καὶ κύνας· οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι·τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησʼ ἀλεγεινῆς.ἣ δʼ ἀμφʼ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλαδον καὶ ἀϋτὴνἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχνήεντι,Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντοτείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες·ἀλλʼ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλωνοἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων,ἤτοι ὃ μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρκεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ καλῇ Κλεοπάτρῃκούρῃ Μαρπήσσης καλλισφύρου ΕὐηνίνηςἼδεώ θʼ, ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετʼ ἀνδρῶντῶν τότε· καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξονΦοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,τὴν δὲ τότʼ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρἈλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκʼ ἄρʼ αὐτῆςμήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσακλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων·