De materia medica

46 καλοῦσί τινες πήγανον ἄγριον καὶ τὸ ἐν Καππαδοκίᾳ καὶ ἐν τῇ κατʼ Ἀσίαν Γαλατίᾳ λεγόμενον μῶλυ. ἐστι δὲ θάμνος ἀπὸ μιᾶς ῤίζης πολλὰς ἀναφέρων ῥάβδους, ἔχων φύλλα μακρότερα πολλῷ τοῦ ἄλλου πηγάνου καὶ τρυφερώτερα, βαρύοσμα, ἄνθος λευκὸν ἐπ᾿ ἄκρου τε κεφάλια ὀλίγῳ μείζονα τοῦ [*](4 SIM.: Pl. XX 131.) [*](13 EXC.: Orib. XII s. v. (καλοῦσι — χωρίοις) cf. Gal. XII 82. Aet. I s. v. μῶλυ.) [*](1 καὶ ἀχῶρας om. R: del. A2 ὄξει καὶ om. R 2 δὲ O: τε reliqui σκορόδων Di 3 ὀσμὰς καὶ om. FHADi εἰ (ει C) ἐπιμασηθεῖεν (ἐπιμασηθὲν C) παραιτεῖται R 4 ἄγριον] ὀρείνὸν RDiA2 6 προαλειψάμενον R: προσαλειψαμένους A 7 χεῖρας] ρεινας N: ρυσιδας C (superscr. A2) οὕτως πλησιάζειν RE φασὶ — αἰλούρους om. C: del. A2 8 ἐπιρανθέντα NF: ἔπιρραθέντα HDi τῇ ὄρνιθι FH: ὀρνιθίῳ V: ὀρνιθίοις Di 9 ὄλκιμον OE (in ras.) Di Ps. Ap.: ἀλυμον C: ἀννυμον N: circa flumen ali⟨a⟩gmon Dl φασιν ἀναιρεῖν E 11 καντδότοις P: κανδδότι V μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις χρ. N in fine cap. aliena add. ADi, marg. H2 καὶ φρύξας (φρίξας ADi) δὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ δὸς πίνειν ἐπὶ ἡμέρας ζ τῷ ἐνουροῦντι καὶ παύσεται· ἡ δὲ ῥίζα αὐτοῦ λέγεται μῶλυ ὀρεινόν. τὸ οὖν ἄγριον πήγανον ὁμοιοῖ τῷ ἡμέρῳ· πινόμενον δὲ ὠφελεῖ ἐπιληπτικοῖς καὶ ἰσχιαδικοῖς· κινεῖ δὲ καὶ καταμήνια, τὰ δὲ ἔμβρυα φθείρει· θείρει· δριμύτερον δέ ἐστι τοῦ ἡμέρου καὶ τῇ ἐνεργείᾳ δυνατώτερον. οὐ δεῖ δὲ τὴν ἀγρίαν ἐσθίειν, διότι ἐπιβλαβής ἐστιν.) [*](13 num. cap. τξ ODi: νγ E tit. περὶ πηγάνου ἀγρίου AHDi: om. F πήγανον ἄγριον, ὃ μῶλυ καλοῦσίν τινες, γινόμενον ἐν Καππαδοκίᾳ 0rib.: καλοῦσιν δέ τινες οὕτω πήγανον ἄγριον E: s. v. πήγανον ἄγριον ὁμοίως (C fol. 270v N 120) text. cap. de hyperico (III 154) habet R, item Di sub. tit. περὶ πηγάνου ἀγρίου. ad calcem add. Di ἐν ἄλλῳ καὶ ταῦτα· καλοῦσι δὲ οὕτω τινὲς πήγανον ἄγριον κτλ. τῇ Καππαδ. H 14 καὶ τὸ EDi ἐν om. Orib. Γαλατίᾳ τῇ κατ᾿ Ἀσίαν Orib. τὴν Ασίαν FHADi 15 πλείονας ῥάβδους ἀναφέρων EDi: ῥάβδους πλείονας ἀναφέρων Orib. ἔχων post πηγάνου transpos. 0rib.: om. E 16 καὶ om. Orib. 17 τε] δὲ Orib. om. E κεφαλὴ δὲ μείζων ὀλέγον V κεφάλια μείζονα ὀλίγῳ 0rib. ὀλίγα E)

2 φθινοπώρῳ δὲ ἐκπεπαίνεται τὸ σπέρμα, ἁρμόζον πρὸς ἀμβλυωπίας μετά μέλιτος λεαινόμενον καὶ οἴνου καὶ χολῆς ἀλεκτορίδων καὶ κρόκου καὶ μαράθου χυλοῦ. καλοῦσι δέ τινες αὐτὸ ἁρμαλά, Σύροι δὲ βήσσασαν, Καππάδοκες δὲ μῶλυ, ἐπειὴ κατὰ ποσὸν σῴζει τὴν πρὸς τὸ μῶλυ ἐμφέρειαν, τῇ ῥίζῃ μέλαν καὶ τῷ ἄνθει λευκὸν ὑπάρχον. φύεται δὲ ἐν γεωλόφοις καὶ εὐγείοις χωρίοις.