ἡμεῖς δὲ πρόπαν ἦμαρ ἐμαρνάμεθʼ· οὐδέ κε πάμπανπαυσάμεθα πτολέμου, εἰ μὴ Ζεὺς λαίλαπι παῦσεν.αὐτὰρ ἐπεί σʼ ἐπὶ νῆας ἐνείκαμεν ἐκ πολέμοιο,κάτθεμεν ἐν λεχέεσσι, καθήραντες χρόα καλὸνὕδατί τε λιαρῷ καὶ ἀλείφατι· πολλὰ δέ σʼ ἀμφὶδάκρυα θερμὰ χέον Δαναοὶ κείροντό τε χαίτας.μήτηρ δʼ ἐξ ἁλὸς ἦλθε σὺν ἀθανάτῃς ἁλίῃσινἀγγελίης ἀΐουσα· βοὴ δʼ ἐπὶ πόντον ὀρώρειθεσπεσίη, ὑπὸ δὲ τρόμος ἔλλαβε πάντας Ἀχαιούς·καί νύ κʼ ἀναΐξαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας,εἰ μὴ ἀνὴρ κατέρυκε παλαιά τε πολλά τε εἰδώς,Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή·ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·ἴσχεσθʼ, Ἀργεῖοι, μὴ φεύγετε, κοῦροι Ἀχαιῶν·μήτηρ ἐξ ἁλὸς ἥδε σὺν ἀθανάτῃς ἁλίῃσινἔρχεται, οὗ παιδὸς τεθνηότος ἀντιόωσα.ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἔσχοντο φόβου μεγάθυμοι Ἀχαιοί·ἀμφὶ δέ σʼ ἔστησαν κοῦραι ἁλίοιο γέροντοςοἴκτρʼ ὀλοφυρόμεναι, περὶ δʼ ἄμβροτα εἵματα ἕσσαν.Μοῦσαι δʼ ἐννέα πᾶσαι ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