De constructione

Ὁμοίωϲ δὲ καὶ ἐπὶ δοτικὴν φέρεται καὶ τὸ ὑπηρετῶ ϲοι, δουλεύω ϲοι, ἕπομαί ϲοι, ἀκολουθῶ ϲοι, ἥκω ϲοι· τῶν γὰρ ἐν αὐτοῖϲ ἐγκειμένων ἐνεργειῶν περιποιητικαί εἰϲι. τὸ γὰρ δουλεύειν πάϲηϲ [*](298 b) ὑπηρεϲίαϲ ἐμπεριεκτικόν (ἧϲ τὰ εἴδη πάλιν ἐπιμεριζόμενα τῇ ἐνεργητικῇ διαθέϲειτὴν αἰτιατικὴν ἀπαιτεῖ, τρίβω ϲε, λούω ϲε, νίπτω ϲε, κείρω, κοϲμῶ, ϲμῶ, ἀναδῶ, ἐμπλέκω, λαμπρύνω, φαιδρύνω). Καὶ τὸ [*](294 s) εἴκειν δέ, πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ ἐμπεριεκτικὸν ὄν, καὶ τὸ ὑποχωρεῖν πᾶϲι. τῷ αὐτῷ λόγῳ εἰϲ δοτικὴν κατήντηϲεν.

Καὶ τὰ ἐξ ἴϲηϲ διαθέϲεωϲ ἀναγόμενα, τουτέϲτι τὰ ἐν δυϲὶ προϲώποιϲ τὴν αὐτὴν ἔχοντα ἐνέργειαν κατ’ ἀλλήλων, ἐν δοτικῇ καταγίνεται, [*](ARGVM. § 184. Nec minus dativo copulantur ὑπηρετῶ, δουλεύω — ἥκω, quae omnia dicunt actionem sliqnam in alterins commodum feri: δουλεύειν enim. verbo generalis notio ministerii inest (caius tamen notionis species propriis verbis notatae propter activam quam signifcant afsetionem postulent, ut verbis suis accnsativns adiumgatm). Atqne εἴκειν quoque et ὑποχωρεῖν verba eandem ob causam dativum habent ac δουλεύω [scilicet quia in alterius commodum aliquid ficeri indicant].) [*](ARGVM. § I85. Deinde ea verba cum dativo construuntur, quae duarum. personarum mutuam actionem signifcant, velut qui dicit μάχομαί ϲοι, sibi et) [*](TESTIM ET ADN. EXEG. 1—8 Priec. XVII § 145 274, 2 H.: subecta (scil verba) sunt, ut servio tibi, oboedio, pareo, ministro, misceo tibi (vide supra 295, 4 κιρνῶ ϲοι), famulor. Ga aza lntrod. gramm. lV 511 ed. Bes.1538 εἰλήφθω δὲ καὶ ὡϲ περιποιητικὸν καὶ τὸ δουλεύω, πιϲτεύω καὶ ὑπηρετῶ καὶ ἀκολουθῶ καὶ εἶκω καὶ τὰ ὅμοια. —7 πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ. vide Adn. crit — κατανταν hic idem velet quod φέρεϲθαι ἐπὶ cum accusativo 292, 8. 12 alibi. nec plane dissimilis is neus est, qui de coni. 255, 1 invenitur, ubi ἄρ dicitur εἰϲ ήμίφωνονκαταντᾶν,in semivocalem exire. — 9 ἀναγόμενα. vide ad 395,16 huius ed. 9—p 429, 9 Prisc.XVIII § 145 274.3 H .: aequgerantia: (luetor tibi, sermocinor, certo, loquor, atercor, insideo tibi. nam plerumque ad pares fit) [*](ADN. cx RIT., DISCR. SCR. IN ACBb. 2 ἥκω] Dodithius et AHuttmsen voluerunt εἴκω, quod tamen snbseqnentiboos (lin. 7) reicitur, nec ofensioni est ἥκω ἥκω ϲοι om B || 3 αὐτὸϲ] αὐτcmϲ codd. et edd., quod RSchneider ita defendi posse putat, ut cogiteur ταῖϲ διαθέϲεϲι εἰϲὶ περιποιητικαί CBb || 4 ἡϲ in ras A2 | A mg το δουλευειν παϲηϲ υπηρεϲιαϲ ἐμπεριεκτικὸν |τὰ] τ in ras A2 5||  αἰτιατικὴν Ab, ἐνεργητικὴν CB τρίβω A b, βρίθω CB || 6 κοϲμῶ A1b, οϲ in ω mut. A 2, κομῶ CB |ϲμῶ Ab, ἀμῶ CB. c 284, 11 | ante ἐμπλέκω add ἀναπλέκω B, quod ex antecedenti ἀναδῶ oriundum videtur 7 Α mg τὸ εικειν παϲηϲ αντιθεϲεωϲ ἐμπεριεκτικὸν. at πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ, quod omnes codd. et edd. exbibδent, ne ita quidem defendi potest, ut conatus est Κayse*. Die ἀντίθεϲιϲ setzt das εἴκειν vorαus, daaer es πάϲηϲ ἀντ. ἔμπ.hesse kann. Ellebode ὑφέϲεωϲ coniecit, item RSchneider comm. 151 ad 130, 1; Dudithins scribi voluit διαθέϲεωϲ, quod ineptum est, Lehrs ἀποϲτάϲεωϲ vel ἀνέϲεωϲ vel ἀφέϲεωϲ. posmis addere ἐνδόϲεωϲ et μὴ ἀντιθέϲεωϲ et quod RSchneider per litteras nobis proposuit πάϲηϲ ἀντιθέϲεωϲ ἀναιρετικὸν ὄν conl. de prom. 33, 5 | πᾶϲι in dubitationem vocant Lehre, qui πάντωϲ mavult, et Egenol 9 post ἴϲηϲ add δὲ A 2|| 10 ἐνέργεια Ab, διάθεϲιν Β, om Ϲ |κατ’ αληλον A, κατάλληλον Ϲ, τὸ κατάλληλον B)

Τ οὖν εἰϲ δοτικὴν ἐχώρηϲεν, ὅτι καὶ ἡ γενικὴ ἐμερίζετο εἰϲ [*](slteri eandem affectionem actionemque tribuit. atque appetet talia verba cum obliquo casu iungenda esse, cum afeetio transeat in steram personam, quae de hac in se transeunte affectione assentri potest. sed accnsstiyum aeeumere nequeunt, quem casum validissima actio postulat, qua affcitur altera persona neque vero ipsa quoque sfΒθcit, velut qui παίω ϲε loquitur, se verberere dicit, reverberari se non dicit. cuius generis cum non sint ea de quibus semo est verba (μάχομαι, παλαίω), quippe quae mutuam actionem indicent, non accipient accusativum.) [*](ARGVM. § 186. Sed cur ne genetivus quidem cum huiusmodi verbis iungi- tur? quia is casus passivae sfectioni tributus est. itaqne restat solus dativus,) [*](felicius agentes. cfr § 25 219, 19 H.: aequαerantia (sci nomina) etiam gmomodo et verba, quae Graeci ἰϲοπαλῆ vocant. Gaza l. l. 509: τὰ περιποιητικὰ καὶ ἀντιπεριποιητικά, οἶον δίδωμι, πέμπω, λέγω, χαρίζομαι, ἀντιλέγω, παλαίω, ἐναντιοῦμαι, ἀμφιϲβητῶ, μάχομαι. Lasc. Gramm.lib.II p121 ed Aid.1557 τὰ ἀντιπεριποιητικά οἷον ἀντιλέγω, ἀμφιϲβητῶ. ἔτι τὰ ἀντιπειϲτικά οἷον φιλονεικῶ,ἔρίζω, παλαίω, πολεμῶ,ἀγωνίζομαι,ἑναντιοῦμαι, μάχομαι. ἀντιπειϲτικά vocabulum et inte prelatio contrapersuasiva in omomibus qnss inspicere nobis licebat editionibus legitur.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 4 εἴπομεν: 283, 23 seqq. — 7 καταγίνεϲθαι, quod plerumque cum ἐν praepositione iunctum idem fere valet qnod versari in eliqua re, cum εἰϲ etiam 253, 12 construinr, item cum πρόϲ praeposifione et accusaivo 280,15. 