Magna Moralia
Aristotle
Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883
φιλία δʼ ἐστὶν μεσότης κολακείας καὶ ἔχθρας, ἔστιν δὲ περὶ πράξεις καὶ λόγους· ὁ μὲν γὰρ κόλαξ ἐστὶν ὁ πλείω τῶν προσηκόντων καὶ ὄντων προστιθείς, ὁ δὲ ἀπεχθητικὸς ἐχθρὸς καὶ τῶν ὑπαρχόντων περιαιρῶν. οὐδέτερος οὖν ὀρθῶς ἐπαινετὸς ἐστίν, ὁ δὲ φίλος ἀνὰ μέσον τούτων·
οὔτε γὰρ πλείω τῶν ὑπαρχόντων προσθήσει, οὔτʼ ἐπαινέσει τὰ μὴ προσήκοντα, οὔτʼ αὖ πάλιν ἐλάττω ποιήσει, οὔτε πάντως ἐναντιώσεται παρὰ τὸ δοκοῦν αὑτῷ.
[*](11–19 = E. E. 1234a, 4–23. E. N. 1127b, 33–1128b, 3 ‖ 20–28 = E. E. 1233b, 29–34. E. N. 1126b, 10–1127a, 12.)[*](1193a, 5. πρὸς add. Π2 P2 Bk. Bu. (fors. recte), om. c.c. Va. Scalig. ‖ πάντως Scaliger ‖ 7. τις add. Kb ‖ 12. δὴ Kb Ald. ‖ τὰ add. Ald. Bk. Bu. (fors. recte) ‖ 13. πᾶν] πάντως, ut videtur, Va. ‖ 14. βουλόμενος δεῖν haud sana, δεῖν secl. Bk. Bu., οἰόμενος δεῖν ci. Rassovius ‖ 16. μήτʼ] ὁ μήτʼ Kb Cv ‖ αὖ Spengelius, αὐτὸς ΠVa. editiones (γὰρ post αὐτὸς add. pr. Kb) ‖ ἀγροῖκος? Susem. ‖ 19. 20. an εὐτράπελος. καὶ — τοιαύτη· φιλία? ‖ 22. προσόντων προστεθείς Π2, προσόντων προστιθείς P2. )37