.“ ὅτε καὶ ὁ καθηγητὴς πρὸς ἐκεῖνον ἀπεκρί νατο· ,,οὐδὲ σὺ καλῶς ἐποίησας· ἔστω γὰρ ἴσως „ἐκεῖνον εἰπεῖν πρὸς σέ· ἀπελθών πρότερον κράτη- „σον τοὺς ἐν τῇ θαλάσσῃ ῥέοντας ποταμούς καὶ τὰς „πηγάς, εἶτα ἐγὼ τὰ τῆς θαλάττης ἐκροφήσω ὕδατα, „ἅπερ καὶ μόνα ὑπεσχέθην σοι πεπωκέναι. εἰ οὖν „ταῦτα ὁ ἔμπορος ἀντιλέξει σοι, δύναμις ἔστι σοι „τοῦ εὐκόλως ἐμποδίσαι τούς ἐν τῇ θαλάσσῃ εἰσ- „ρέοντας ποταμούς καὶ πηγάς;“ ὁ δὲ μῖμος ἔφη· „γίνωσκε, κύριέ μου, ὡς οὐκ ἔστι δυνατὴ ἡ τοῦ ἐμ- „πύρου φρόνησις τὴν τοιαύτην ἀπολογίαν δοῦναι.“ εἶτα προσελθὼν καὶ ὁ μονόφθαλμος μῖμός φησι τῷ καθηγητῇ· „σήμερον, κύριέ μου, ἑώρακα ἐν τῇ ἀγορᾷ ,,ἄνδρα τινὰ ἔμπορον ξένον γλαυκοειδεῖς ἔχοντα „ὀφθαλμούς, καὶ τοῦτον ἐκράτησα ἰσχυρῶς λέγων· [*](3 ἐπιταξάτω . . . δεῖ adieci, cl. 103, 9, et mutaui ἐκπλη- ρεῖν in ἐκπληρώνειν ; alius forsitan maluerit ἐκπληροῦν. ὅτι inta- ctum reliqui cum extet etiam in Ven. om. D. οὕτω . . συμπεφώνητο ὡς ἐπὶ λόγοις τὸν νικηθησόμενον, εἴ τι ἄρα καὶ ἐπιτραπείη πρὸς τοῦ νικήσαντος, δέξασθαι καὶ ποιήσασθαι M. ἐβάλα- μεν στίχημα, ὅτι εἴ τις νικήσῃ εἰς τὴν διάλεξιν τοὺ λόγου, νὰ κάμῃ ὁ νικώμενος τὰ ὅσα τὸν ὁρίσῃ ἐκεῖνος ὁποῦ νι- κήσῃ. Ven. νικήσῃ A 7 ἐκπιεῖν scripsi: πιεῖν ABV. cf. 12. 109, 23. 103, 17. πιεῖν τὰ θαλάττια ὕδατα ἅπαντα M: cf. D 9 ἔστω scripsi ut est in M: ἔσται ABV 11 τῆ VM (D): om. (AB) Boiss. 12 ἐκῥοφήσω et 15 εἰσῥέοντας V) [*](13 ποποκέναι V. cf. 103, 19 14 ἔσται? εὐχερῶς ἕξεις M 22 τοὺς ὀφθαλμούς?) „σύ τε κἀγὼ γλαυκοὶ ὑπάρχομεν, καὶ σύ μου τὸν [*](p. 135 B.),,ἕνα ἔκλεψας ὀφθαλμόν· λοιπὸν οὖν οὐδαμῶς ἀφήσω „σε, εἰ μὴ τὸν ἔνα σου ἐκβάλω ὀφθαλμὸν ἢ σὺ τὸν „ἐμὸν ὀφθαλμὸν ἰατρεύσῃς, κἂν πάντα σου τὸν „πλοῦτον ἐξοδιάσῃς.“ τότε εἶπεν αὐτῷ ὁ καθηγητής· „οὐδέ σύ τι κατώρθωσας· ἐὰν γὰρ φανῇ τῷ ἐμπόρῳ „εἰπεῖν σοι ὅτι ,,τοῦτο πρῶτον σημεῖόν ἐστι τῆς „προτάσεώς σου, ἵνα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ὃν ἔχεις ἐκ- „βάλῃς κἀγὼ τὸν ἕνα μου ὀφθαλμόν, καὶ ἐν ζυγίῳ „σταθμίσωμεν, καὶ οὕτως ἡ ἀλήθεια εὑρεθήσεται· „εἰ μὲν (οὖν) ἴσος εὑρεθῇ ὁ ἐμὸς ὀφθαλμὸς τῷ σῷ, „ἔχε αὐτόν, εἰ δὲ κατά τι ἄνισος, ἢ βαρύτερος ἢ „ἐλαφρότερος, τότε ὡς ψευδῆ μου κατηγορήσας καὶ „τὸν ἐμὸν ὀφθαλμὸν ἐκβαλὼν εὐθύνας καὶ τιμωρίας „καὶ ζημίαν (μεγίστην) ὀφλήσεις.“ τί ποιήσεις τότε, ,,ἐὰν οὕτως ὁ ἔμπορος ἀπολογηθήσεται; καὶ τὸ δὴ „χεῖρον, ὅτι εἰ τοῦτο ἐπὶ σοὶ γένηται, σὺ μὲν τε- „λείως ἔσῃ τυφλὸς καὶ πάντη ἀόμματος, ἐκεῖνος δὲ „τὸν ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχων, πάλιν τὸ φῶς βλέπων [*](4 ἰατρεύσεις VB. aliter M. (om. D) σου τὸν πλοῦτον σου V: σὺ τ. πλ. σου? 6 κατόρθωσας ABV : κατώρθωσας Boisso nade. cf. 4, 18. 7 ἔστω? ἔσται? 8 in u. ἵνα desinit in V f. 83, pergitur f. 84 βαλὼν (14): media desunt ἐκβάλλῃς B) [*](11 οὖν adieci; quamquam cf. 93, 16 εὑρεθῇ] aptatiuus est in M 12 comparatiuos restitui: βαρὺς ἢ ἐλαφρός AB. u. D 14 βαλὼν V in folii initio 15 μεγίστην adieci ὀφλήσεις scripsi: ζητῶν ABV ζητῶ Boissonade; sed cum tempus prae- sens (requiris ζητήσω) tum structura (136, 11. 12) offendit; quare audacius mutaui; singularis autem ζημίαν arguit adi. μεγίστην uel σκληρὰν uel ἀξίαν excidisse; si tribus nominibus unum fuis- set adiectiuum, non displicuisset ζημιωθήσῃ. ὑπὲρ τῆς αὐτοῦ ἐκβολῆς ἀξίως εὐθυνθήσῃ M. — ζητῶν, τί ποιήσεις· τοῦτο· ἐάν A ζητῶν, τί ποιήσεις· τότο· ἐὰν BV. rectius distinxit Boissonade scripsitque τότε (D): an τούτῳ? 16 ἀπηλογη- θήσεται V. ἀπολογηθῇ σε? 18 πάντως? παντελῶς D 19 πάλιν ABVMD: ἀκμὴν? ἐπὶ πλέον?) „ἔσται.“ πρὸς ταῦτα ὁ μονόφθαλμος μῖμος ἀπε- [*](p. 136 B.) „κρίθη τῷ καθηγητῇ· „ἀλλʼ οὐκ ἐπὶ τοσοῦτόν ἐστιν ,,ὁ ἔμπορος πονηρός, ὥστε τοιαῦτα λόγια ἀντιπαρα- ,,θεῖναι.“ ταῦτα οὕτω παρὰ τοῦ καθηγητοῦ καὶ τῶν μίμων λαληθέντων, ὁ ἔμπορος ἠκροᾶτο παρʼ ὅλην τὴν νύκτα, φυλάττων αὐτὰ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. πρωίας δὲ γενομένης παραγίνεται ὁ ἔμπορος πρὸς τὸν ἀγοράσαντα τὰ ξύλα τῶν ἀρωμάτων καί φησι πρὸς αὐτόν· ἀπόδος μοι, φίλε, εἴ τι συνεβιβάσθη- „μεν περὶ τοῦ φόρτου, οὗ σε ἐπώλησα.“ ὁ δὲ μῖμος ἔφη· „ζήτησον, εἴ τι βούλει, κἀγώ ἑτοίμως ἀποδώσω ,,σοι.“ ὁ δὲ ἔμπορος ἀποκριθεὶς λέγει· „θέλω ἵνα „μοι δώσῃς ἐν τῷδε τῷ πίνακι ψύλλας ὅσας χωρεῖ, „ἀπʼ αὐτῶν δὲ τῶν ψύλλων τὸ ἥμισυ ἄρσεν, τὸ δὲ „λοιπὸν ἥμισυ θῆλυ, καὶ μὴ μόνον καὶ ὑπομαύρους „εἶναι τὰς ψύλλας, ἀλλὰ καὶ γλαυκοειδεῖς.“ οὕτως εἰπών ὁ ἔμπορος τῷ μίμῳ ἰσχυρῶς ὑπῆρχεν ἀναγ- κάζων αὐτὸν καὶ βιαζόμενος κατὰ πολύ, ἕως οὗ ὁ μῖμος ἔδωκε τῷ ἐμπόρῳ πλείονα τιμὴν τῆς δικαίας τιμῆς τῶν ἀρωματικῶν ξύλων· καὶ τότε μόλις ἀφῆκεν αὐτὸν τῆς ὀχλήσεως. εὑρὼν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους δύο [*](p. 137 B.) μίμους, τῷ τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ ζητοῦντι καὶ τῷ τὴν θάλασσαν ἐκπιεῖν ἐπιτρέψαντι αὐτῷ, ἔπνιγε γοῦν αὐτούς ἀναγκάζων ποιῆσαι ὅσα κρυφίως τοῦ διδασκάλου αὐτῶν λέγοντος αὐτοῖς (ἠκηκόει), καὶ [*](4 καὶ] κατὰ D 6 αὐτὰ] ταύτα V (M) 7 πρωὶ V 13 δῷς M 15 ὑπόμαυρους BV 19 τιμὴ V 20 τιμῆς non est delendum 21 ἐντυχών δὲ καὶ τοῖς ἑτέροις δυσὶ μί- μοις M. itaque aut περιτυχών . . τοῖς ἄλλοις δ. μίμοις aut τὸν τὸν ὀ. α. ζητοῦντα καὶ τὸν τ. θ. ἐ, ἐπιτρέψαντα scriptum oportebat. sed nescio an is qui librum recensebat, ut repetitum τὸν uitaret, adpositionem falsam admiserit: talia enim artificia apud Malalam et Ducam haud pauca est uidere 25 ἤκουσε adiecerat Boissonade (D), ἠκηκόει ego ex M) τοσοῦτον αὐτοὺς ἔσυρε βιαίως, ἕως οὗ ἔλαβεν ἀπὸ τούτων ὡς νικήσας ὅσα ἠθέλησεν ὁ ἔμπορος· καὶ τότε ἀφῆκεν αὐτούς. Καὶ νῦν, ὦ δέσποτα βασιλεῦ, ἐξ ὧν σοι διηγησάμην γίνωσκε ὡς ἐκεῖνοι οἱ δύο παῖδες, ὁ τριετής, φημί, καὶ ὁ πενταετής, περὶ ὧν πρῴην εἶπον τῷ κράτει σου, καὶ οὗτος ὁ γηραιὸς καθηγητὴς πολλῇ τῇ γνώσει καὶ τῇ συνέσει κεκό- σμηντο. καὶ ἐμέ, ὡς νομίζω, κατʼ ἐκείνους ὁ ἐμὸς διδάσκαλος ἀπετέλεσεν.“

Ὁ δὲ βασιλεύς ἔφη πρὸς τὸν υἱόν· „γνώρισόν μοι λοιπόν, ὦ υἱέ, πῶς ἐν τοῖς προλαβοῦσι τρισὶν ἔτεσιν οὐ μεμάθηκας τὴν νῦν προσγενομένην σοι λογιότητα, νῦν δὲ ἐν μόνοις τοῖς ἕξ μησὶν ἐπὶ τοσοῦ- [*](p. 138 B.)τον σοφίας ἤρθης;“ καὶ ὁ παῖς ἀπεκρίνατο· „τότε, ὦ βασιλεῦ, νηπίου ὄντος μου, οὐ συνήργουν ἀλλή- λαις αἱ ὑπάρχουσαί μου τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος αἰσθήσεις. ἐν ἡλικίᾳ γὰρ παιδὸς ὄντος μου τότε οὔτε οἱ ὀφθαλμοὶ ἢ ἡ γλῶττα, οὔτε ὁ νοῦς ἢ ἡ καρδία ἀλλήλοις ἠδύναντο βοηθῆσαι πρὸς τὴν τῶν μαθημά- των διδασκαλίαν· οὐδὲ δυνατόν ἐστιν ἔτι νηπιό- φρονα ὄντα εὐκόλως γνῶσιν ἐκδιδάσκεσθαι, καθότι ἅπαν παιδίον, τοῖς παιγνίοις καὶ τῇ ἀργίᾳ εὐφραι- νόμενον, οὐ προσέχει τὸν νοῦν ἐν τοῖς μαθήμασι. κἀγώ, ὦ βασιλεῦ, τὸν ὅμοιον τρόπον τότε τῇ ἡλικίᾳ καὶ τῇ γνώσει τυγχάνων, οὐδὲν ὅλως τῶν διδασκο- [*](2 ὁ ἔμπορος noli delere 5 cf. 92, 6 7 καθηγητής om. V: exhibet M quoque 10 β. ὑπολαβὼν ἔφη M 12 προσγενομένην scripsi ut est in M: προσγινομένην ABV; cf. E 16 μου] μοι M 17 ἐν . . κ. 18 om. D 22 ἀργείᾳ V 23 [ἐν]? sed quamquam male additum, a scriptore tamen profectum esse potuit. προσέχειν cum praep. εἰς (D) recentiores saepe coniunxerunt. περὶ τὰς διδασκαλίας M 25 τυγχάνων i. e. διακείμενος M)