13 ἡ γενικὴ ἔμερζετο κτλ. cfr 290, 26. 292, 8.) [*](ADN. CRIT., DISCR. sca. IN A CBb. 1 παλαίω ϲοι om B | ente γυμνάζομαι. add γυμνάζω ϲοι Β, hoc solum hsbst C|| 2 ἱππάζομαι, quod cum dativo certantis ab nullo scriptore videtur usurpatum esse, pro alieno additamento haberemus, nisi rediret lin. 5 pag. seq. | ἀνθιϲτάνομαι Ab, ἀνθϲταμαι CB || 4 διαθέϲεωϲ] ὑποθέϲεωϲ B || διάθεϲιν fol 79r A. || 6 μεγίϲτη] μεριϲτὴ vel μερικὴ Lehre qu. ep 328. at ea afectio, quae accusativum postulat, vaidissima videbatur Apollonio. cft 291, 9 || 7 — 8 διατίθεϲθαι-προϲδιατιθέναι] Eayser* vult διατιθέναι—προϲδιατίθεϲθαι. vide Argum. ϲ in προϲδιατιθέναι om A 1, add A 8 μὴν] μέντοι CB || 10 ἐπηγγείλατο CB || 11 επιιδειξεται A. |ἡ διόεϲϲ αὐτἑ B || 12 ἑτέρου] δευτέρου Dud. | ἀντιπαίεϲθαι b, αντιπεεϲθαι A, ἀντπείϲεϲθαι CB 13 καὶ malimus abesse)

Ἔϲτι καὶ ἐπὶ τρίτου προϲώπου τὸ μέλει καὶ μεταμέλει δοτικῇ ϲυνταϲϲόμενα, ὡϲ ἔχει τὸ μέλει Τρύφωνι καὶ ἔτι μεταμέλει. ἅπερ παρὰ τὴν τῶν ἄλλων ῥημάτων ϲύνταξιν ἐξήλλακται, καθὸ πάντα μὲν εὐθείᾳ ϲυντάϲϲεται μόνῃ, ὡϲ Θέων περιπατεῖ, ἣ καὶ ϲυντείνει πλαγίᾳ, περὶ ἧϲ καὶ τὴν ϲύνταξιν ἐποιηϲάμεθα. οὐ μὴν τοῖϲ προκειμένοιϲ. τοιοῦτον ϲύνεϲτιν· μεταμέλει γὰρ Ϲωκράτει καὶ ἔτι μέλει, τῆϲ [*](cuius auxilio facile mutuam actionem signifcamus. velut unins activam afeotionem denotat γυμνάζω ϲέ, mutuam duarum personarum idem facientium γυμνάζομαι ϲοί. nec aliter intellegendum est πείθομαι ϲοί, quippe quo mutua duorum fiducia sigmifcetur.) [*](ARGVM. § 187, Etiam μέλει et μεταμέλει dativo copulantur; sed hac re ab cetria verbis diferunt, quod cetera sempmr cum nominativo construnntur, cui saepe etiam obliquus sdicitur, μέλει et μεταμέλει nominativum numquam habent adiunctum, quocirca Stoici talia nuncupaverunt non ϲυμβάματα vel κατηγορήματα, sed παραϲυμβάματα. ac si cui παραϲυμβάματ deest dativus, id appelaverunt ἔλαττον ἤ παραϲύμβαμα.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 3 εὐέφικτον. cfr 44, 26. 185, 21. quod qais facile assequi postest. - 4 ἀντιπεριποιουμένη. ex hoc verbo ἀντππεριποιητικῶν verboruom nomen apud Gazam et Lascar. factum. — 5—6 γυμνάζεϲθαι ἰππάζεϲθαι media. cum dativo ad signifcanda certaminansnrpata esse unos Apollonina testari videtur. activum ἱππάζω invenitur etiam apud Pollucem I 182: ίππάϲαι ἐξ ἀγέληϲ πῶλον. idem ibidem Eenophontem opponere dicit τῷ ἀδαμάϲτῳ πώλῳ τὸν ἤδη