Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- τὴν δʼ ἦ τοι ῥέξαι θεὸς ὤρορεν ἔργον ἀεικές·
- τὴν δʼ ἄτην οὐ πρόσθεν ἑῷ ἐγκάτθετο θυμῷ
- λυγρήν, ἐξ ἧς πρῶτα καὶ ἡμέας ἵκετο πένθος.
- νῦν δʼ, ἐπεὶ ἤδη σήματʼ ἀριφραδέα κατέλεξας
- εὐνῆς ἡμετέρης, ἣν οὐ βροτὸς ἄλλος ὀπώπει,
- ἀλλʼ οἶοι σύ τʼ ἐγώ τε καὶ ἀμφίπολος μία μούνη,
- Ἀκτορίς, ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ,
- ἣ νῶϊν εἴρυτο θύρας πυκινοῦ θαλάμοιο,
- πείθεις δή μευ θυμόν, ἀπηνέα περ μάλʼ ἐόντα.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἔτι μᾶλλον ὑφʼ ἵμερον ὦρσε γόοιο·
- κλαῖε δʼ ἔχων ἄλοχον θυμαρέα, κεδνὰ ἰδυῖαν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀσπάσιος γῆ νηχομένοισι φανήῃ,
- ὧν τε Ποσειδάων εὐεργέα νῆʼ ἐνὶ πόντῳ
- ῥαίσῃ, ἐπειγομένην ἀνέμῳ καὶ κύματι πηγῷ·
- παῦροι δʼ ἐξέφυγον πολιῆς ἁλὸς ἤπειρόνδε
- νηχόμενοι, πολλὴ δὲ περὶ χροῒ τέτροφεν ἅλμη,
- ἀσπάσιοι δʼ ἐπέβαν γαίης, κακότητα φυγόντες·
- ὣς ἄρα τῇ ἀσπαστὸς ἔην πόσις εἰσοροώσῃ,
- δειρῆς δʼ οὔ πω πάμπαν ἀφίετο πήχεε λευκώ.
- καί νύ κʼ ὀδυρομένοισι φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,