μένων ἠδυνάμην καρπώσασθαι, ἅτε μοι τούτοις τοῖς παιγνίοις τὸν νοῦν μου στερεοῦσιν· ἀλλʼ, ὡς νη- πιώδης, τὸν νοῦν εἶχον διακεχωρισμένον. νῦν δὲ ὁ διδάσκαλός μου Συντίπας θεωρῶν τὸ νέον τῆς ἡλι- κίας μου, οὐ βαρέως καὶ ἀναγκαστῶς με ἐδίδασκεν οὐδὲ τοῖς βαρυτέροις ἐξ ἀρχῆς ἤρξατο πρός με μαθή- [*](p. 139 B.) μασιν, ἵνα μὴ νέος ὥν ἐγώ ἀγανακτήσω καὶ βαρυνθῶ διὰ τὸ μὴ κατανοεῖν με τὰ λεγόμενα καὶ ἅπαντα τὰ διδασκόμενα πόρρω τῆς ἐμῆς ἀπορρίψω διανοίας, καὶ ὅτι ἐγίνωσκεν ὁ διδάσκαλός μου ὡς ἐὰν ἐξ ἀρ- χῆς εἰς μεγάλα καὶ μακρὰ μαθήματα βάλῃ με, εὐκό- λως εἶχον ἀλαζονεύσασθαι καὶ ἐκφυγεῖν ἀπʼ αὐτοῦ, ἅτε βασιλέως ὑπάρχων υἱός· ἀλλὰ κατὰ μικρὸν προ- οδοποιῶν ἐν τοῖς λόγοις, οὕτω με πρὸς τὸ τέλειον τῆς ἐπιστήμης τῶν λόγων ἀνέφερε. καὶ ἐγὼ πάλιν τελεωτέρας (μέτοχος) γεγονὼς τῆς φρονήσεως, ἐφύ- λαττον ἐν τῇ καρδίᾳ πάντα τὰ παρʼ αὐτοῦ διδασκό- μενα, καὶ συνάξας τὸν πρώην διεσπαρμένον μου νοῦν καὶ (τώ ὦτε) ἀνοίξας πρὸς τὸ ἀκούειν, καὶ τὴν γλῶτταν εὔστροφον καταστήσας πρὸς τὴν τῶν λόγων πλοκὴν τῶν μεμελετημένων, καὶ τὰς χεῖρας πρὸς τὸν [*](2 τονοῦν V στερεοῦσιν] u. στερεόω στερρόω (hodiernis Graecis στερεώνω) significat durum reddere, στ. νοῦν mentem ita durum reddere ut nihil siue quod discat siue cui obse- quatur intrarre possit: quae imago, ab agro desumpta, cum ex aliis scriptoribus tum ex V. T. et N. T. est notissima. ceterum datiuus est absolutus qui dicitur. Boissonade coniecit στεροῦ- σιν uel στερεύουσιν. aliter D, et M: ἅτε μὴ τούτοις τὸν ἐμαυτοῦ νοῦν προσερείδων 10 ὅτι respondet participio θεωρῶν. καὶ γάρ M melius ἐγίνωσκεν] ἐδίδασκεν B 11 μικρὰ ABV: correxit Boiss.; om. D 12 ἂν εἶχον M 14 [ἐν]? omittit M 15 ἀνέφερε i. e. ἀνήγαγε M 16 γεγονώς] ἐφαπτόμενος M. u. D. offendit τῆς. τετευχώς ἐπήβολος γεγονως interim adieci μέτο- χος 18 συναγαγών M διεφθαρμένον V 19 νοῦν] νῦν V τὼ ὦτε adieci ut est in M; om. D 20 τὴν τῶν] τῶν om. A. 21 μελετημένων BV. cf. 72, 21 et 102, 9 τὰς χεῖρας πρὸς) λογισμὸν τῶν λέξεων μεμαθηκὼς ἐξυπηρετεῖν. οὕ- τως οὖν, ὦ βασιλεῦ θειότατε πάτερ, ἐπὶ τῶν ἓξ μη- νῶν τὸν καιρὸν πάντα τὰ διδαχθέντα κατέλαβον ἀκριβέστατα, συμμαχούσης καὶ τῆς θείας δυνάμεως [*](p. 140 B.)ἡμῖν, (καὶ) μετέλαβον τὴν εἴδησιν ἁπάσης φιλοσοφίας, ὅσον δυνατόν ἐστιν ἀνθρώποις ἡμῖν οὖσι καὶ ἐξ ἀνθρώπων.“

Τούτοις τοῖς λόγοις τοῦ παιδὸς ὁ βασιλεὺς πολλὰ τὴν καρδίαν εὐφρανθείς, εὐχαριστηρίους λόγους ἀνέπεμπε τῷ θεῷ καὶ τὴν τοῦ παιδὸς σύνεσιν καὶ φιλοσοφίαν δοξάζων καὶ ἐπαινῶν ὑπῆρχε τὰ μέγιστα καὶ τῷ φιλοσόφῳ καὶ διδασκάλῳ μεγάλως εὐχαρι- στῶν ἦν. μετὰ δὲ ταῦτα πάντα κελεύει τὴν πονηρὰν ἐκείνην παραστῆναι γυναῖκα, ἥτις τὸν υἱὸν αὐτοῦ, τοιοῦτον ὄντα, ἐτεχνεύετο φονευθῆναι. ἧς καὶ πα- ραστάσης, ὁ βασιλεὺς λέγει αὐτῇ· „φανέρωσόν μοι, ὦ γύναι, καὶ μηδὲν διὰ φόβον ὑποκρύψῃς, διὰ ποίαν αἰτίαν τὸν υἱόν μου ἐσπούδαζες φονευθῆναι καὶ τίς ἦν ἡ ἀφορμὴ τῆς τοιαύτης σου κατασκευῆς καὶ μανίας;“ ἣ δὲ ἀποκριθεῖσα ἔφη „γινώσκεις, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, ὡς οὐδέν ἐστί (τινι) τῶν ἐν κόσμῳ βιούντων ἀγαπητικώτερον ὡς ἡ ζωή [τοῦ ἀνθρώπου]. [*](διάστιξιν συλλαβεῖν M. cf. D. agitur de actione sententiis con- gruente των λογισμων V 5 καὶ adieci. u. D. ἀκριβέστατα κατέλαβον καὶ ἐν μεθέξει πάσης φιλοσοφίας καὶ συνέσεως γέγονα, συναραμένης πάντως καὶ τῆς θείας δυνάμεως . . M. adcuratius fortasse M expressissem addita p. καὶ ante uel δὲ post συμμαχούσης 8 in margine ὁ βασιλεὺς ἀποδεξάμενος μάλα τὸν Συντίπαν φιλόσοφον τὸν τοῦ υἱοῦ διδάσκαλον, ἐπευφραίνεται [ἐπευφραί V ἐπευφραίνετο (AB) Boissonade] λίαν ταῖς τοῦ παιδὸς εὐκαίροις ἀπολογίαις ABV 11 Eu. Luc. 2, 20 21 τιτι adieci et 22 τοῦ ἀνθρώπου seclusi; prae- terea ὡς suspicionem mouet etiam ἄλλο excidisse. M exhibet: )

κἂν γάρ τίς ἐστι πένης ἐπὶ χρόνοις πολλοῖς, ἢ δι᾿ [*](p. 141 B.) ἀνάγκην τινὰ ἔχασε τὰ πράγματα αὐτοῦ, ἢ καὶ ἀδί- κως ἀναγκάζεται παρά τινος, ἀλλʼ ὅμως τῆς ἰδίας ζωῆς φροντίζει. καὶ ἐγὼ λοιπὸν τὸν παῖδά σου διὰ τοῦτο ἔλαβον αὐτὴ κατὰ μόνας μετʼ ἐμοῦ, διὰ τὴν τοῦ κράτους σου θεραπείαν, ὅπως κατὰ μόνας δυ- νηθῶ ἐγνωρίσαι διὰ ποίαν αἰτίαν οὐ λαλεῖ. καὶ μετὰ ἐρωτήσεων καὶ κολακειῶν ἤμην συντυγχάνουσα αὐτῷ καὶ λόγους πραεῖς τούτῳ προέτεινα καὶ ἠγαπημέ- νους. ἐμαλάκισα δὲ τὸ στερρὸν αὐτοῦ τῆς σιωπῆς μετὰ τοιούτων λόγων, ἕως οὗ οἰκονόμησα αὐτὸν ἀποκριθῆναί μοι κἂν ἕνα λόγον. καὶ ἀπεκρίθη εἰπών μοι· „νῦν οὐκ ἀποκρίνομαι, ἕως οὗ ἀπὸ τῆς σήμε- „ρον ἑπτὰ ἡμέραι παρέλθωσι, καὶ ὕστερον ὡς ἔνι „δίκαιον ἀπολογήσομαι.“ ἐγὼ τοίνυν, τῷ λόγῳ τούτῳ διαταραχθεῖσα καὶ περίφοβος λίαν ὅτι μάλι- στα γενομένη, ὅτι εἰ ὁ παῖς λαλήσει, ἀπαγγελεῖ σου τῷ κράτει ὅσα ὑπὸ σατανικῆς ἐνεργείας παρακινη- θεῖσα κατεῖπον καὶ παρεκίνησα τοῦτον, καὶ πανούρ- [*](p. 142 B.) [*](ὡς οὐδέν τινι τῶν ἀνθρώπων τῆς ἰδίας ζωῆς καθέστηκε προσ- φιλέστερον. per se quidem ἀνθρώπου quamquam de uolpecula in- sequitur narratio in hoc scriptore nihil haberet offensionis, sed et superfluum est et datiuus requireretur: itaque tamquam explicandi caussa adscriptum deleui. nam quod duplici aliquando mutatione effeceram οὐδέν ἐστι τῶν ἐν κόσμῳ βιωτικῶν ἀγαπητικώτε- ρον ὡς ἡ ζωὴ τῷ ἀνθρώπῳ minus concinit cum M ἀγαπη- τικότερον V ἀγάπητικότως A 2 ἔχασε] cf. 69, 5. ἐχάσε V more recentiorum 5 αὐτὴ scripsi: αὐτὸν ABV, om. D 7 ἐγων- ρἰσαι] cf. 71, 21 10 ἐμαλάκησα V 11 ᾠκονόμησα? cf. 4, 18 12 ἀπεκρίθην ABV: ἀπεκρίθη Boissonade. cf. 96, 10) [*](13 ἀποκρινοῦμαι? ἀποκριθήσομαι M. cf. 9, 18. 81,21 ἀπολογήσομαι 14 καὶ] ἀλλʼ? ἔνι i. e. ἐστί 19 παρε- κίνησα] malim παρεκίνουν uel forma barbara παρεκινοῦσα conata sum seducere. coniungenda sunt ὅσα κατεῖπον καὶ παρεκίνησα et apodosis a u. u. καὶ πανούργως est incipienda. melius quidem p. καὶ abesset, sed ex archetypo structura immu- tata minus apte seruatum esse docet M. cf. D) γως ἐπὶ τοῦ κράτους σου κατηγόρησα. καὶ τὸ σφάλμα μου γινώσκω καὶ φανερῶς τὸ πταῖσμά μου καθομο- λογῶ καὶ εἰς οὐδένα λόγον ἀρνούμαι τοῦτο. λοιπόν, ὦ μέγιστε βασιλεῦ, ὅ σοι φαίνεται ποίησον εἰς ἐμέ, ὡς ἂν ὁρίσῃ τὸ εὔσπλαγχνον καὶ θεοπρόβλητον κράτος σου.“ ἐπὶ τούτοις ὁ βασιλεὺς ἀναβλέψας καὶ ἰδὼν τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ χιλιάρχοις, εἶπεν αὐτοῖς· „τίνα βουλὴν δίδετε ὑμεῖς ἐμοὶ περὶ τῆς γυναικὸς ταύτης, ὅπερ ἐποίησε πονηρὸν ἔργον, καὶ ποίαν τιμωρίαν ἐστὶν ἄξιον αὐτῇ διδόναι;“ εἷς δέ τις τῶν μεγιστάνων λέγει αὐτῷ· δίκαιόν ἐστιν, ὦ βασιλεῦ, χεῖρας καὶ πόδας τῆς γυναικὸς ἀποτμηθῆ- ναι.“ ἕτερος δὲ ἀπεκρίνατο· „οὐχ οὕτως ἔχει τὸ δί- καιον, ἀλλὰ ζώσης αὐτῆς ἐξορυχθῆναι τὴν καρδίαν.“ ἄλλος δὲ τῶν μεγιστάνων ἔφη· „τὴν γλῶτταν αὐτῆς ἐκκοπῆναι πρέπον ἐστί.“ καὶ ἡ γυνὴ τῶν τοιούτων ἀκούσασα ἀποφάσεων καὶ οἵας τιμωρίας ἀξίαν ἀπο- φαίνονται ταύτην, τοιοῦτόν τινα μῦθον πρὸς ἐκεί- νους ἀπεφθέγξατο·