ἱππαζόμενον, quod fecit ille περὶ ἱππικῆϲ lII 1, in quo libello passivum ἱππάζεϲθαι etiam XI 7 occurrit. mirum quod etiam activo et passivo huius verbi Ap. adiungit pronomen personae secundae. at alibi quoque Ap. in exemplis fngendis verba tantum respicit, neglegit rem. efr 302, 1. — 13 ϲυντείνει cum dativo eliam 61,17 — 14 περὶ ἧϲ τὴν ϲύνταξιν ἐποιηϲάμεθα: inde ab 283, 23.) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN A CBb. αμφοτεραν A 1, corr A || 2 επιδειξεται. A1, corr A 2| μόνην A b, μόνον CB || 3 εὐέφικτον A2 Cb, ανεφικτον A1, ἀντέφικτον B, οὐκ ἀνέφικτον Soph. | αντποιουμενον A1 , περι supra add A 2 | γοῦν om CB || 6 ιϲου in ras A | ἀναγόμενον A Βb, ἀναϲϲόμενον Ϲ, ἀνθυπαγόμενον Portus. vide Adn. exeg. ad 395.16 huius ed. || 7 oὕτω CBb |δ’ om CB 8 ἔχει CBb || 9 τὴν] η in ras A | πρὸϲ] πρὸ in rasA 2 , A videtuxr ειϲ scripsiese 11 Α mg μέλει και μεταμελει παραϲυμβαμμ οι απο τηϲ ϲτοαϲ λεγουϲι, τα δε λοιπα ρηματα ϲυμβαμ κατηγορηματα || 13 ϲυντάϲϲονται B | ἥ] Schoemann 14 πλαγίαν Ϲ || 15 ante τοιοῦτον add τὸ CBb)

Ὅπερ ἐπινοῶ καὶ αὐτὸ ἀναδέχεϲθαι νοουμένην εὐθεῖαν τὴν κατὰ [*](296s) τοῦ παρυφιϲταμένου πράγματοϲ ἐν τῷ μέλει. παρὸν δὲ τὸν λόγον οὕτω πιϲτώϲαϲθαι. δίδοται ὅτι τὸ μέλει ῥῆμα τρίτου προϲώπου ἐϲτί, καὶ ϲαφὲϲ ὅτι ἐκ πρώτου καὶ δευτέρου γεγενημένον, λέγω τοῦ μέλω, μέλειϲ. καὶ εἰ δίδοται τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ τοῦ πρώτου καὶ δευτέρου μετιέναι καὶ ἐπὶ τὸ τρίτον, λέγω κατὰ τὰϲ πτώϲειϲ καὶ τοὺϲ ἀριθμούϲ, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἐγὼ φροντίζω — ϲὺ φροντίζειϲ ἐκεῖνοϲ φροντίζει, δοθήϲεται καὶ ἐπὶ τοῦ μέλω. ἔϲτιν οὖν τὸ ἐγὼ μέλω ϲοί ἐν εὐθείᾳ καὶ δοτικῇ, καὶ ἔτι ϲὺ μέλειϲ ἐμοί· ὅπερ ἀπαιτήϲει κατὰ τὴν ϲύνταξιν ἐν τρίτῳ, ἐν τῷ μέλει Ϲωκράτει, οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ παρυφιϲτάμενον πρᾶγμα ἐν εὐθείᾳ νοούμενον. τοιοῦτο γάρ ἐϲτιν τὸ νοούμενον, μέλει τὸ φιλοϲοφεῖν Πλάτωνι — φροντίδα Πλάτωνι ἐμποιεῖ ἡ φιλοϲοφία, μέλει θέωνι τὸ πλουτεῖν ὁ πλοῦτοϲ φροντίδα ἐμποιεῖ Θέωνι τοῦ πλουτεῖν. χρὴ οὖν νοεῖν ὅτι τὸ μέλει Ϲωκράτει ἐν τῷ ὑπακουομένῳ [*](ARGVM. § 188. At revera μέλει ipsum quoque nominativum suum haboet. etenim in nominstivo cogitatur res vel actio, quae simul signifcator [infinitivo]. quas opinio hoc modo probari potest. μέλει est terfiae personae forma ex plima et secunda (μέλω et μέλειϲ) orts, atque ut in ceteris verbis constructiones ad tertiam transeuntes eosdem servant casus nnomerosque, ita hoc fieri necesse est