Ἀτρεΐδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον,μέμνημαι τάδε πάντα, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις·σοὶ δʼ ἐγὼ εὖ μάλα πάντα καὶ ἀτρεκέως καταλέξω,ἡμετέρου θανάτοιο κακὸν τέλος, οἷον ἐτύχθη.μνώμεθʼ Ὀδυσσῆος δὴν οἰχομένοιο δάμαρτα·ἡ δʼ οὔτʼ ἠρνεῖτο στυγερὸν γάμον οὔτʼ ἐτελεύτα,ἡμῖν φραζομένη θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν,ἀλλὰ δόλον τόνδʼ ἄλλον ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε·στησαμένη μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν ὕφαινε,λεπτὸν καὶ περίμετρον· ἄφαρ δʼ ἡμῖν μετέειπε·κοῦροι ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεύς,μίμνετʼ ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε φᾶροςἐκτελέσω, μή μοι μεταμώνια νήματʼ ὄληται,Λαέρτῃ ἥρωϊ ταφήϊον, εἰς ὅτε κέν μινμοῖρʼ ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο,μή τίς μοι κατὰ δῆμον Ἀχαιϊάδων νεμεσήσῃ,αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας.ὣς ἔφαθʼ, ἡμῖν δʼ αὖτʼ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑφαίνεσκεν μέγαν ἱστόν,νύκτας δʼ ἀλλύεσκεν, ἐπεὶ δαΐδας παραθεῖτο.