„Ὦ μεγιστᾶνες, φαίνονται τὰ παρʼ ὑμῶν λεγό- [*](p. 143 B.)μενα κατʼ ἐμοῦ πρὸς παράδειγμά τινος ἀλώπεκος, ἥτις διὰ πάσης νυκτὸς εἰς τινα πόλιν εἰσήρχετο. καὶ ἦν ἡ ταύτης εἰσέλευσις διὰ θυρίδος τινὸς ἀνθρώπου δέρματα ἐργαζομένου· καὶ ὅσας φορὰς εἰσήρχετο εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνου, ἔτρωγε τὰ ἐκείνου δέρματα. εἶτα ὁ ἐργαστὴς ἐκεῖνος ἰδών ὅσα σχίσματα [*](1 cognosces Noui Testamenti sermonem 7 ἰδὼν ABV, ἐμ- βλέψας M: ne tamen ἐνιδὼν reponeretur officere uidebatur p. 123, 5 ubi uide quae adnotaui 9 ἥπερ Boissonade. sed tum utique ad- dendus articulus τὸ πονηρὸν ἔργον. ὅπερ est i. q. καθʼ ὅπερ. an εἰς ὅπερ? 18 αὐτὸν? u. D 20 lemma μῦθος τῆς πονηρᾶς γυναικός 24 ὅσας φοράς] quotiens. φορά est uernacule Mal. u. Corais Aesop. p. 441 ad 277 26 ἐραστὴς B εἶτα ὁ σκυτεύς ἐκεῖνος ἑωρακὼς τὰ γεγονότα ἐν τοῖς αὐτοῦ δέρ- )

ἐποίει, [ὁ ἐργαστὴς ἐκεῖνος] ἐξετάσας (γίνεσθαι) διὰ τῆς ἀλώπεκος, εὐθύς κατʼ αὐτῆς παγίδα στερεὰν ἔστησε. καὶ ἡ ἀλώπηξ κατὰ τὴν συνήθειαν βουλη- θεῖσα εἰσελθεῖν διὰ τῆς θυρίδος, ἐκρατήθη εἰς τὴν παγίδα. πονηρὰ δὲ οὖσα ἡ ἀλώπηξ καὶ πολύτροπος, διά τινος εὐτέχνου μηχανῆς τὴν κρατήσασαν αὐτὴν παγίδα διέφυγε καὶ περιεπάτει κύκλῳ ἐκείνην τὴν πόλιν τοῦ εὑρεῖν ἄλλην τινὰ θυρίδα, ὅπως δυνηθῇ ἐξελθεῖν τῆς πόλεως. ὡς δὲ διʼ ὅλης τῆς νυκτὸς περιπατοῦσα, οὐχ εὗρε τόπον τοῦ ἐκβῆναι, ἐπεὶ κύκλῳ τετειχισμένη ἡ πόλις ἦν, καὶ τῆς ἡμέρας ἐγγι- ζούσης, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῇ· „ἐὰν ἡμέρα γένηται, πάν- [*](p. 144 B.) „τως ὑπὸ τῶν σκύλων κρατηθήσομαι, καὶ οὐκ „ἐάσουσί με πρότερον, εἰ μὴ τὰς σάρκας μου διαρ- „ρήξουσιν. ἀλλʼ ἐγὼ γινώσκω τί με δεῖ ποιῆσαι.“ καὶ δὴ πορεύεται ἐπὶ τὴν πύλην τῆς πόλεως καὶ ἑαυτὴν πλησίον που τῆς φλιᾶς [τοῦ κατωφλίου] κατέκλινεν, προσποιουμένη νεκρὰν καὶ ἄπνουν ἑαυ- τὴν εἶναι. οὕτω δὲ αὐτῆς κειμένης ὡς νεκρᾶς καὶ τῆς πύλης τὸ πρωῒ ἀνοιχθείσης ὡς ἔθος παρὰ τοῦ πορταρίου, εἶδέ τις αὐτὴν κειμένην καὶ λέγει πρὸς [*](μασι σπαράγματα, εὐθὺς αὐτῇ παγίδα ἰσχυροτάτην ἵστησιν. M. itaque plura non uidentur omissa esse. γίνεσθαι adieci et uu. ὁ ἐργαστὴς ἐκεῖνος seclusi, non quin eadem uerba, praesertim subiecta enuntiatorum, ab hoc scriptore crebro repetantur, sed quia interuallum nimis paruum uidetur 3 τὸ αὐτῇ σύνηθες M cf. 45, 13 4 πάλιν addunt MD 11 καί coniungit duo enuntiata ὡς . . οὐχ εὑρε et τῆς ἡμέρας ἐγγιζούσης, ut non recte ante et post καὶ distinxerit Boissonade ; in est καὶ . . κοπιάσασα οὐδʼ ὅλως . . ἴσχυσε, τῆς δέ γε ἡμέρας διαυγα- ζούσης . . sed malim pro p. καὶ reponi ἤδη ἐγκιζούσης V) [*](12 πάντων V 17 φλοιᾶς τοῦ καταφλίου ABV : cor- rexit Boissonade. ego τοῦ κατωφλίου seclusi, nam significat κατώφλιον limen inferius ut ἀνώφλιον superius, non portam ipsam. explicando igitur uerbo φλιᾶς adscriptum puto. u. D 21 πορταρίου] statim πορτάρης, qua forma hodierni Graeci adhuc) τὸν πορτάρην· κατὰ ἀλήθειαν ἡ οὐρὰ τῆς ἀλεποῦς „ταύτης πολλά ἐστι καλὴ εἰς τὸ σπογγίζειν τὸν μυ- „λῶνα.“ καὶ εὐθύς ὁ τοῦτο εἰπών λαβόμενος μά- χαιραν, ἔκοψε τὴν οὐρὰν αὐτῆς. ἡ δὲ ἀλώπηξ ἀν- δρείως ὑπέμεινε τὸν πόνον τῆς οὐρᾶς. εἶτά τις ἕτε- ρος αὐτὴν ἰδών, ἔφη· „ἐὰν ἔχῃ τις παιδίον μικρὸν „κλαῖον πολλά, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν εἰς θεραπείαν „καλόν, εἰ μὴ τὰ ὦτα τῆς ἀλεποῦς, τοῦ κρατεῖν αὐτὰ [*](p. 145 B.)„πάντοτε ἐπάνω τοῦ παιδός.“ καὶ εὐθὺς ἐκοψε καὶ αὐτὸς τὰ ὦτα αὐτῆς. καὶ ἡ ἀλώπηξ καὶ τοῦτον τὸν πόνον γενναίως ὑπέμεινεν. ἄλλος τις πάλιν παρερ- χόμενος τὴν ὀδὸν ἐκείνην καὶ ταύτην ἰδὼν ὡς νε- κράν, εἶπεν· „ἀκήκοά τινος λέγοντος ὡς ἐάν τις τοὺς „ὀδόντας πονῇ, καὶ θήσῃ ἐπάνω ὀδόντα ἀλεποῦς, „εὐθὺς τοῦ πόνου ἐλευθεροῦται.“ καὶ ἅμα τῷ λόγῳ λίθον λαβών, ἅπαντας τούς ὀδόντας ἐκείνης συνέ- τριψε. καὶ ἡ ἀλώπηξ πάντα τὰ δεινὰ ταῦτα ὑπέμει- νεν ἀνδρικῶς, ἕως οὗ ἄλλος ἄνθρωπος περιπατῶν εἶπεν· „ἐγὼ ἀκήκοα εἰς πᾶσαν ὀδύνην ὠφελεῖν τῆς „ἀλώπεκος τὴν καρδίαν, καὶ (ὡς) εἰς ἅπαν νόσημά „ἐστι θεραπευτική.“ οὕτως εἰπόντος τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου καὶ μάχαιραν λαβόντος πρὸς τὸ τὴν καρδίαν [*](utuntur. πορτάριν Du Gange. cf. Corais Isocr. p. 308 1 ἀλεποῦς] ἀλωποῦ ἀλουποῦ ἀλεποῦ dicitur Graecis recentis- simis uolpecula. in ἀλωπώ Vossium Hesychii ἀλωπά mutandum censuisse adnotauit Boissonade. sed Ignatius dixit ἡ ἀλωπός et ἀλεποῦς (1. 8) deriuandum est a nominatiuo ἀλεποῦ 2 πολλὰ cf. 92, 18. λίαν M σπονγγίζειν A μύλωνα ABV 3 μάχαιραν in his scriptoribus accusatiuus ferendus est. recte l. 22 σπασάμενος M 4 ἔκοψε cf. 9 5 τῆς οὐρᾶς om. D 8 κρατεῖν cf. 45, 1 et D 11 ἄλλός V ἕτερος δέ τις M omisso u. πάλιν 14 ὀδόντα BV ὀδόν M i. e. ὀδόντα: ὀδόν- τας A (D) 15 τὸν πόνον A. uolebatne τῶν πόνων? 17 ὑπέμενεν A 20 ὡς adieci; M exhibet utroque loco ὅτι. u. D et 26, 11) αὐτῆς ἐκβαλεῖν, ἡ ἀλώπηξ εὐθέως ἐκπηδήσασα, σπουδαίως διὰ τῆς θύρας τοῦ κάστρου ἐξέφυγεν ― ἔτυχε γὰρ τὴν πύλην τότε ἠνεῳγμένην εὑρεθῆναι ― καὶ τοῦ φόνου οὐ ἔμελλε παθεῖν ἠλευθερώθη. Καὶ [*](p. 146 B.) ἐγώ νῦν ἡ ἀθλία, ὦ βασιλεῦ, πάντα ὅσα οἱ ἄρχοντές σου συμβουλεύονταί σοι ἑτοίμη εἰμὶ ὑπομεῖναι, τὴν δὲ καρδίαν μου ἐκβαλεῖν βιαίως οὐ δύναμαι ὑπο- μεῖναι· θάνατος γάρ ἐστι τοῦτο πικρὸς καὶ ὀδυνη- ρός.“

Ἐπὶ τούτοις ἀποκριθεὶς ὁ τοῦ βασιλέως υἱὸς λέγει τῷ πατρὶ καὶ τοῖς παρεστῶσιν ἄρχουσιν· ,,ἀλη- θῶς ἡ γυνὴ λέγει καὶ πρεπόντως· οὐδὲ γὰρ πρέπει τούς φρονίμους καὶ συνετοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ τῶν γυναικῶν σφάλματα εἰς ἀφορμὴν καὶ μέμψιν καὶ κατηγορίαν μεγάλην ἔχειν· καὶ οὐδὲ αὐτὴν τὴν γυναῖκα πρέπει μεγάλης τιμωρίας καὶ παιδεύσεως ἀπόφασις. ἀλλὰ τοῦτο μόνον ἐστὶ δίκαιον αὐτῇ γε- νέσθαι, ἵνα ἡ κεφαλὴ αὐτῆς ξυρισθῇ καὶ τὸ πρόσ- ωπον αὐτῆς μουτζωθῇ, καὶ ἐπάνω ὄνου ἐξόπισθεν [*](1 ἐκπηδήσασα scripsi ut est in M : πηδήσασα ABV (D) 6 ἕτοιμη V 8 λίαν πικρὸς 13 ἀνθρώπων] uidetur emen- dandum ἀνδρῶν quod est in M 15 καὶ οὐδὲ αὐτήν] senten- tia postulat λοιπὸν uel οὐκοῦν οὐδὲ ταύτην „ergo ne hanc quidem,“ et sic fere est in M. sed nescio an is qui librum re- censebat errorem ipsum commiserit 16 παίδευσις] castigatio) [*](18 ἵνα more recentiorum 19, 118, 1 μουτζωθῇ — καθίσῃ — ἐκπομπευθῆ scripsi: μουτζωθῆναι — καθίσαι — ἐκπομ- πεφθῆναι libri. quam structurae inmutationem scriptori tribuere etsi minus dubitarem, tamen ut corrigerem effecit et πορεύονται 118, 2 et subiectum ad infinitiuum καθίσαι non additum et quod uitium ita est in propinquo et quod in MD Ven. structura non est interrupta 19 μουτζωθῇ i. e. ἀσβόλῃ περιχρισθῇ M. μου(ν)τζώνειν μου(ν)τζουρώνειν significat inquinare coeno uel fuligine indeque illudere ; minus recte Boissonade explicat κο- λαφιστικῶς τυφθῆναι; quae significatio ut in uerbo inesse pos- sit (de quo dubito: deriuauit autem Boissonade ni fallor ex u. μουτζουνιά) hoc loco non est apta)

