Christus Patiens [Dub.] (Fort. Auctore Constantino Manasse)
Gregory, of Nazianzus
Gregorius Nazianzenus, Christus Patiens, Brambs, Teubner, 1885
- καὶ τόνδ’ ἀφεῖναι μᾶλλον ἢ μιαιφόνον,
- ὧν εἶχον ἐν δεσμοῖσι λῃστήρων ἕνα.
- Ἐπερρόθησαν δ’, ὡς θανεῖν σταυρῷ δέον,
- λῃστῆρα δ’ ἀφεῖναί τε τὸν κακεργάτην.
- Ὁ δ’ ἡγεμὼν ἔφησε τοῖσδ’ ἐναντία,
- ἀλλ’ οὐκ ἔπειθ’ ὅμιλον εὖ δοκῶν λέγειν·
- ἄλλος γὰρ αὖθις εἶπε τῷδ’ ἐναντία,
- κραυγῇ πίσυνος κἀμαθεῖ τολμηρίᾳ·
- ὃς δ’ οὐκ ἐπῄνει· κἀπὶ τῷδ’ ἀνίσταται
- ὄχλου θόρυβος ἀθυρογλώσσου μέγας,
- ὃς δὴ κέκραγε Παῖδα σὸν θανεῖν θέμις.
- κεῖνος δὲ νικᾷ κακὸς ἐν πλήθει λέγων,
- ὃς εἶπε δεῖν σὸν Παῖδα θανεῖν ἐν ξύλω.
- Ἤδη δ’ ἕως πέφηνεν, ἐκρέει κνέφας,
- καὶ δή νιν ἑλκύσουσιν ἔξω τῆς πύλης
- ψυχῆς ἀγῶνα τὸν προκείμενον πέρι
- δραμούμενον, καθ’ ὃν θανεῖν ἐστὶ κρίσις
- ἐν ἡμέρᾳ γὰρ τῇδε λείψει τὸν βίον.
- Αἲ αἴ· κακῶν ἀρχηχὸν ἐκφαίνεις
- ναὶ ναὶ κακῶν πέλαγος ἡ τάλαιν’ ὁρῶ