ὣς ὁ μὲν ἔνθα πολὺν βίοτον καὶ χρυσὸν ἀγείρωνἠλᾶτο ξὺν νηυσὶ κατʼ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους·τόφρα δὲ ταῦτʼ Αἴγισθος ἐμήσατο οἴκοθι λυγρά.ἑπτάετες δʼ ἤνασσε πολυχρύσοιο Μυκήνης,κτείνας Ἀτρεΐδην, δέδμητο δὲ λαὸς ὑπʼ αὐτῷ.τῷ δέ οἱ ὀγδοάτῳ κακὸν ἤλυθε δῖος Ὀρέστηςἂψ ἀπʼ Ἀθηνάων, κατὰ δʼ ἔκτανε πατροφονῆα,Αἴγισθον δολόμητιν, ὅ οἱ πατέρα κλυτὸν ἔκτα.ἦ τοι ὁ τὸν κτείνας δαίνυ τάφον Ἀργείοισινμητρός τε στυγερῆς καὶ ἀνάλκιδος Αἰγίσθοιο·αὐτῆμαρ δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαοςπολλὰ κτήματʼ ἄγων, ὅσα οἱ νέες ἄχθος ἄειραν.καὶ σύ, φίλος, μὴ δηθὰ δόμων ἄπο τῆλʼ ἀλάλησο,κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τʼ ἐν σοῖσι δόμοισινοὕτω ὑπερφιάλους, μή τοι κατὰ πάντα φάγωσινκτήματα δασσάμενοι, σὺ δὲ τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς.ἀλλʼ ἐς μὲν Μενέλαον ἐγὼ κέλομαι καὶ ἄνωγαἐλθεῖν· κεῖνος γὰρ νέον ἄλλοθεν εἰλήλουθεν,ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ὅθεν οὐκ ἔλποιτό γε θυμῷἐλθέμεν, ὅν τινα πρῶτον ἀποσφήλωσιν ἄελλαι