κρήνη ὑπὸ σπείους· περὶ δʼ αἴγειροι πεφύασιν.ἔνθα κατεπλέομεν, καί τις θεὸς ἡγεμόνευεννύκτα διʼ ὀρφναίην, οὐδὲ προυφαίνετʼ ἰδέσθαι·ἀὴρ γὰρ περὶ νηυσὶ βαθεῖʼ ἦν, οὐδὲ σελήνηοὐρανόθεν προύφαινε, κατείχετο δὲ νεφέεσσιν.ἔνθʼ οὔ τις τὴν νῆσον ἐσέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,οὔτʼ οὖν κύματα μακρὰ κυλινδόμενα προτὶ χέρσονεἰσίδομεν, πρὶν νῆας ἐυσσέλμους ἐπικέλσαι.κελσάσῃσι δὲ νηυσὶ καθείλομεν ἱστία πάντα,ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης·ἔνθα δʼ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,νῆσον θαυμάζοντες ἐδινεόμεσθα κατʼ αὐτήν.ὦρσαν δὲ νύμφαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,αἶγας ὀρεσκῴους, ἵνα δειπνήσειαν ἑταῖροι.αὐτίκα καμπύλα τόξα καὶ αἰγανέας δολιχαύλουςεἱλόμεθʼ ἐκ νηῶν, διὰ δὲ τρίχα κοσμηθέντεςβάλλομεν· αἶψα δʼ ἔδωκε θεὸς μενοεικέα θήρην.νῆες μέν μοι ἕποντο δυώδεκα, ἐς δὲ ἑκάστηνἐννέα λάγχανον αἶγες· ἐμοὶ δὲ δέκʼ ἔξελον οἴῳ.