etiam in μέλω verbo. iam si ἐγδ μέλω ϲοί, ϲὺ μέλειϲ ἐμοί in tertiam personam trensibent, haec quoque non solum dativum flagitabit, sed stiam nominativum, qui actione simol indicata continebitur, velut fit in μέλει Πλάτωνι τὸ φιλοϲοφεῖν,) [*](ESTIM. ET ADN. EXEG. 1 Priee. XVII § 55 231.17 H.: Apooseιus in III περὶ ϲυντἀξεωϲ ostendzt, in impeersonalbus etanm posse intelleqi nominoticum ipsius rei verborum, his verbis: μέλει Ϲωκράτῃ, ὅπερ ἐπινοῶ καὶ αὐτὸ ἀναδέχεϲθαι νοουμένην εὐθeαν τὴν κατὰ τοῦ παρυφιϲταμένου πράγματοϲ ἐν τῷ μέλει. ex hoc possumus attendere, quod smpersonalia simliter omnia, quius nos equenfer utimur, quae ipsa quoque ab huiuscemodi verbis Graecorum, id est μέλει, δεῖ, χρή, ecceytmus, . . . possunt habere intellectum nominativi ipsius rei, quae in serbo intelleqitur. 2 et 10 παρυφίϲταϲθαι siaul indicari. cfr 12, 18. 11, 4 et 23. 118, 9. 120, 24 —2 πρᾶγμα actio est quae verbo indicatur, ut 79,1. 228, 21. 25. 27. cfr Ska II 23, RSchneider comm. 142 ad 122. 26. 1 14 ὑπακούειν verbo Ap. utitur non solum de Vocibus mente supplendis, sed etiam de eis, quae ab loquentibus additae sunt, veut 60, 9. 12 13. 151,11.) [*](ADN. CRIT., DISCR. SCR. IN A CBb. κατὰ om A in contextu, sed add in mg prima manus. Schoemsnno praepositionem uncis inclusit, nec negasi potest facilins intellegi τἡν τοῦ παρ. πρ., sed intellegi potest etiam praepositio, cui parocinatur praeter codices Priscianus quoque: nam infnitivns, qui sdicitur μέλει verbοo, dicitur de actione, quae simul indicatur. ceterum in BB sic mutata est lectio. τἡν παρυφιϲταμένην κατὰ τοῦ πράγματοϲ || 2 παρὸν] fol 79v A 3 οὕτω om A 1, add A || 4 snte πρώτου add τοῦ B | λέγω om C || 5 καὶ εἰ δίδοται Ab, εἰ δέδοται Ϲ, εἰ δὲ δέδοται B |ante δευτέρου videtur του erasum in A ||6 μετειναι A. |τὰϲ om CH || 7 ϲὺ—φροντίζει om A 1, add A 2 in mg 8 εϲτι γουν A. |ευθειαι A. || 9 ϲὺ] ου A. 1, corr A 2 |μοι A. || 10 οὐκ A b, οὐ κατὰ CB || 12 ενποιει A. || 1 τοῦ A2CBb, A 1 exaraverat το || 13 — 14 τοῦ vel τὸ πλουῖεν eici iure iussit Egenolff*)

Καὶ τοϲαῦτα εἴχομεν φάναι περὶ ἧϲ προεθέμεθα ἐκθέϲθαι ϲυντάξεωϲ τῶν ῥημάτων πρὸϲ τὰϲ πλαγίαϲ, ἐκείνου προδήλου καθεϲτῶτοϲ, [*](297 s) ὡϲ οἱ διάφοροι χρόνοι ἐν τῇ κλίϲει καὶ ἔτι τὰ διάφορα πρόϲωπα αἵ τε ὑπόλοιποι ἐγκλίειϲ τῆϲ αὐτῆϲ ϲυντάξεωϲ ἔχονται. τὸ γὰρ τέμνοωι εὐκτικὸν ὸν πάλιν ἐπ’ αἰτιατικὴν φέρεται, κἆν προϲτακτικὸν ῇ κἆν ἀπαρέμφατον κἆν ὑποτακτικόν,κᾶν παρῳχημένου χρόνου κἆν μέλλοντοϲ, λέγω κατὰ τὰϲ ἐνεργητικὰϲ διαθέϲειϲ. ἔϲτι