De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

52 σταφυλῖνος ἄγριος· οἱ δὲ κέρας καλοῦσι. φύλλα [*](7 EXC.: Orib. XI s. v. (τὸ σπέρμα — εὐώδης, μείγνυται — δολοῦσι).) [*](10 SIM.: Pl. XX 168 — D. eup. II 40. 41 (255. 256) — eup. II 112 (312) — Pl. XX 187.) [*](20 SIM.: [Theophr.] h. pl. IX 15, 5 Pl. XX 30 sq. (e S. N. et I. B.) cf. XXV 112. XIX 88 (ex Hyg.) Garg. Mart 33 (e Pl.); Sim. Seth. s. v. δαῦκοι (35 L).) [*](20 EXC.: Orib. XII (σταφυλῖνος — ἑφθή); Gal. XII 129 (unde Aet. I s. v. Paul. Aeg. VII 3 s. v.); Gal. VI 654; Ps. Ap. 80 (unde Pa. Orib. I 67); Ps. 0rib. I 108 ~ A. Mai l.  s. VII 412 (e D.  lat.); Isid. XVII 10, 6; Hes. s. v. σταφυλῖνος ἄγριος.) [*](2 τραχυτάτοις N 3 τοῖς ῥύαξιν NEDi: ταῖς διώρυξι O δὲ φέρει om. NEDi 4 περὶ ὃ om. NDi: ὃ om. E τὰ om. NFHDi τοῦ] τῆς N 5 τρυφερώτατα NE δὲ (pr.) om. A πρὸς ἄκρῳ τῷ καυλῷ NEDi. πρὸς τῷ ἄκρῳ τῷ καυλῷ O 6 ἐπʼ ἄκρων A 7 παστὸν NE (corr. E2) 8 δὲ om. NOrib.FHA ἀρωματίζον om. Orib. ἡ ῥίζα Orib.: ῥίζα δὲ E καὶ ὁμοία E ὁμοία — πάνακος om. Orib. 10 πεπτική] πινομένη N 11 ἰδίαι ἀλγήματα E καὶ οἰδήματα om. NA οἰδήματα] ἀποστήματα E 12 καὶ (pr.) om. NDi μάλιστα δὲ N πρὸς θηρίων Di 13 πινομένη τε ἡ ῥίζα καὶ προαποτιθεμένη N 15 καὶ ταῖς (τοῖς Dii ὀξυπόροις EDi ταῖς πεπτικαῖς EDi 16 εὐστόμαχόν ἐστιν DiDl: εὔστομον καὶ εὐστόμαχον E 17 μίσγοντες] ὡς N ἑψήμασιν N 18 μέν τινι N διακρίνας N πικρότατον Orib. 19 σπέρματος (σπέρμα Di) μαράθου FHADi ἢ] καὶ 0rib. σπέρματι N μίσγουσιν αὐτῷ Orib. δολοῦσιν αὐτό EDi) [*](20 num. cap. τξϚ ODi: νθ E tit. περὶ σταφυλίνου FHADi κέρας] κέραν (Theophrasti] codd. UMN (Bretzl): φίλτρον Diph. post ἄγριος syn. e R add. Di: post καλοῦσι A: marg. H2 φύλλον (ὔμοιον, πλατύτερον, ὑπόπικρον) ROrib.EDi)

66
μὲν ἔχει ὅμοια γιγγιδίῳ, πλατύτερα δὲ καὶ ὑπόπικρα, καυλὸν δὲ ὄρθιον, τραχύν, σκιάδιον ἔχοντα ἀνήθῳ παραπλήσιον, ἐφʼ οὖ ἄνθη λευκά, ἐν μέσῳ δὲ μικρόν τι προρφυροειδὲς οἱονεὶ κροκύδιον· ῥίζα δὲ δακτύλου πάχος σπιθαμιαία, εὐώδης, ἐδωδίμη ἑφθή.

2 τούτου ὁ καρπὸς ποθεὶς ἦ καὶ προστεθεὶς ἔμμηνα κινεῖ, ἁρμόζει καὶ δυσουροῦσι καὶ ὑδρωπικοῖς καὶ πλευριτικοῖς ἐν ποτήματι καὶ πρὸς θηρίων δὲ δήγματα καὶ πληγάς· τούς δὲ προλαβόντας φασὶ μὴ ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἑρπετῶν· συνεργεῖ δὲ καὶ συλλήψει. ἡ δὲ ῥίζα καὶ αὐτὴ οὐρητικὴ οὖσα συνουσίαν τε παρορμᾷ καὶ ἔμβρυα ἐκβάλλει προστιθεμένη. τὰ δὲ φύλλα λεῖα μετὰ μέλιτος ἐπιτιθέμενα τὰ φαγεδαινικὰ ἕλκη ἀνακαθαίρει.