καθίσῃ καὶ εἰς πᾶσαν ἐκπομπευθῇ τὴν πόλιν, δύο δὲ κήρυκες [ἤτοι πλατζάριοι] πορεύωνται μετʼ αὐτῆς ἔμπροσθέν τε καὶ ὄπισθεν, καὶ (δεῖ) λέγειν αὐτοὺς φωνῇ μεγάλῃ ὥστε πάντας ἀκούειν, εἴ τι ἄρα κακὸν αὕτη εἴργασται.“ οὕτως εἰπόντος τοῦ υἱοῦ τοῦ βα- [*](p. 147 B.)σιλέως, ηὐφράνθη ὁ βασιλεύς καὶ πάντες οἱ ἄρχον- τες ἐστερέωσαν τὰ λαληθέντα, ἀποδεξάμενοι τὴν τοιαύτην βουλήν. ὁ δὲ βασιλεύς φησι πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ· „ὦ τέκνον, καλῶς λελάληκας καὶ φρονίμως ἡμῖν συνεβούλευσας. λοιπὸν γενέσθω ἐπʼαὐτῇ καθὼς ὁ υἱός μου ἡμῖν συνεβουλεύσατο.“ καὶ ἅμα πάντα ἐγένετο ἐπʼ ἐκείνῃ τῇ πονηρᾷ γυναικὶ ὅσα ὁ νέος τοῦ βασιλέως υἱὸς συνεβουλεύσατο.

Εἶτά φησιν ὁ βασιλεύς τῷ φιλοσόφῳ Συντίπᾳ· „φανέρωσόν μοι, ὦ φιλόσοφε, καὶ ἀληθῶς ἀπόδειξον πόθεν ἡ τοσαύτη γνῶσις καὶ φιλοσοφία προσεγένετο τῷ υἱῷ μου ; μὴ ἐξ αὐτῆς τῆς γεννήσεως φυσικὴν ἔλαβε τὴν λογιότητα; ἢ μᾶλλον διὰ τῆς σῆς ἐπιμε- λείας σεσόφισται;· ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Συντίπας λέγει τῷ βασιλεῖ· „ἡ τοῦ υἱοῦ σου, δέσποτα, σύνεσις ἅμα καὶ γνῶσις ἐκ θεοῦ ἐν πρώτοις κεχάρισται· ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ τύχη τῆς γεννήσεως αὐτοῦ τὸ τῆς γνώ- σεως προτέρημα ἔχει· ἐπειδὴ καὶ ἡ ἐμὴ ἐπιμέλεια καὶ [*](p. 148 B.)σπουδὴ ἐσμίχθη τούτοις τοῖς δύο, καὶ διὰ τοῦτο ἔλαβεν ὁ υἱός σου τὸ ὑπερβάλλειν πάντας ἐν γνώσει. [*](1 ἐκπομπεφθῆναι ABV: ἐκπομπευθῆναι Boissonade, ἐκ- πομπευθῇ scripsi 2 ἤτοι πλατζάριοι uncis saepsi πο- ρεύωνται scripsi: πορεύονται ABV 3 ὄπισθε V δεῖ adieci. καὶ ὀφείλουσιν βοᾶν M. u. D 4 φωνή μεγάλη V αὕτη κακὸν V 11. 13 συνεβουλεύσατο ] recentiores uerbum medium loco actiui, quod est in M, adhibent 12 ν. om. M, 13 τ. β. υ. om. D 17. 22 γενέσεως? 21 κεχάρισται scri- psi: κεχώρισται ABV. κεχωρήγηται (sic) M. cf. 123, 14 24 ἐσμίχθη] cf. 40, 5)

πλὴν περὶ τούτου καί τινός μου διηγήσεως ἄκουσον.“ ὁ βασιλεύς ἔφη· εἰπὲ ὃ βούλει, Συντίπα, τῇ ἀλη- θείᾳ φιλοσοφώτατε· δὲ τοιαύτης πρὸς αὐτὸν ἐξ- ηγήσεως ἀπήρξατο·

„Βασιλεύς τις ἦν ἐν τοῖς ἄνωθεν χρόνοις, ὅστις εἶχε μετʼ αὐτοῦ πολλούς φιλοσόφους, ἐξ ὧν εἶς ὑπῆρχε τῶν ἄλλων μειζότερος λίαν. ἦν δὲ παρʼ ἐκείνῳ τῷ βασιλεῖ ἄνθρωπός τις τὴν ἀστρολογικὴν τέχνην μεγάλως γινώσκων καὶ μετερχόμενος. τῷ γοῦν πρώτῳ φιλοσόφῳ ἐκείνῳ τοῦ βασιλέως γεννᾶται τότε υἱός. καὶ εἶπον τοῦτο τῷ βασιλεῖ ὡς „ὁ δεῖνα φιλό- σοφος ἐγέννησεν υἱὸν σήμερον.“ ὁ δὲ βασιλεύς εὐ- θὺς τὸν ἀστρολόγον προσεκαλέσατο. καὶ ὁ ἀστρο- λόγος πρότερον, τὴν γέννησιν τοῦ παιδὸς ἀκούσας, ἐξέτασεν ἐν τοῖς ἄστροις περὶ τῆς τύχης τοῦ παιδός· καὶ ὡς ὁ βασιλεύς αὐτὸν ἐλάλησε τοῦ ἐρωτῆσαι αὐ- τὸν περὶ τοῦ παιδός, αὐτὸς ἅμα λέγει τῷ βασιλεῖ· [*](p. 149 B.) „ὁ παῖς οὗτος, ὧ δέσποτα, ὁ νῦν γεννηθείς, ἐξ ὧν „με διδάσκουσιν οἱ τῶν ἀστέρων δρόμοι, τὴν τῶν „λῃστῶν καὶ κακούργων κακὴν τύχην ἔχει, καὶ πολ- „λοὺς ἐπιζήσει χρόνους, καὶ τῷ τρισκαιδεκάτῳ ἔτει [*](1 lemma: διήγησις τοὺ φιλοσόφου Συντίπα 7 μειζό- τερος Byzantini non raro dixerunt. u. Reiske in Dindorfii Praef. Malal. p. VI sq. Gorais Aelian. πβ΄ 11 in u. υἱός. καὶ desinit cod. V f. 91; f. 92 incipit a u. ἀκούσας (14); media praetermissa sunt 13 καὶ ὁ] καὶ A 14 γένεσιν cf. l. 12. 18) [*](τὴν . . ἀκούσας deest in M, ἀκούσας i. e. non per re- gem sed tom antea de ea re certior factus 15 ἐξήτασεν? ἐζήτασεν M cf. 113, 11 16 ἐλάλησε] Boissonade malebat ἐκά- λησε (potius ἐκάλεσε). sed iam antecessit προσεκαλέσατο, ut sit ἐλάλησε adlocutus est eo consilio ut eum percontaretur 16, 17 καὶ . . παιδός om. V ab altero u. παιδός ad alterum transiliens 20 τύχην ἔχει] πονηρίαν κέκτηται M. num τέχνην? sed potest τύχη κακὴ ita intellegi ut non sit infortu- nium, calamitas sed sors miserabilis, deprecanda )

