Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. [γεῖν φ(ησιv) τὰ παεα·] λέγεσθαι γ(άρ)· ‘παχεῖα
  2. [λεπτὸν] οὐ [τ]ίκτει νόο[ν.’ * *] τά τε
  3. [πεπηγέ]ναι ἀ]ποστηρί[γμα]τ[ο]ς
  4. ἄρθρα δὲ α[ὐ]τοῖς πεποι[ῆ]σθαι π(ρὸς) τὰς συστολὰς
  5. καὶ [κ]άμψεις. * νεῦρα δὲ
  6. ἔξωθεν [. .] τὴν σκληρότητα τ(ῶν) ὀστ(ῶν)
  7. διὰ τὰς κ(ατὰ) πρ[ο]αίρεσιν κειν[ή]σεις. * σάρκασ
  8. δὲ διὰ προβολὴν ψύχους τε καὶ θάλπους.
  9. * τά τε νεῦρα συνεστάναι ἐξ
  10. σαρκὸς ἀζύμου καὶ ὀστέων κ(ατά) τιvα
  11. ἰδίαν κρᾶσιν. * * ὧδε καὶ φλέβας· * παρασάρκα
    12. [*](πολλὴν ἅμα τε αὐτοῖς ὀξυήκοον αἴσθησιν· μάλιστα γὰρ ἂν αὐτὰ πάντων ἔσχεν ἡ περὶ τὴν κεφαλὴν ξύστασις, εἴπερ ἅμα ξυμπίπτειν ἠθελησάτην, καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος σαρκώδη ἔχον ἐφ’ ἑαυτῷ καὶ νευρώδη κρατεράν τε κεφαλὴν βίον ἂν διπλοῦν καὶ πολλαπλοῦν καὶ ὑγιεινότερον καὶ ἀλυπότερον τοῦ νῦν κατεκτήσατο· νῦν δὲ τοῖς περὶ τὴν ἡμετέραν γένεσιν δημιουργοῖς ἀναλογιζομένοις, πότερον πολυχρονιώτερον χεῖρον ἢ βραχυχρονιώτερον βέλτιον ἀπεργάσαιντο γένος, συνέδοξε τοῦ πλείονος βίου, φαυλοτέρου δέ, τὸν ἐλάττονα ἀμείνονα ὄντα πατὶ πάντως αἱρετέον· ὅθεν δὴ μανῷ μὲν ὀστῷ, σαρξὶ δὲ καὶ νεύροις κεφαλἠν, ἅτε οὐδὲ καμπὰς ἔχουσαν, οὐ ξυνεστέγασαν. κατὰ πάντα οὖν ταῦτα εὐαισθητοτέρα μὲν καὶ φρονιμωτέρα, πολὺ δὲ ἀσθενεστέρα παντὸς ἀνδρὸς προσετέθη κεφαλὴ σώματι.)[*](XVI 3] cf. Galenus Thrasybulus [1185,6 Helmreich, V 878 K.]: καὶ τοῦτο πρὸς ἁπάντων σχεδὸν ἀνθρώπων ᾄδεται, διότι πάντων ἐστὶν ἀληθέστατον, ὡς γαστὴρ ἡ παχεῖα τὸν νοῦν οὐ τίκτει τὸν λεπτόν (sic codd.). versum ipsum dant Gregorius Naz. II p. 213 D alii cf. Leutsch Paroem. II 337,22 a. Buecheler M. Rhen. 43, 295; Nauck F. Τ.2 XV; Otto Sprichw. d. Rsm. n. 1861.)[*](XVI 4] Plato Tim. p. 74AB: καὶ τὸ πᾶν δὴ σπέρμα διασῴζων οὕτω λιθοειδεῖ περιβόλῳ ξυνέφραξεν, ἐμποιῶν ἄρθρα, τῇ θατέρου προσχρώμενος ἐν αὐτοῖς ὡς μέσῃ ἐνισταμένῃ δυνάμει, κινήσεως καὶ κάμψεως ἕνεκα. τὴν δ’ αὖ ὀστεΐνης φύσεως ἕξιν ἡγησάμενος τοῦ δέοντος κραυροτέραν εἶναι καὶ ἀκαμπτοτέραν, διαπυρόν τ’ αὖ γιγνομένην καὶ πάλιν ψυχομένην σφακελίσασαν ταχὺ διαφθερεῖν τὸ σπέρμα ἐντὸς αὑτῆς, διὰ ταῦτα οὕτω τὸ τῶν νεύρων καὶ τὸ τῆς σαρκὸς γένος ἐμηχανᾶτο, ἵνα τῷ μὲν ἅπαντα τὰ μέλη ξυνδήσας ἐπιτεινομένῳ καὶ ἀνιεμένῳ περὶ τοὺς στρόφιγγας καμπτόμενον τὸ σῶμα καὶ ἐκτεινόμενον παρέχοι, τὴν δὲ σάρκα προβολὴν μὲν καυμάτων, πρόβλημα δὲ χειμώνων.)[*](XVI 11 j Plato Tim. p. 74 I): τὴν δὲ τῶν νεύρων φύσιν ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκὸς ἀζύμου κράσεως μίαν ἐξ ἀμφοῖν μέσην δυνάμει ξυνεκεράσατο, ξανθῷ χρώματι προσχρώμενος. ὅθεν συντονωτέραν μὲν καὶ γλισχροτέραν σαρκῶν, μαλακωτέραν δὲ ὀστῶν ὑγροτέραν τε ἐκτήσατο δύναμιν νεῦρα· οἷς ξυμπεριλαβὼν ὁ θεὸς ὀστᾶ καὶ μυελόν, δήσας πρὸς ἄλληλα νεύροις, μετὰ ταῦτα σαρξὶ πάντα αὐτὰ κατεσκίασεν ἄνωθεν.)[*](XVI 13] Plato Tim. p. 77 C—E : ταῦτα δὴ τὰ γένη πάντα φυτεύσαντες οἱ κρείττους τοῖ; ἥττοσιν ἡμῖν τροφήν, τὸ σῶμα αὐτὸ ἡμῶν διωχέτευσαν τέμνοντες οἷον ἐν κήποις ὀχετούς, ἵνα)[*](XVI 4 τίκτει K voo vel νοσ F 5 ἀποστηρίγματος K 6 πεποιῆσθαι K 7 κάμψεις K νευρα, prima littera etiam η, π, altera α, ο legi possunt τουτοις vel ταυταις P 8 post εξωθεν P; δια vel δε K., prior apex explicari potest (εἶναι) rnaiico sensu. desidero verbum velut κλᾶν, κάμπτειν 11 ejc P 9 K 13 φλεβας potius quam φλεβες P)
    27
    [*](XVI)
  12. [σκευάζ] ει δύο, τὴν μ(ἐν) εἰσ δ[ε]ξιὰ
  13. [δὲ] εἰς εὐώνυμα, ὦν τῆς μ(ἐν)
  14. τὰς ἀποσχίδας κ(ατα)πλέκε[ι]ν τὰ εὐώνυμα
  15. μέρη, * τῆς δὲ εὐωνύμ[ου] τὰ δεξιά.
  16. κοιλίας τε δύο ὑπάρχειν, ὦν τ[ὴ]ν μ(ὲν) ἄνω,
  17. τὴν δὲ κάτω. καὶ τὴν κάτω ὑποκεῖσθ(αι)
  18. ὑποδοχὴν τ(ῶν) περιττωμάτ(ων).
  19. περὶ ταύτηι δὲ γενέσθαι μακ[ρ]όν τε
  20. καὶ εἱλιγμένον ἔντερον, ἵνα μὴ <ἡ>