ὁ δὲ κηπευτὸς σταφυλῖνος ἐδωδιμώτερος ὢν ἁρμόζει πρὸς τὰ αὐτά, καταδεέστερον ἐνεργῶν.

[*](52 RV: σταφυλῖνος ἄγριος, οἱ δὲ κέρας, [οἱ δὲ κέρας κόμην καλοῦσιν] Ῥωμαῖοι καρώταμ, οἱ δὲ παστινάκα ῥούστικα, Αἰγύπτιοι βαβιβυρού, Ἀφροι σιχχάμ.)[*](σταφυλῖνος κηπαῖος, Ῥωμαῖοι παστινάκαμ, Ἄφροι σιχχάμ, οἱ δὲ σιχκιριάμ.)[*](5 SIM.: Pl. XX 30 eup. II 75 (287) — Philistio (Pl. XX 31) Diph. (Ath. IX 371 b) Zop. (Orib. II 567) Cels. II 31 eup. II 109 (306) — Philistio (l. s.) eup. II 64 (278) — Apollod. (Nic. Th. 843) Pl. l. s. 31 eup. II 131 (324) — Pl. 32 eup. II 90 (297) — Pl. l. s. 30 Ruf. 9. 58 (R.) — Diph. (l. s.) Ps. Orph. (Pl l. s. 32) eup. II 96 (301) — Pl. 30 eup. I 204 (199) — Pl. l. s. 32.)[*](1 μὲν om, Di ὑπόπυρα (superscr. πικρά A2) A 2 δὲ φέρει R: δὲ ἔχει F 3 κατὰ τὲ μέσον ἔχοντα μικρόν τι FHA μικρόν τι om. R: τι μικρόν (post πορφ transpos.) Di καὶ οἱονεὶ RDi κροκύδιον Orib.PE2 (υδι in ras.) κροκίδιον V: κροκίζον reliqui 4 δὲ om, Orib. τὸ πάχος REDi ὅσον σπιθαμῆς R: ὅσον σπιθαμῆς τὸ μῆκος Orib. 5 πινόμενός τε καὶ προστι θέμενος E: ἢ καὶ προστεθεὶς om. R: καὶ om. FHADi 6 καὶ (tert) om. R πόμασι FHADi 7 δὲ (pr.) om. E καὶ πληγάς om. R 8 μὴ) μηδὲν E ὑπὸ θηρίων RDi: ὑπὸ τῶν θηρίων καὶ ἑρκετῶν E καὶ οm. R 9 σύνλημψιν R ἡ δὲ ῥίζα καὶ αὐτὴ om. R τε om. R 10 δὲ ἐκβάλλει R 11 ἐπιτιθέμενο καὶ πινόμενα E. ad rem cf. Gal. l. s. ἔχει δὲ τι καὶ ῥυπτικὸν ἐν ἑαυτῷ· διὸ καὶ τὰ φαγεδαινικὰ τῶν ἑλκῶν ἔνιοι (D.) τοῖς φύλλοις αὐτοῦ χλωροῖς μετὰ μέλιτος καταπλάττουσι ὑπὲρ τοῦ καθαρὰ ποιῆσαι 12 ὢν om, R ἁρμόζει δὲ πρὸς ἃ καὶ ὁ ἄγριος, ὑποδεέστερον δὲ ἐνεργῶν R 13 ἐνδεέστερον Di: ὑποδεέστερον δὲ E)[*](14 C 312v: N 151 οἱ δὲ κερασόμην καλ. seclusi duce Salm. exerc. Pl. 1001 cf, D. III 120 nomen herbae pastinaca silvatica. α grecis dicitur stafyline agria, alii giger, alii aggon (eggon L1 V) Ps. Ap. 15 φαστινακα libri pastinaca silvatica Ps. Ap.: pastinaca erratica Pl. XXV 112 16 σιχάμ AH punici dicunt siccam side (V: siccan sider L1: om. L) Ps. Ap. cf. Low l. s. 410 17 C fol. 311v: N 151 18 σικκιριάμ N quae post σικκιριάμ add. R οἱ δὲ κηπευτὸς σταφυλῖνος ex initio cap. desumpta sunt)