„τῆς ζωῆς αὐτοῦ μέγα κακὸν καὶ κλεψίαν ποιήσει.“ τούτων οὕτως λαληθέντων παρὰ τοῦ ἀστρολόγου, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ πατὴρ τοῦ τεχθέντος παιδός· „νῦν λοιπὸν ὅλα κατὰ ἀλήθειαν ἐφανέρωσας τῷ βα- „σιλεῖ τὰ περὶ τοῦ γεννηθέντος μοι παιδός ;“ ὃ δέ „ναί,“ φησίν, „ὦ φιλόσοφε· καὶ γὰρ ἀκριβῶς ἐξέ- „τασα τὰ περὶ τῆς τύχης τοῦ παιδός, καὶ εὗρον ὅτι- „περ λῃστὴς γενήσεται καὶ λῃστῶν ὁ χαλεπώτατος.· ἀποκριθεὶς δὲ ὀ φιλόσοφος λέγει ἐκείνῳ τῷ βασιλεῖ· „ἐγὼ λοιπὸν τὸν ἐμὸν παῖδα παιδεύσω οὕτως ἐντάξει „τοιαύτῃ, τοὺ μὴ ποιῆσαι αὐτὸν τοιαύτην ποτὲ πρᾶ- „ξιν· ἀλλὰ μᾶλλον ποιήσω αὐτὸν φεύγειν ἐκ τῶν „ἀπηγορευμένων [καὶ κακῶν] πράξεων.“ ὁ μὲν οὖν γεννηθεὶς παῖς ὀκτώ μηνῶν γεγονώς, διέκοψεν αὐ- τὸν τοῦ βυζάνειν τὸ γάλα τῆς μητρός· ὕστερον δὲ ὁ [*](p. 150 B.)πατὴρ αὐτοῦ ἐγκατακλείει αὐτὸν ἐν ὁσπητίῳ τινὶ καὶ τρέφει αὐτὸν μὲ τρυφερὰ καὶ μαλακὰ βρώσιμα καὶ πᾶσαν παίδευσιν αὐτὸν ἐκδιδάσκει καὶ ἐντιμό- τητα. καὶ οὕτως τὸν υἱὸν μετὰ πάσης ἀκριβείας παι- δεύων, οὐκ ἀφῆκεν ὅλως τινά ποτε τοῦ ἐλθεῖν πρὸς αὐτόν, οὐδὲ τὸ παιδίον ἔξω τοῦ ὁσπητίου περιπατεῖν. ἀλλʼ οὐδέ τι κακὸν τῶν τοῦ κόσμου ἀφῆκε τὸν παῖδα μαθεῖν ἢ ἀκοῦσαι. καὶ οὕτως ἀνατρεφόμενος ἤρξατο [*](1 κλεψίαν i. e. κλοπήν M 6 ἐξέτασα cf. 119, 15. ἐξ- ετάσασα V. ἐξετάσας καὶ συνζητήσας εὗρον M 8 ὁ χαλε- πώτατος M quoque habet 11 πρᾶξιν ποτέ A 13 καὶ om. BV. καὶ κακῶν om. M: seclusi. u. D 14 ὀκτὼ μηνῶν γεγονώς (cl. 122, 22) saepe scriptores dexerunt inde a Polybio: de quo iniuria dubitauit Cobet διέκοψεν BV (sc. pater; MD): διέ- κοψαν A 15 βυζάνειν] sugere cf. Corais Heliod. p. 5 med.) [*](16 ὀσπητίῳ V 17 μὲ i. q. διὰ c. gen. coniunctum, Ger- manorum mit, e sermone uolgari Graecorum recentissimorum de- sumtum. μετρυφερὰ V 20 τοῦ] prohibuit ne quis ueniret) [*](21 ὀσπητίου V) τὸν πεντεκαιδέκατον χρόνον. καὶ λέγει ὁ πατὴρ πρὸς τὸν παῖδα· „αὔριον, ὦ παῖ, βουλόμενος ἀπελθεῖν „πρὸς τὸν βασιλέα, βούλομαι καί σέ γε λαβεῖν· καὶ „γίνωσκε πῶς μετὰ τὴν συνήθη προσκύνησιν χαιρε- „τήσεις τὸν βασιλέα καὶ ὡς πρέπει χαιρετήσεις αὐ- „τόν.“ οὕτω μὲν οὖν ὁ φιλόσοφος ἔλεγε τῷ υἱῷ· ὁ δὲ νέος ἀκούσας τὴν πρὸς τὸν βασιλέα παρουσίαν αὐτοῦ, ἠγωνίζετο μᾶλλον ἐπὶ τῷ λόγῳ τοῦ πατρὸς καὶ καθʼ ἑαυτὸν ἔλεγεν ὅτι „ἐγὼ οὐδέποτε βασιλέα „τινὰ εἶδον, καὶ ἐπειδὴ ὁ πατήρ μου ἀρτίως λέγει μοι „προςκυνῆσαι τούτῳ, πρέπει με ἀρωματικὰ εἴδη [*](p. 151 B.) ,,προσαγαγεῖν τῷ βασιλεῖ, ὅπως διὰ τῆς ὀσμῆς τού- „των καὶ εὐωδίας ἐγκωμιάσαι τὸν βασιλέα. ἀλλὰ „ἐντρέπομαι ζητῆσαι ταῦτα τῷ πατρί μου· ἀλλʼ ὅμως „πρέπει ποιῆσαί με τοῦτο.“ ὅτε καὶ τῇ ἐπελθούσῃ νυκτὶ ἐξέρχεται κρυφίως ἀπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἀπέρχεται εἰς τὸ παλάτιον καὶ τρυπήσας τὸν τοῖχον τοῦ παλατίου, εἰσῆλθεν ἐντὸς εἰς τὸ βασιλικὸν κραβ- βάτιον. καὶ ὁ βασιλεύς, ἅμα γενόμενος ἔξυπνος, εἶ- δεν αὐτὸν καὶ ἐταράχθη, καὶ δειλιάσας καὶ πολλὰ φοβηθεὶς ἔλεγε πρὸς ἑαυτὸν ὅτι, „ἐὰν μὴ οὗτος ὁ „κλέπτης εἶχε πολλὴν δύναμιν, οὐκ ἂν οὕτως περὶ [*](1 χρόνον] cf. 91, 15. de structura non est quod dubites) [*](2 τὸν om. V 3 λαβεῖν] i. e. λαβόντα ἀπαγαγεῖν cf; 122, 11. an post βούλομαι addendum μετ᾿ ἐμοῦ καὶ σὲ μεθʼ ἑαυτοῦ ἀπαγαγεῖν πρὸς αὐτόν βούλομαι M. 4. 5 χαιρετή- σεις mira repetitum; u. χαιρετᾶν ipsum Graecis hodiernis est in usu 11 εἴδη] res; nostrum Specereien 12 ὅπως cum in- finitiuo Byzantini coniunxerunt. non necessaria igitur quamuis facili mutatione Boissonade scribebat ἐγκωμιάσω. ἐγκωμιά A.) [*](14 τῷ πατρί cf. 93, 11. ἀπὸ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς ἐπιζητῆσαι M 17 πέρχεται A 18 κραββάτιον V: κραβάτιον (AB) Boiss. (D). significatur cubiculum. ἕως τοῦ κοιτῶνος M 21 ἐὰν] cf. 75, 19) „τὸ μέσον τῆς νυκτὸς ἐτόλμησεν εἰσελθεῖν· καὶ ἐὰν „ἀντιπαραστῶ αὐτῷ, ἐπιχειρήσει ἀνελεῖν με.“ ταῦτα καθʼ ἑαυτὸν βουλευσάμενος καὶ σιωπήσας, ἀφῆκεν ἄδειαν τῷ κλέπτῃ· τότε ὁ νέος ἀδείας ἐπιλαβόμενος, ἁπλώσας εἰς τὰ ῥοῦχα τοῦ βασιλέως, ἔλαβε μίαν σινδόνα πολλῆς τιμῆς ἀξίαν. ἐκείνην γοῦν μόνην [*](p. 152 B.)τὴν σινδόνα λαβών, ἐξῆλθε τοῦ παλατίου. καὶ εὐ- θὺς ταύτην διαπωλήσας, ἀπὸ τῆς τιμῆς τῆς σινδό- νος μυρσίνας καὶ ἄλλα μυριστικὰ ἠγόρασε πολλά. ὁ μὲν οὖν βασιλεύς οὐκ ἐγνώρισε τὸν κλέπτην τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ· τῇ δʼ ἐπαύριον λαβών ὁ πατὴρ τὸν παῖδα πρὸς τὸν βασιλέα ἐπορεύετο. καὶ εἰσελθόντες προσ- εκύνησαν αὐτὸν μέχρις ἐδάφους· καὶ ὁ παῖς ἅμα τὰ εἴδη ἅπερ ἠγόρασε μυριστικὰ καὶ λίαν εὔμορφα τῷ βασιλεῖ προσήνεγκε, καὶ χωρὶς τῶν μυριστικῶν ἐκεί- νων ἤρξατο ἐγκωμιάζειν καὶ ἐπαινεῖν τὸν βασιλέα. εἶπε δὲ ὁ φιλόσοφος πρὸς αὐτόν· ,,ὦ βασιλεῦ, ζῆθι „εἰς τὸν αἰῶνα. ἰδού, καθὼς ὁρᾷς, τῇ βασιλείᾳ σου „προσέφερον τὸν παῖδά μου, ὑπὲρ οὗ ὁ ἀστρολόγος ,,σου εἶπεν· ‘ἐν τῷ τρισκαιδεκάτῳ ἔτει τῆς ἡλικίας „αὐτοῦ μέλλει ἄρξασθαι τοῦ γενέσθαι λῃστής’· καὶ ,,νῦν ἰδοὺ πεντεκαίδεκα ἐτῶν γεγονὼς οὐδὲ κἂν [*](1 ἐάν τι παραστῶ V 4 τῆς ἀδείας? 5 ἁπλώσας i. e. ἐκτείνας τὰς χεῖρας M, ex usu recentiorum 6 μόνην AM: om. BV 7, 8 uu. τὴν σινδόνα et τῆς σινδόνος libenter careas 8 ἀπεμπολήσας M rectius; nam stragula uestis una est neque potest diuendi; sed praepositionis uis ita euanuit ut. u. διαπω- λεῖν nihil differat a simplici uerbo πωλεῖν. cf. 50, 16 15 χωρὶς scripsi: χάριν ABV. δι᾿ αὐτῶν τῆς προσαγωγῆς M omissis uu. καὶ ἐπαινεῖν (16). nescio tamen an huius recensionis auctor uocabulo χάριν male interpretatus sit quod in archetypo inuenerat pr. διά 22 ἐτῶν cf. 120, 14 κἂν explicari qui- dem potest ut sit uel (tantum abest ut latro sit factus, ut ne furtum quidem fecerit): sed dubito an praestet, praesertim cum in M insit οὐδαμῶς, reponere οὐδὲ μίαν. cf. D) „κλεψίαν ἐποίησε. καὶ λοιπὸν ὁ ἀστρολόγος σου „ψευδὴς φαίνεται· καὶ ἀπὸ τούτου ὅσα φαίνεται „προλέγων φλυαρίαι ἀπεδείχθησαν νῦν.“ ὁ δὲ βα- σιλεύς ἐπὶ τούτοις τοῖς λόγοις ἀκριβῶς καὶ μετὰ [*](p. 153 B.) περιεργείας ἀτενίσας τῷ προσώπῳ τοῦ παιδὸς καὶ τῷ σχήματι, ἐγνώρισεν ὡς αὐτός ἐστιν ὁ τὸν τοῖχον τρυπήσας καὶ ὡς τολμηρὸς κλέπτης καὶ ἀναίσχυντος τὴν ἐν τῇ στρωμνῇ τοῦ βασιλέως σινδόνα οὗτος ἔκλεψε. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεύς εἶπε τῷ φιλο- σόφῳ· „οὗτός ἐστιν ὁ κατὰ τῆς βασιλείας εἰσελθών κλέπτης.“ καὶ ἀπὸ τούτου μᾶλλον ἐπιστεύθη ἡ τοῦ ἀστρολόγου πρόγνωσις ἀληθὴς εἶναι. Ἀπὸ ταύτης οὖν τῆς διηγήσεως λοιπὸν γίνωσκε, ὦ κράτιστε βα- σιλεῦ, ὅτι ἑκάστου ἀνθρώπου τῇ γεννήσει χωρισμένη τις ἀπὸ θεοῦ κεῖται τελείωσις ἐγνωσμένη, οὐχ ὁρισ- μένη ἡμῖν, ἢ εὐτυχίας ἢ ἀτυχίας, ἀλλʼ οὐδὲ προ- [*](2 ψευδὴς VBM: ψεύστης A (D) φαίνεται] non inter- preter uidetur, etsi per linguae leges uel potius licentiam hoc liceat, sed sollemniter in publico (tamquam certissima) effatur atque praecinit 5 περιέργεια ea forma est qua hodierni Graeci utuntur: quare non restitui περιεργίας 6 τῷ σχήματι scripsi; τὸ σχῆμα ABV. περιέργως τῇ ὄψει τοῦ παιδὸς ἐνα- τενίσας ἐπεγνώκει αὐτόν M. ἀτενίσας cum datiuo in libris potissimum N. T. coniungitur. cf. 114, 7 ἰδὼν τοῖς μεγιστᾶ- σιν οὗτος M 10 τῆς βασιλείας μου M. u. D 11 ἐπι- στεύθη] quamquam in M (D) extat καὶ ἐπιστώθη μᾶλλον ἐπ᾿ αὐτῷ ἡ τοῦ ἀστρολόγου προαγόρευσις, et per se aptior sit hoc loco confirmandi quam credendi significatio, tamen addita uu. ἀληθὴς εἶναι huius recensionis auctorem scripsisse ἐπιστεύθη, quamquam in archetypo inuenerat ἐπιστώθη, ueri simillimum reddunt. 14 et 124, 1. 5 γεννήσει] cf. 119, 14 14 χω- ρισμένη i. e. ἰδία M. de formis χωρισμένη et ὁρισμένη u. 50 10 15 θεοῦ VMD: τοῦ θεοῦ (AB) Boiss. ἀπὸ scriptori relinquendum. ἀπόκειται παρὰ θεοῦ ἔκβασις εὐτθχίας ceteris uerbis ἐγνωσμένη . . θεοῦ carens M. recte ἢ ἀτυχίας inn hac rec., ἢ δυστ. in D additur, cetera autem non in archetypo inuenta esse arbitror. ἐγνωσμένη est praedestinata, ὁρισμένη ἡμῖν a no- bis libero arbitrio electa et constituta; sed illud προτρεπο- ) τρεπομένη παρὰ θεοῦ· καθὼς καὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει τοῦ σοῦ υἱοῦ γέγονεν, ὅτι οὐκ ἐν ἀρχῇ τῆς ἡλικίας παιδίον ὢν ἔμαθεν, ἀλλʼ ὕστερον εἰς ἀνδρὸς ἡλικίαν ἐλθών· συνῆλθον οὖν αὐτῷ τὰ καλὰ καὶ ἐπαινετὰ καὶ εὐτυχίας γέμοντα ἔργα. ἐν δὲ τῇ γεννήσει τοῦ [*](p. 154 B.)παιδὸς τοῦ φιλοσόφου ἐκείνου, οὗ εἶχεν ἐκεῖνος ὁ βασιλεύς, συνῆλθε τῇ τύχῃ αὐτοῦ τὰ μυσαρὰ καὶ ἀτυχίας μεστά.“

Ταῦτα τῷ βασιλεῖ Κύρῳ τοῦ Συντίπα διηγησα- μένου, φησὶν ὁ βασιλεύς πρὸς τὸν ἑαυτοῦ παῖδα· „εἰπέ μοι, περιπόθητόν μου παιδίον, πῶς ἄρα καὶ ποίῳ τρόπῳ ὁ διδάσκαλός σου Συντίπας τὴν τοσαύ- την (σε) φιλοσοφίαν ἐδίδαξεν.“ ὁ δὲ παῖς τῷ πατρὶ ἀπεκρίνατο· „ἐπειδήπερ νῦν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ζητεῖς μαθεῖν, ὦ βασιλεῦ, γνωρίζω πάλιν τῷ κράτει σου, ὡς παραλαβών με ἀπὸ σοῦ ὁ διδάσκαλος καὶ ἀγαγών με εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, εὐθὺς ἔκτισε νέον οἶκον, καὶ χρίσας αὐτὸν μετὰ λευκοῦ [ἀσβέστου δηλονότι] [*](μένη non expedio scribendumque censeo παρατρεπομένη uel ἀποτρεπομένη, quae conuertetur, inmutetur. quo quidem sensu etsi ipsum uerbum προτρέπειν adhibuisse Hippocratem Galenus auctor est (St, Th. 6, 2074 D), tamen num id iure fecerit ad- modum est dubium. longe minus etiam a lingua, minus a sententia commendatur altera de qua quis cogitare possit explicatio ut προ- τρεπομένη sit εἰς ἥν τις προτρέπεται quo deus leni quasi manu ducat 2 τοῦ σοῦ υἱοῦ VM: τοῦ υἱοῦ σου (AB) Boiss., D) [*](2 ὅτι . . 4 καλὰ] horum loco habet M tatum ἐσύστερον ἀπέβη αὐτῷ τὰ εὔχρηστα. pro uu. ὅτι . . ἔμαθεν Boissonade malebat ὅ, τι . . ἔπαθεν; sed cf. 110, 12 3 παιδίον ὢν scri- psi: παιδὶ ὃν V παιδίον (AB) Boiss. 7 μισαρὰ V 12 σου VD: om. (AB) Boissonade. ὁ σὸς μυσταγωγός M 13 σε adieci, ut est in MD πατρὶ] παιδὶ V 15 πάλιν i. e. αὖθισ M. om. D 18 κοσμίως περιχρίσας καὶ λευκότητι κα- ταγλαίσας M. pr. μετὰ e consuetudine linguarum recentiorum explicanda; 120, 17 ἀσβέστου δηλονότι seclusi. ἄσβεστος uer- nacule dicitur ungelöschter Kalk)

