Magna Moralia

Aristotle

Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883

ἐφʼ ἄπασι δὲ τ??πς ὑπὸρ φιλίας ἀναυχαῖόν ἔσαιν εἰπεν, τί ἐστν παὶ ὅν πίσι κνὶ π??ρὶ vέ· ἐ??ὴ γὰρ ?? ??ρὰ πάντα τὸν βίον oαρρατεάνονσων ?? ἐν παν ?? καὶ οὖσαν ἀγκθόν, ?? ἂν εἔ πρὸς τὴν εὐδαμουίαν.

πρῶτον μὲν οὖν ἴσως ἃ ??πορεῖται καὶ ζητεῖται, βἐλτιον διελθεῖυ πέτεραν γάρὐσσσττιν ἡ φιλίαἐν τοῖς ὁμοίοις, ὥσπςρ δοχεῖχαὶ λέμεται; καὶ γὰρ ‘‘??ςʼʼ φαει “παρὰ κυλοιὸν ??άνειʼ᾿ , καὶ

  • ?? τοι τὸν ὅμοιον ?? ?? ὡς τὸν ὅμοε??ν.
  • φασὶν δὲ καὶ κυνός ποτε ἂεὶ καθευδο-σης ἔπὶ τῆς ἄτης κεραμἴδος, ἐρωτηθέντα τὸν μπrδοκλέα, διὰ τί ποτε ?? κύων ἐπὶ τῆς αὐτῆς κεραμῖδος καθεύδει, εἰπεῖν ὅτι ἔχει τ κεραμῖδι ὃμοιον ἡ κύων, ὡς διὰ τὸ ὅμοιον τὴν κὑνα φοιτῶσαν.

    πάλιν δʼ αὗ δοκεῖ ἄλλοις τισὶν ἐν τοῖς ἐνανύοις μᾶλλον ἔγγῖνεsθι ἡ φιλία. “ἐρ μὲτή” γάρ, φασίν, ??βρου γαῖα, ὅταν ξηρὸν πἐδον’ τὸ δ ἐναντῖον, φασίν, τῷ ἐνανι??ῳ βσὐλεσθαι φίλον εἶναι. ἔν μὲν γὰρ τοῖς ὁμοίοις οὐδὲ ἐνδέχεσθαι γίνεσθαι. τὸ γὰρ ὅμοιον, φασίν, τοῦ ὁμοίου οὐδὲν προσδεῖται, καὶτὰτοιαῦτα ὅἡ.

    — ἔτι δὲ πὐτερον ἔργον ἐστὶ φίλον γενέσθαι ἢ ῥάδιον γενέσθαι; οἱ γοῦν κόλακες ταχέως προσεδρεύσαντες [*](120?? 3—20 ═ E. E. 1234b, 18-1235a, 29. E. N. 1155a,) [*](37. ἐκ τεῦ] ἐν sῷῷβ ?? (nisi fallor, recte) 1208 b, 4. γὰρ cl. Bk., πsρ ΠAld. Va. Bk. ln textu Bu. 7. ὅ Π2 || 9. δ ante κολοιός add. 10. τοι] τι pr. K (ems. coar.1), amm. 11 et 13. κεραμῶδδος Π || 18. τι τῇ] τι Ad., τῆ K || κεραμδι 14. κῦνα EP27 | 16 et 17 et 19. φασέν hοnώdins, mφφέν Kb, φησέν et φηsί c. cBk.Bu. || 18. ἐνδέχεται Kb Ald. Va. Bk. Bu. 20. ἀὲ om. kb Ald. Bk. Bu. (fors. recte), πότερον om. M 21. οἱ γοῦν] οἶον Κb Ald. Va.)

    85
    φίλοι μὲν οὐκεἰσίν, φαίνονται δὲ φίλοι εἶναι.

    — ἔ??ι δὲκαὶ τὰ τοιαῦτα ἀπορεῖται, πότρρον ἔσταε ὁ σχο??δαῖος τῷ φαύὰῳε φέλος; 'οὔ; ?? κὲν γὰρ φιλία ἐν πίστα κνὶ βεθeαrέπτηπ, ὁ ἀὲ φαῦλος ἥκιστα τοιοῦτυς· καὶ δ φφαῦὶς ?? φαύλων, ἢ οὐδὲ τοῦτο;

    πρῶτον μὲν οὖν ἐιοριστέον ἄ εὔη ὑ??ὲρ πλίας πόπας σκοποῦμεν. ἔστι γάρ, ὡς οἴνταr, φιλία καὶ χροσιε θεὸν καὶ τὰ ἄυρυχα, οὐκ ὀρθῶρ. τὴν γὰρ φmίαυ ἐνταῦθά φαμεν εἷναι οὗ ἐστι τὸ ἀναφώλεῖσᾶαε, ἡ δὲ πρὸς θεὸν φριλία οὔτε ὡτιφιλεῖσθαι δέχεται, οὔθʼ ὅλως vὸ φλεῖν· ἄxοπον γὰρ ἂν εἴη εἴ τις φαίη φελεῖν τὸν Δία

    οὐδὲ δὴ παρὰ τῶν ἀρύχων ἐνδέχεται ἀντπφιλεῖσθαι. φιλία μέντοε καὲ ρὸς τὰ ἄψυφa ἐαύάν, οἷον οἶνον ἢ ἄλλο δὴ τῶν τοιούτωπ. διὸ ὀὴ οὔτε τὴν mρὸς τὸν θεὸν φιλίαν ἐαζητeῦμεν οὔτε τὴν πρὸς τὰ ἄμυγα, ἀλλὰ τὴν πρὸς τὰ ἔeεψυχκ, καὶ πρὸς ταῦτα ἐν οἷς ἐστι τὸ ἀντιφιλεῖν.