καὶ εἰϲ τοῦτο πάμπολλα παραθέϲθαι. —190). Ἀλλ’ οὐδὲ αἱ μετοχαὶ τὸ τοιοῦτον ἀποκλίνουϲιν, κἆν ἀποβάλωϲι τὸν τῶν προϲώπων μεριϲμὸν τάϲ τε παρεπομέναϲ ψυχικὰϲ διαθέϲειϲ τοῖϲ ῥήμαϲιν. ὡϲ γὰρ προείπομεν, ἐπὶ τὰϲ αὐτὰϲ πτώϲειϲ φέρονται, καίτοι τῶν ἄλλων πτωτικῶν, λέγω δὲ τῶν ἀπὸ ῥήματοϲ [*](quod eundem sensum babet atque ἡ φιλοϲοφία ἐμποιε Τλάτωνι φροντίδα. ita eliam μέλει Ϲωκράτει si dicitur, haboet nominativum suum in actione quae sdicitur vel mente euppletur. causa autem, cur μέλει etiam sine infnitivo diei ideoque per se perfectum absolutumque videri possit, in eo posita est, quod quemlibet actionem adici vel mente suppleri licet.) [*](ARGVM. § 189. Haec qnae exposuimus de verborum cum obliquis casibbus constrmctione velent non solum de praesenti tempore et prima persona et indicativo modo, sed de omnibus temporibus, personis, modis generis activi.) [*](ARGVM. § 136, Atque etiam participia activa eisdem constrnctionibδuos utuntur, cum reliquae voces, quae in casas flectuntur, cum genetivo iungantur, velut γυμναϲτὴϲ τοῦτον loqui non possumbs, debemos γυμναϲτὴϲ τούτου. at γυμνάζων τοῦτον recte se habet.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 2 ἐπιϲυμβαῖνον. cfr 19, 18. 20, 4. 104, 7 et 11. 113,4. 203,1. ἐπιϲυμβ. πρᾶγμα hic est res vel actio adiecto infnitivo signifcata, quae accidit personae dativo denotatae. — I4 ἀποκλίνειν hic uenrpatur, ut ἀπονεύω 48.11. 103.12. 327. 21. — 16 προείπομεν: in libro de participiis, ut videtur. vide 15. 23. 66, 3. 67.19. 85,10. 302, 9. et Prise. D, i. e. in libro de parti- cipio, 55 550.1 Β :eos sequntur casus (scil participia),quos et verba, ex quibus nascuntur.) [*](ADN. CRIT., DICR. SCR. IN ACBb. 1 ἔϲτι γοῦν C 2 παντὸϲ τοῦ et 4 παντὸϲ γὰρ τοῦ b, sed de quolibet accidenti sermo estc Schoemsnn sexbi volebat πάντωϲ γὰρ τοῦ || 5 post παντὸϲ add γὰρ A Ϲ, quod mele repetitum est ex ntecedenti παντὸϲ γὰρ lin. 4 Βekker in adn. iniuria lin. 4 γὰρ delet, lin. 5 retineri iubet et post καθίϲταϲθαι poni comma, post ὑπακουομένου punctum. παραλαμβάνεϲθαι B || 7 ἔχομεν φάναι Ϲ, φᾶναι ἔχομεν B. εχομεν φάναι prma verba sunt in illo folio vilioris charae viiorisque scripmrae, quod in L. codce adnexum est folio 136. vide Adn. crit. ad 318, 7 huius ed. || 10 a τε Ab, καὶ αἰ LC, κα B | ϲυντάξεωϲ  τῆϲ αὐτϲ B |post τὸ add τε B | τέμνοιμι] οι et alterum ι in ras A2, A 1 videtu τεμνομαι scripsisse || 1 εὐκτικὸν] 1 in ras A 12 κἄν ὑποτακτικόν om A 1, add A in mg || 14 αἱ om A || 17 ῥημάτων B)