κατελάμπρυνε τοῦτον. εἶτα ὅσα ἔμελλε τοῦ διδάξαι με, ἱστόρησεν αὐτὰ ἐν τοῖς τοίχοις τοῦ οἴκου καὶ πᾶσον τὴν ἱστορίαν ἐχώρισε διὰ γραμμάτων καὶ μετὰ ἀκριβείας ἅπαντα συνετάξατο καὶ τὸν ἥλιον δὲ καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας ἐκεῖ ἐζωγράφησεν. ἔγραψε δὲ καὶ τὰ δέκα κεφάλαια τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως καὶ τῆς διδασκαλίας. ὧν (τὸ) πρῶτον κε- [*](p. 155 B.) φάλαιον περὶ ἀπαιδεύτου καὶ ὑβριστοῦ ἀνδρός· ὁ γὰρ τοιοῦτος ἄνθρωπος μέσον ἀδελφῶν καὶ φίλων φιλονεικίας καὶ μάχας ἐγείρει. τὸ δεύτερον κεφά- λαιον περὶ φιλοσόφου ἐδίδαξεν ἀνδρός· ὁ γὰρ τοι- οῦτος ἄνθρωπος μεγάλην ὠφέλειαν ποιεῖ τῷ φίλῳ αὐτοῦ. τὸ τρίτον κεφάλαιον περὶ δολιόφρονος ἀν- δρὸς καὶ πονηροῦ, καὶ ὅτι ὁ τοιοῦτος ἅνθρωπος οὐδέποτε ἀγανακτεῖ (εἰ) δόλους κατασκευάζει καὶ κακοῖς κακὰ συρράπτει κατὰ τοῦ πλησίον, ἐκείνου μὴ γινώσκοντος. τὸ τέταρτον κεφάλαιον ἦν περὶ ἀν- θρώπου ὀνειδίζοντος ἀπρεπῶς ἑτέρῳ ἀνθρώπῳ πῶς ἢ ἀπὸ ἀρρωστίας ἢ ἀπὸ ἀσθενείας ἐπισυμβάσης λε- πρὸς γέγονεν ἢ ἀφʼ ἑτέρου συμβάματος ἀνθρωπίνου ἐν τῷ ἰδίῳ σώματι περιφέρει ἀσχημοσύνην. τὸ πέμ- πτον, ὡς οὐ πρέπει τινὰ κριτὴν ἢ ἄρχοντα ἢ βασιλέα ἀπόφασιν ποιεῖν περὶ παντὸς πράγματος, πρὶν κα- λῶς ἀκούσῃ καὶ ἐξετάσῃ τὴν τοῦ πράγματος ἀλή- [*](2 τοῦ recentiores sic addere solent 3 ἐχώρισε] διεστί- ξατο M 4 ἀνετάξατα M 5 ἐζωγράφησε ABV 6 δέκα] ιβ΄ B 6. 7 τῆς ter om. A, 7 τῆς ante διδασκαλίας habent BMD: om. AV τὸ adieci, ut est in MD. fortasse ὧν ἧν τὸ. παρεισάγει M 12 ἐμποιεῖ M 15 aut εἰ adiciendum erat, quod feci, au participia κατασκευάζων et συρράπτων resti- tuenda 18 πῶς ABVD: noli emendare ὃς: a Graeculis pro u. ὡς ea sententia usurpatur qua boni scriptores ὅτι ad- hibent; 14, 23 20 συμβάντος V 21 [τ]ὸε ὡς V τὸ εον ἕως A 24 ἀκούσῃ καὶ ἐξετάσῃ scripsi: ἀκούσει καὶ ἐξετάσει ) θειαν. τὸ ἕκιον κεφάλαιον, ὅτι οὐ πρέπει τινὰ ἐλπί- ζειν εἰς ἄνθρωπον ἄφρονα καὶ παντελῶς ἰδιώτην. [*](p. 156 B.)τὸ ἕβδομον ἑρμήνευε περὶ ἀνδρὸς φθονεροῦ, ζηλο- τυποῦντος ἄλλους ἀνθρώπους καλώς πράττοντας καὶ εὐτυχοῦντας, ἢ διότι ἔχουσι προτέρημα ἀξιέπαινον καὶ διὰ τοῦτο πλουτοῦσιν ἢ διότι ἀγωνίζονται περιτ- τὸν βίον ἢ διότι ἀπὸ πατέρων ἐκληρονόμησαν· καὶ ὁ ἄνθρωπος ὀρῶν αὐτούς φθονεῖ καὶ λυπεῖται καὶ μαραίνεται, διότι μᾶλλον οὐ δύναται βλάψαι αὐτούς. τὸ ὄγδοον κεφάλαιον διδάσκον ἔλεγε· „δίκαιόν ἐστι „καὶ πρέπον πάντας ἀνθρώπους ἀγαπᾶν, καὶ μὴ τῷ „κακῶς ποιήσαντι ἀνταποδοῦναι κακόν.“ τὸ ἒννατον, ὅτι πρέπει ὡς θέλει τις ἵνα ποιῇ ἄνθρωπος εἰς αὐ- τόν, (ἵνα) καὶ αὐτὸς ποιῇ ἄλλους ὁμοίως. τὸ δέκα- τον κεφάλαιον συνεβούλευε καὶ μετὰ τῶν ἐργαζομέ- νων τὰ ἀσεβῆ ἔργα καὶ πράξεις κακάς, καὶ δυνα στευόντων τοὺς πτωχούς μὴ φιλίαν ὅλως ποιεῖν, μηδὲ [*](ABV, eo minsu autem ἂν est addendum quia scriptoris menti illusd μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς (Bergki Poët. Lyr. p. 464) obuersabatur: qai uersus etiam Symeoni Sethi notus erat 3 ἑρμήνευε] cf. 4, 18 6 καὶ . . 7 ἐκληρονό- μησαν non sunt in M 6 ἀγωνίζονται puto esse intento la- bore sibi parant; adquirendi enim non solum laborandi signi- ficatio hoc loco apta est: quae περιττόν scripsi: περὶ τὸν ABV) [*](8 ὁ] noli addere ὅδε cf. 79, 6. 127, 6. 9 βλαίψαι suprascripto βλέψαι A 11 I Thess. 5, 15. Rom. 12, 17. I Petr. 3, 9 se- cundum Prou. 20, 22 13 Eu. Matth. 7, 12. Luc. 6, 31. Tob. 4, 15 cl. Prou. 24, 29. in margine ABV: τοῦτο ἔοικε τῷ εὐ- αγγελικῷ ῥητῷ 14 ἵνα adieci; ἵνα ποιῇ i. e. ὅτι ποιεῖ. cf. D. in M est infinitiuus ἄλλους] datiuo M et Euangelistae usi sunt rectius 16 δυναστευόντων scripsi: δυναστεύοντας ABV. quod non ideo mutaui quod putauerim hunc scriptcrem praep. μετά cum accusatiuo non coniunxisse (120, 17) out structuram non ita inmutare potuisse ut a genetiuo ad accusatiuum trans- iret (7, 17), sed quia δυναστεύοντας ex accusatiuuo adposito τοὺς πτωχοὺς errore librarii natum uidebatur 17 φιλίαν] λίαν V) τὰ ἴσα πράττειν τοῖς ἀδίκοις καὶ πλεονεξίαις καὶ ἁρπαγαῖς χρωμένοις καὶ χαίρουσι.“

Ταῦτα ὁ βασιλεὺς ἀκούσας παρὰ τοῦ υἱοῦ εὐ- χαριστηρίους λόγους ἀνέπεμπε τῷ θεῷ καὶ τὸν αὐ- τοῦ διδάσκαλον ἐκάθητο ἐγκωμιάζων καὶ δώροις [*](p. 157 B.) πολυτελέσι καὶ φιλοτίμοις ἐδεξιοῦτο τὸν ἄνδρα. εἶτα λέγει ὁ βασιλεὺς τῷ παιδὶ οὑτωσί· „γνώρισόν μοι, ἐρασμιώτατόν μου παιδίον· ἆρά γε τὰ συμβαίνοντι τινι ἐξ εἱμαρμένης καὶ τύχης τινὸς συμβαίνειν εἴ- ωθεν;“ ὁ δὲ παῖς ἔφη τῷ βασιλεῖ· „πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, ὦ δέσποτα, ὑπολαμβάνουσιν οὕτως ἔχειν· πλὴν πλανώμενοί εἰσιν οἱ οὕτω δοξάζοντες. ἀλλʼ ἐμοί γε δοκεῖ ὡς ἡ ἀφορμὴ τῶν λυπηρῶν τῶν ἐπερ- χομένων τοῖς ἀνθρώποις γίνεται ἐκ τῆς τῶν ἀνθρώ- πων πλεονεξίας· οὐδὲ γὰρ δικαίως ποιοῦσι τὰς πράξεις αὐτῶν οἱ ἄνθρωποι ἀλλʼ ἀδίκως καὶ πονη- ρῶς. συνήθεια γάρ ἐστι τοῖς ἀνθρώποις, ὅταν τινὰ τῶν φιλοσόφων καὶ δικαίων ἀνδρῶν εὕρωσι, κἂν τὰ χρηστὰ καὶ ὠφέλιμα συμβουλεύῃ αὐτοῖς, ἔστι δὲ πτωχὸς καὶ (οὐ τιμαῖς διαπρέπων,) οὐ τιμῶσιν αὐτὸν οἱ πλούσιοι, οὐδὲ ὁ κοινὸς λαὸς δοξάζει ἢ ἀκούει ἢ [*](2 χαίρουσι] hic desinit Ven. 5 ἐκάθητο i. e. διετέλει M 10 in margine ABV εὖγε ὦ παῖ βασιλέως 13 ἐμοίγε V 17 in margine πάθος ἀναμφίβολον (ἀναφίβ. V) τοῦ Καφᾶ, ἤτοι τῶν ἐγχωρίων AV. itaque de patria non. eius qui cod. A scripsit, quod putabat Boissonade, sed eius qui horum librum archetypum exarauit, edocemur. cf. Du Cange ad Niceph. Greg. hist. 13, 12 p. 683, 17 et Pontan. ad Cantacuz. hist. IV 26 p. 192, 6 ed. Bonn. p. 560. in B nihil est nisi σημείωσαι) [*](18 κἂν τὰ χρηστὰ καὶ ὠφέλιμα om. VBD 19 συμβου- λεύει A συμβουλεύῃ B e corr., inde a u. ἔστι δὲ structura in- cepta interrumpitur 20 οὐ τιμαῖς διαπρέπων propter u. καὶ adieci: nom in M leguntur haec εἰ μὴ καὶ πλουτοκομῶν καὶ τιμῆς διαπρέπων ὁ τοιοῦτος ὑπάρχει. οὐ de consilio scripsi quia uerba illa propter simile initium uidentur praetermissa esse) [*](21 ἀκούει incommode inter δοξάζει et τιμᾷ interiectum.)

