Πάντων ἀναγκαιότατον ἡ κωμῳδία,θειότατε βασιλεῦ Νικόμηδες, τοῦτʼ ἔχειτὸ καὶ βραχέως ἕκαστα καὶ φράζειν σαφῶςκαὶ ψυχαγωγεῖν πάντα τὸν ὕγιῆ κριτήν. Διὸ δὴ δοκιμάσας τὸ πιθανὸν τῆς λέξεωςσοί τε διὰ ταύτης ἐντυχεῖν ἐσπούδασακαὶ διαλεγῆναι βραχέα, τό τε συνηγμένονεὐπεριγράφως ὠφέλιμον ἀναδοῦναι τάδεσύνταγμα, κοινὴν πᾶσι τὴν εὐχρηστίαν διὰ σὲ παρέξων τοῖς θέλουσι φιλομαθεῖν.Βουλόμενος οὖν σοι πρῶτον ἐκθέσθαι σαφῶςτὸν ἀπολογισμὸν τῆς ὅλης συντάξεως,αἰτῶ δοθῆναι τῇ προεκθέσει λόγονμὴ πολύν· ἐμοὶ γὰρ κρίνεται λακωνικῶς περὶ μεγάλων ἐλάχιστα πραγμάτων λέγειν.Ἔστι δʼ ἃ γράφω τοιαῦτα. Τοῖς ἐν Περγάμῳβασιλεῦσιν, ὧν ἡ δόξα καὶ τεθνηκότωνπαρὰ πᾶσιν ἡμῖν ζῶσα διὰ παντὸς μένει,τῶν Ἀττικῶν τις γνησίων τε φιλολόγων, γεγονὼς ἀκουστὴς Διογένους τοῦ Στωῖκοῦ,