Homer’s Epigrams
Homer
Homer. Hesiod, The Homeric Hymns and Homerica. Evelyn-White, Hugh G. (Hugh Gerard), editor. London: William Heinmann; New York: The Macmillan Co., 1914.
- γηθήσω δ’ ὁρόων αὐτῶν κακοδαίμονα τέχνην·
- ὃς δέ χ’ ὑπερκύψῃ, πυρὶ τούτου πᾶν τὸ πρόσωπον
- φλεχθείη, ὡς πάντες ἐπίστωντ’ αἴσιμα ῥέζειν.
- Δῶμα προσετραπόμεσθ’ ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο,
- ὃς μέγα μὲν δύναται, μέγα δὲ πρέπει[*](Ilgen: βρεμει, MSS.) ὄλβιος αἰεί.
- αὐταὶ ἀνακλίνεσθε θύραι· Πλοῦτος γὰρ ἔσεισι
- πολλός, σὺν Πλούτῳ δὲ καὶ Εὐφροσύνη τεθαλυῖα
- Εἰρήνη τ’ ἀγαθή· ὅσα δ’ ἄγγεα, μεστὰ μὲν εἴη,
- κυρβαίν δ’ αἰεὶ κατὰ καρδόπου ἕρποι μᾶζα.
- νῦν μὲν κριθαίην, εὐώπιδα, σησαμόεσσα ---
- Τοῦ παιδὸς δὲ γυνὴ κατὰ δίφραδα βήσεται ὕμμιν·
- ἡμίονοι δ’ ἄξουσι κραταίποδες ἐς τόδε δῶμα·
- αὐτὴ δ’ ἱστὸν ὑφαίνοι ἐπ’ ἠλέκτρῳ βεβαυῖα.
- Νεῦμαί τοι, νεῦμαι ἐνιαύσιος, ὥστε χελιδὼν
- ἕστηκ’ ἐν προθύροις ψιλὴ πόδας· ἀλλὰ φέρ’ αἶψα
- πέρσαι τῶ Ἀπόλλωνος γυιάτιδος.
- Εἰ μέν τι δώσεις· εἰ δὲ μή, οὐχ ἑστήξομεν·
- οὐ γὰρ συνοικήσοντες ἐνθάδ’ ἤλθομεν.
- Ἄνδρες ἄγρης ἁλίης[*](Koechly: ἀπ’ Ἀρκαδίης, MSS.) θηρήτορες, ἦ ῥ’ ἔχομέν τι;
- Ὅσσ’ ἕλομεν, λιπόμεσθ᾽· ὅσα δ’ οὐχ ἕλομεν φερόμεσθα.