τιμὰ αὐτόν, οὐδὲ ὡς φιλόσοφον λέγουσι καὶ τιμῶ σιν, ἀλλʼ ὡς ἰδιώτην παραβλέπουσιν [ὡς πτωχόν]. [*](p. 158 B.)ἐὰν δέ τις ἄνθρωπος εἰς τὴν ζωὴν αὐτοῦ εὐτυχὴς ᾖ, [τιμῶσιν αὐτὸν πάντες πλούσιοι καὶ μέσοι,] ἔνι δʼ ἐστερημένος πάσης σοφίας καὶ γνώσεως καὶ παιδεύ- σεως παντελῶς, ἐκείνῳ μάλιστα οἱ ἄνθρωποι προσ- ἑρχονται καὶ θαρροῦσι, καὶ ἀκούουσι καὶ τιμῶσι, καὶ μέγαν ἄνθρωπον καλοῦσι καὶ σοφὸν διὰ τὸν πλοῦτον· πλανώμενοι γοῦν ὄντες καὶ ἀπαίδευτοι καὶ μωροί, οὐ ποιοῦσι τοῦτο καλῶς, ἀλλὰ κακοτρόπως καὶ ἀπατηλῶς, καὶ μετὰ φενακισμοῦ καὶ ἀναισθη- σίας. ἀφʼ οὐ συμβαίνει τὰς πολλὰς πόλεις ἀσθενεῖν καὶ κινδυνεύειν· οὐδὲ γὰρ συνιστῶσιν οἱ πλούσιοι ἀπαίδευτοι καὶ ἄλογοι καὶ μωροὶ διὰ τοῦ πλούτου, ἀλλʼ οἱ σοφοὶ καὶ φρόνιμοι ἀπὸ τῆς διαταγῆς αὐτῶν.“ Ὁ οὖν βασιλεύς ἐπηρώτα τῷ υἱῷ· „ποῖα ἄρα τὸν βασιλέα προσήκει ποιεῖν ;“ ὁ δὲ υἱὸς λέγει· „τὸ εἷ- ναι συνετὸν καὶ φρόνιμον, καὶ ἐμπειρίαν ἐν τοῖς [*](melior autem ordo est 7. itaque ἢ τιμᾷ, nimia repetitione insu- per molestum, deleuerim 1 ante λέγουσι codicis V libravius scripturus erat αὐτόν, sed deleuit ipse inceptum οὐ 2 ὡς πτωχὸν seclusi 3 ᾖ scripsi: ἦν VB καὶ A 4 τιμῶσιν . . μέσοι seclusi similemque structuram effeci et quae antecessit et quae est in M; si uerba deleta genuina essent, praeterea ἔνι in κἂν ᾖ mutandum fuisset. adiect autem (cl. 127, 19) l. 4 δʼ : ἐνι . . στερημένος duarum litterarum spatio relicto V, ἔνι ἐστερημένος cum lacunula B, ἔνιστερημένος A. de u. ἔνι uide 113, 14 6 παντελῶν V ἐκείνων V μᾶλλον M προσανέχουσι M 8 καὶ ante σοφὸν adiciunt Boissonade, D 9 in margine τοῦτο ὅλως (ὅλον A) ἁρμόδιον τοῖς ἐγχωρίοις καφᾶ AV γοῦν ὄντες] γοῦντες A. 7—10 μ., 11—15 non habet M 13 συνιστῶσιν αὐτὰς? u. D 15 ἀπὸ i. e. διὰ ἀπὸ τῆς] ἀπό τε BV, με τὴν D 16 „hic et in sequentibus sunt in A. lemmota ἐρώτησις, ἀπόκρισις“ Boiss. τῷ υἱῷ] τὸν υἱὸν MD recte: quamquam de altera structura in hoc scriptore non est dubitandum τίνι ἄρα τὸ βασιλεύειν προσήκει M 17 εἶναι non bene concinit cum u. ποιεῖν (17)) πράγμασιν ἔχοντα καὶ ἐλεημοσύνην, πρὸς τῷ καὶ δίκαιος εἶναι· ἀφʼ ὧν καὶ ὁ λαὸς ὁ ὑπ᾿ αὐτὸν κυ- βερνώμενος ἐλεεῖται καὶ οὐκ ἀδικεῖται, οὐχ ὡς ἄρ- χοντα ἔχων τὸν βασιλέα, ἀλλʼ ἐν τάξει πατρός, ὃς [*](p. 159 B.) καὶ οὐ προσάξει ἀδίκως καὶ ἀνεξετάστως τινὶ τιμω- ρίαν, ἀλλὰ τοῖς ἀγαθοῖς ἀγαθὰ δώσει, τοῖς δὲ κα- κοῖς μετʼ ἐξετάσεως κακά, καὶ πρὸ πάντων τὸν τοῦ θεοῦ φόβον ἔχει διὰ παντὸς πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ μη- δὲν ἄλλο τι τούτου τιμιώτερον ἡγεῖται.“ Εἶπε δὲ αὐτῷ πάλιν ὁ βασιλεύς· „ποία βασιλεία ἀσφαλεστέρα ἐγένετο;“ ὁ παῖς εἶπεν· ,,ἡ τὸ δίκαιον καὶ φιλάν- θρωπον ζητοῦσα. καὶ τοὺς πένητας ἐλεεῖ καὶ τοὺς δουλεύοντας καὶ ὑποτασσομένους αὐτῷ· καὶ ὑπὸ πειρασμῶν τοῦ κόσμου στενοχωρούμενοι εὑρίσκουσι βοήθειαν καὶ κουφισμὸν διʼ εὐεργεσιῶν αὐτοῦ. οὐδὲ γὰρ κατά τι ἄλλο διαφέρει παντὸς ἀνθρώπου ἢ μό- νον διὰ τὸ ἐλεεῖν τοὺς δεομένους.“ Ὁ βασιλεύς· „ἐν ποίᾳ βασιλείᾳ οἱ ἄνθρωποι χαίρουσι;“ καὶ ὁ [*](1 participium saepe cum εἶναι coniungitur, ut non sit ne- cessarium scribere ἔχειν τε, de quo aliquando cogitaueram τῷ Boissonade; τὸ ABV (D) 2 potius δίκαιον neque αὐτὸν est mutandum neque κυβερνώμενος (κυβερνόμενος V) delendum) [*](3 ἄρχο ἔχοι BV 5 προσέξει BV. u. .D 7 μετʼ ἐξέ- τασιν sed fortasse scriptor μετʼ ἐξετάσεως oppositum esse uoluit illi ἀνεξετάστως 8 ἔχει praesens ut ἡγεῖται (9) διαπαντὸς V ut saep 9 ἄλλότι V 10 ἀσφαλεστέρα sc. τῶν ἄλλων, i. e. ἀσφαλεστάτη ; qui usus est scriptorum recen- tiorum similis Francogallorum et Italorum consuetudini cf. 161 B τὴν καλλιωτέραν, 162 B πλέον; 165 B βαρυτέρων 11 ἡ V: ἣ (AB) Boiss. sed ut alia praetermittam τὸ δ, κ. φ. ζ. subiungi uu. τ. π. ἐλεεῖ non potuit. quare post ζητοῦσα nouum incepi enuntiatum structura interrupta ut est p. 162, 1. 2 B. ma- lim quidem ἥτις καὶ . . ἐλεεῖ. uide MD 16 μόνον Boissonade: μόνου ABV 17 ὁ non addita coniunctione καί uel δέ etiam MD) [*](18 ἐν i. e. ἐπὶ; quare pergitur u. τῇ, non ἐν τῇ) παῖς „τῇ ἐκ θείας προνοίας πρῶτον γενομένῃ καὶ τῇ δικαίως πολιτευομένῃ καὶ τούς ἐχθρούς, ὅση δύ- ναμις, ἀμυνομένῃ καὶ τούς ἀγαθούς προνοουμένῃ.“

[*](p. 160 B.)

Αὖθις ὁ βασιλεύς ἠρώτησε τὸν υἱόν· ,,ἆρα, ὦ παῖ, ἡ σοφία τῶν φιλοσόφων καὶ ἡ γνῶσις σφόδρα τῆς πανουργίας νικᾷ ;“ ὁ υἱὸς ἔφη· „καὶ εἰς ὅλα αὕτη ἡ σοφία τὸ νῖκος ἔχει, διότι γινώσκει καλῶς τὰς τῶν πράξεων διαφορὰς καὶ χωρίζει τὰ φύσει καλὰ ἀπὸ τῶν ἐναντίων. ἡ δὲ πανουργία καὶ πονη- ρία, ἣν ἔχουσιν οἱ ἄνθρωποι, οὐ φρονήσεως καὶ σοφίας ἐστίν, ἀλλὰ ψιλῆς διανοίας καὶ λογισμοῦ κακοῦ καὶ κακῆς προαιρέσεως, ἀπὸ τοῦ διαβόλου ἐρχομένη.“ Καὶ ὁ βασιλεύς ἔφη· ςτίνος ἕνεκεν οἱ γραμματικοὶ οὐκ ἐντρέπονταί τινα, ἀλλὰ μέσον πάν- των ἁπλώνουσι τὴν διδασκαλίαν αὐτῶν καὶ ἀφόβως παρρησιάζονται;“ καὶ ὁ παῖς· „τούτου ἕνεκα, ὦ βα- σιλεῦ, τὸ πεπαρρησιασμένον ἔχουσιν, ὅπερ τινὲς ἰδιῶται ἀναίσχυντον εἰώθασι καλεῖν, διότι ἀγαποῦσι διδάσκειν πάντας, καὶ μάλιστα τοὺς φρονιμωτέρους καὶ τοὺς τὴν σοφίαν ἀγαπῶντας· εἰ γὰρ ἐφθονοῦ- [*](p. 161 B.)σαν, οὐκ ἂν ἐδίδασκόν τινι·“ Καὶ ὁ βασιλεύς· „τί- [*](1 καὶ τῇ M quoque. τῇ melius abesset 3 τοὺς ἀγαθούς] u. 39, 19. 116, 3. ὀρέγεται p. 24, 16. 92, 21. 134, 11 (θεὸν ἐνθυ- μεῖται 134, 11) 4 ἠρώτισε V 5 ἡ γνῶσις σ. τ. π. ν. uersus politicus. genetiuum subiunxit scriptor uerbo νικᾶν cctiuo qui apud antiquos aptus est a passiuo. prorsus diuersi generis sunt de quibus agit Dorv. Charit. p. 345 extr. 7 αὐτὴ B αὐτῆ V, ac- centu acuto mutato in grauem: om. D 10 οἱ] οἱ πολλοὶ? 12 ἀπὸ coniecit Boissonade: ὑπὸ ABVD 15 ἁπλώνειν recentio- res Graeci dicunt pro uetere ἀπλοῦν 16 παρρησιάζεται A) [*](17 τό, τε παῤῥησιασμένον V 18 ἰώθασι V ἀγα- ποῦσι] uerba in αω a recentioribus saepe ad similitudinem uer- borum in εω flectuntur 19 φρονιμοτέρους V 20 ἀγαπῶν- τας in A correctum ex ἀγαποῦντας ἐφθονοῦσαν tempus imperfectum est 21 ἐδίδασκόν] cf. 88, 17. 5, 7. 128, 16; acc. D)

νες εἰσὶν οἱ παρὰ τῶν φιλοσόφων μισούμενοι;“ καὶ ὁ υἱὸς ἀπεκρίνατο· „ὅσους ὁρῶσι μὴ μετὰ ἀγαθῆς καὶ καθαρᾶς γνώμης προσερχομένους τῇ διδασκαλίᾳ αὐτῶν, ἐπιθυμητῇ οὔσῃ τοῖς νοῦν ἔχουσιν· ἀλλὰ τοὺς τῶν γραμματικῶν ἐλέγχους βαρέως ὑπομένουσι, καὶ ὡς τῇ ἀληθείᾳ ἐναντιούμενοι δικαίως μισοῦνται παρὰ τῶν σοφῶν.“ Καὶ ὁ βασιλεύς πάλιν ἔφη· „ποῖος θησαυρὸς τῶν ἄλλων ἐστὶ μεγαλώτερος ;“ ὁ υἱὸν ἀπεκρίνατο· „ὁ τῶν ἀγαθῶν ἔργων καὶ πρά- ξεων.“ Ὁ βασιλεύς ἔφη· „τίνος χρείαν ἔχει τις κατὰ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ;“ καὶ ὁ παῖς εἶπε· „τοῦ θαρρεῖν ἐπὶ τὸν θεόν.“ Ὁ βασιλεύς ἔφη „τίς κατὰ ἀλή- θειαν ἐγένετο πλούσιος ;“ ὁ υἱὸς ἔφη· „ὁ τῶν κα- λῶν ἔργων ἐπιμελούμενος καὶ ἐπὶ τὸν θεὸν ἠλπικώς. Ὁ βασιλεὺς ἔφη· „τίς ἐστιν ὁ τὴν καλλιωτέραν ἔχων ἀνάπαυσιν ;“ ὁ παῖς εἶπεν· „ὁ μὴ φθονῶν τινα, καὶ [*](p. 162 B.) ἑαυτὸν μὲν κατακρίνων, ἕτερον δὲ μήτε μέμφεται, μηδὲ κρίνει τί πράττει· Ὁ βασιλεὺς εἶπε· „τίς κατὰ ἀλήθειαν μωρὸς καὶ ἄφρων ὑπάρχει;“ ὁ παῖς ἔφη· [*](4 ἔχουσιν in V correctum ex ἔχεσσιν: uolebat librarius ni- mirum νουνεχέσιν 5 ὑπομένουσι] a structura incepta ὅσους ορῶσι . . προσερχομένους deflexit oratio, pro accusatiuo parti- cipii et uerbo actiuo ὑπομένοντας καὶ . . ἐναντιουμένους δι- καίως μισοῦσι inferens uerbum finitum ἡπομένουσι et uerbum passiuum. in archetypo autem ab initio eam orationis formam in- fuisse quae interrogationi simul adcurate respondet docet M: ὅσοι μὴ . . προσίενται, ἁλλὰ τοὺς . . ἐλέγχους πικρῶς ὑποφέρου- σιν ὡς τῇ ἀληθείᾳ προσκρούοντες (cod. προσκρούονται) 8 μεγαλώτερος] p. 133, 1 cf. Corais στοχ. αὐτ. ante Aelian. πβ΄. hodiernis enim Graecis adiectiuum est μεγάλος 10 τίνος scripsi: τίνα ABV, ποῖαν D. τίνος χρήζει M 15 καλλιωτέραν ab adiectiuo κάλλιος deriuatus quod rursus ex comp. καλλίων ori- ginem duxit; hodierni Graeci dicunt καλλήτερος 16 φθονῶν τινα cf. 3, 11 17 debebat pergere μεμφόμενος . . κρίνων cf. 129, 11. καὶ ἑαυτὸν μὲν ἐπιμεμφόμενος, ἕτερον δὲ μὴ κα- τακρίνων M 18 et 132, 5 μὴδὲ V κρίνη V) „ὁ μὴ γινώσκων τὸ ἑαυτοῦ πταῖσμα, καὶ μὴ ἀκούων τοῦ συμβουλεύοντος αὐτῷ ἀγαθά·“ ὁ βασιλεύς ἠρώτησε· „τίς τῶν ἀνθρώπων ἔχει καλὴν καὶ φιλι- κὴν τὴν διάθεσιν τῆς ἀγάπης;“ ὁ παῖς ἀπεκρίνατο· „ὁ μή τινα ποσῶς λυπήσας, μηδὲ εἰς τινα ἔχων ζη- λοτυπίαν.“ Ὁ βασιλεύς ἔφη ποῖος λογισμὸς ὑπάρ- χει τῷ θεῷ μεμιασμένος;“ ὁ υἱὸς ἔφη· „ὅστις ἔχει ἔργα μυσαρὰ καὶ πράξεις, πρὸς τούτοις δὲ ὡς μέγα τι δεινὸν ἔχει καὶ τὴν ὑπερηφανίαν καὶ ἀλαζονείαν·

Ὁ βασιλεύς ἔφη· ,,ποία τῶν αἰσχρῶν πράξεων πλέον εἰς ἁμαρτίαν βάλλει τὸν πράττοντα ;“ ὁ δὲ υἱὸς ἔφη ,,ὁ φθόνος καὶ ἡ ψευδομαρτθρία, ἡ πλεο- [*](p. 163 B.)νεξία καὶ τὸ πορεύεσθαι εἰς τὸ ἴδιον θέλημα, διὰ τὸ μὴ φοβεῖσθαι θεόν, εἰς ὅσα παραλόγως ὡς ἄλογον ζῶον ἁμαρτάνει καὶ οὐκ ἐντρέπεται. αὗται οὖν αἱ πράξεις τοῦ τάλανος ἀνθρώπου τοῦ ζῶντος ἐν ἁμαρ- τίαις.“ Ὁ βασιλεύς ἔφη· ,,καὶ τίς ἐστιν ὁ μὴ γι- νώσκων ταῦτα [καὶ φοβούμενος τὸν θεόν];“ ὁ υἱός· „ὅστις ἐστὶν ἀχόρταστος ἐν πᾶσι πράγμασιν, εἴτε τροφαῖς εἴτε ἱματίοις εἴτε χρήμασιν εἴτε δόξῃ εἴτε κτήμασιν εἴτε θεραπείᾳ δούλων.“ Ὁ βασιλεύς εἶπε· „τίνα πρέπει φοβεῖσθαι καὶ τρέμειν ;“ ὁ νέος εἶπε· [*](1 πειθόμενος τῷ . . συμβουλεύοντι M 3 ἠρώτισε V 4 τῆς ἀγάπης ABVD: non habet M rectius ἀπεκρίθη V 5 ποσῶς] τὸ παράπαν M 7 μεμιασμένος] βδελυκτὸς M. με- μισημένος? ἔχει] confecit et nunc quasi possidet (hat an sich)? ἔχει εἰργασμένα? 8 μισαρά ABVD: correxit Boissο- nade ὡς praedicatum indicat; ἔχει ὡς i. e. habet pro. p. 101, 12. Corais Isocr. p. 181. in u. μέγα τι desinit V (fol. 99)) [*](9 ἀλαζονίαν libri 11 πλέον cf. 129, 10. πλέα τῆ ἁμαρ- τία περιβάλλει M ὁ δὲ υ. ἔ. ὁ om. A 14 uberius M εἰς ὅσα i. e. ἐν οἷς, ἐφ᾿ οἷς M ἄλλοσον A 15 καὶ] κἂν A 18 καὶ φ. τ. θ., quae uerba in M non extant, se clusi quipper quae tamquam responsum margine adscripta fuisse putem ὁ μὴ φοβούμενος τὸν θεόν 22 πρέπει] i. e. ὀφείλει τις M)

„τὸν μὴ φοβούμενον τὸν θεὸν μηδὲ τὴν μεγαλωτέραν ἀρχήν, μηδὲ χωρίζοντα τὸ δίκαιον ἀπὸ τοῦ ἀδίκου. ἀλλὰ λέγω σοι, βασιλεῦ, οὐ πρέπει ποιεῖν φίλον ἄνθρωπον δολιόφρονα, πονηρὸν καὶ ὑποκρτήν, ὅστις ἄλλα μὲν τῷ στόματι λέγει, ἄλλα δὲ τῇ καρδίᾳ πο- νηρῶς συλλογίζεται·“ Ὁ βασιλεύς ἔφη· „πῶς ἄρα οἱ ἄνθρωποι τὴν φιλίαν ἀγαπῶντες, ἐν καιρῷ πολὺ ἐπὶ πλέον τὴν ἔχθραν ποιοῦσιν.“ ὁ νέος εἶπε· „διὰ [*](p. 164 B.) τοῦτο· τὸ ζημιῶσαί τινα εὔκολόν ἐστι, τὸ δὲ ποιή- σοι τινα καλῶς, δύσκολον.“ Καὶ πάλιν ὁ βασιλεύς· „πῶς οἱ ἄρρωστοι τούς λόγους τῶν ἰατρῶν δέχονται καὶ ὑπομ ένουσι, κἂν βαρέσι εἰσίν, οἱ δὲ ἄνθρωποι, ὅταν ἀκού ωσι τὴν ἀλήθειαν, βαροῦνται ἐπʼ αὐτῇ καὶ δυσχεραίνουσιν;“ ὁ δὲ υἱὸς ἔφη· „ὅτι ὁ ἄρρωστος τὰ βότανα καὶ τὰ ζουλάπια τὰ φερόμενα πρὸς αὐτὸν ὑπομένει καὶ δέχεται, κἂν δριμέα κἂν πικρὰ ὑπάρχωσι, διὰ τὴν ἀνάγκην τοῦ σώματος αὐτοῦ καὶ ὅτι ἐλπίζει διὰ τῶν βοτανῶν ὑγείαν, καὶ τὰς φωνὰς τῶν ἰατρῶν ὑπομένει νομίζων ὅτι διʼ ὑγείαν φασὶ ταῦτα πρὸς αὐτόν· ὁ δὲ ἄφρων ἀνὴρ καὶ ἀσύνετος, ὅταν ἀκούῃ τἀληθῆ καὶ τὰ πρέποντα, βαρεῖται καὶ δυσχεραίνει πρὸς τὰ λόγια, ὅτι οὐκ ἀναγκάζεται ὑπό τινος, ὡς ὀ ἄρρωστος ὑπὸ τῆς νόσου. διὰ τοῦτο καὶ γέγρα- [*](1 μεγαλωτέραν cf. 131, 8 2 agnoscis sermonem Noui Foederis 3 ἀλλὰ μὴν πτοεῖσθαι δεῖ καὶ φίλον δολιόφρονα M scitius 5 sententia inde ab Homero uolgata 5 ἐν τῇ? 10 καλῶς scripsi: καλὸν AB. καλὸν ποιεῖν absolute ut aiunt positum adhibuit qui Iesaiam uertit 1, 17 ; καλοποεῖν hodierni Graeci di- cunt eadem sententia qua εὐεργετεῖν. quamquam igitur scribere poteram καλόν τι, malui καλῶς. uide Eu. Luc. 6, 26. 27 12 κἂν . . εἰσὶν] κἂν . . δοκοῦσιν M βαρέοι] hodierni Graeci βαρειοί dicere solent δὲ om. B 14 ὅτι ὁ BD: ὅστις A Boiss. ὅτιπερ ὁ νοσῶν M 16 δριμέα Boissonade: δρι- μαῖα AB 22 ὑπό τινος βίας εἴτε ὀδύνης M 23 γέγρα- πται] Prouerb. Sal. 9, 8 cl. 15, 5. 12. 10, 23. 12, 1. 13, 1 etc. sententia etiam a, Symeone Sethi adhibetur) πται· „ἔλεγχε σοφὸν καὶ ἀγαπήσει σε, καὶ μὴ ἔλεγχε [*](p. 165 B.)„ἄφρονας [ἤτοι κακούς] ἵνα μὴ μισήσωσί σε.“ Πά- λιν ὁ βασιλεύς ἔφη τῷ υίῷ· ,,πῶς ἄρα ὁ μὲν πλού- σιος ἐν τροφαῖς εὐθὺς τρώγων εὐκόλως χορταίνει, ὁ δὲ ἀχόρταστος τῶν χρημάτων καὶ ἀγαπῶν αὐτὰ ἀχόρταστον ἔχει τὴν ὄρεξιν αὐτῶν;“ ὁ νέος εἶπεν· „ἡ μὲν τῶν πλουσίων γαστήρ, ἡ δεχομένη τὰς τρο- φάς, μετὰ τὸ λαβεῖν τὰς πολλὰς ἐκείνας τροφὰς χορταίνει, κἂν οὐ θέλει· ὁ δὲ ὀφθαλμός, λαίμαργος ὑπάρχων καὶ ἀχόρταστος, καθʼ ὅσον ὁρᾷ τὰ χρή- ματα, ἐπὶ τοσοῦτον ὀρέγεται αὐτά, καὶ θεὸν οὐκ ἐνθυμεῖται, ἕως ὅτου διὰ θανάτου καλύψει ἡ γῆ τοὺς ὀφθαλμούς αὐτοῦ.“ Πάλιν ἐρωτᾷ ὁ βασιλεύς· „ποῖος ἄρα γίνεται ὁ θάνατος τοῦ βασκάνου ἀνδρός;“ ὁ υἱὸς ἀπεκρίνατο· ,,ὁ θάνατος τοῦ τοιούτου ἀν- θρώπου χαρὰ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις γίνεται· οὐδὲ γὰρ ἔνι ἄλλο χεῖρον τῶν βαρυτέρων ἁμαρτιῶν, ὡς ἡ τῆς βασκανίας καὶ τοῦ φθόνου ἁμαρτία. καὶ πρέ- πει πάντα ἅνθρωπον θερμῶς παρακαλεῖν τὸν θεόν, [*](2 ἢτοι κακούς deleui utpote ex Prouerbiorum loco, ubi μὴ ἔλεγχε κακούς legitur, adscriptum 3 πλούσιος ἐν τροφαῖς (τρυφαῖς B cl. D): aptius M ὁ μὲν δαψιλῶς ἐσθίων 4. 9 χορ- ταίνει intransitiue ut aiunt dictum i. e, κορέννυται M 5 χρη- μάτων scripsi: βρωμάτων AB, φαγίων D. cf. 10 et M 6 ἀκό- ρεστον ut est in M? 7 ἡ μὲν] ἡμῶν B ἡ noli delere; cf. M) [*](9 θέλει BD: θέλῃ A. illud propter u. οὐ praetuli. κἂν μὴ βούληται M 11 ἐπὶ τοσοῦτον] „in his uocibus desinit A, cuius scilicet folium ultimum fuit auolsum“. Boissonade αὐτὰ] cf. 130, 3 θεὸν . . ἐνθυμεῖται] „ἡ παρʼ ἡμῖν συνή- θεια ἐπὶ μὲν πράγματος πρὸς αἰτιατικὴν (συνάπτει) . . . , ἐπὶ δὲ προσώπου, τὸ συναμφότερον, οἷον Σὲ ἐνθυμοῦμαι καὶ Σοῦ ἐνθυμοῦμαι.“ Coraës ad Isocr. p. 15 (19) et 73 (23) cl. 13 (9) 12 καλύψει] scripsitne more suo καλύψῃ? μέχρις ἂν . . καλυφθήει cod. M 16 Ies. Sirac. 5, 17 17 ἔνι] cf. 113, 14. 51, 26 βαρυτέρων BD: βαρυτάτων Boissonade; cf. 129, 10 ὡς de consuetudine recentiorum) ὅπως ἐκ τῶν τοιούτων τελείως ἐξέλθῃ ὁ φθόνος ἐκ τῆς καρδίας αὐτοῦ. γίνωσκε οὖν, ὦ πάτερ καὶ βα- σιλεῦ, ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ὁ μὴ βασκαίνων καὶ φθο- [*](p. 166 B.) νῶν γλυκέως ἐσθίει, γλυκέως πίνει, ἡδέως κοιμᾶ- ται· αἱ πράξεις αὐτοῦ φροντίδα οὐκ ἔχουσιν· εὐκό- λως γὰρ ὃ βούλεται πράττει, καὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ χωρὶς ἀνάγκης γίνεται· καθήμενός ἐστιν ἀμέριμνος, ἱστά- μενος οὐ κοπιᾷ. ταύτας οὖν, κράτιστε βασιλεῦ, ἅσπερ παρʼ ἐμοῦ ἀκήκοας ἀποκρίσεις ἀρκετὰς εἶναι νόμιζε περὶ πάντων.“

[*](1 ἐκ τῶν τοιούτων] propterea. omittit M 3 ὁ om. M)[*](4 γλυκαίως bis B: correxit Boissonade 7 sermo Vete- ris Foederis 10 περὶ πάντων] uberius M)