ἣ δʼ ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕνεκα πάσαςπολλὸν ὑπεκπροθέει, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπʼ αἶανβλάπτουσʼ ἀνθρώπους· αἳ δʼ ἐξακέονται ὀπίσσω.ὃς μέν τʼ αἰδέσεται κούρας Διὸς ἆσσον ἰούσας,τὸν δὲ μέγʼ ὤνησαν καί τʼ ἔκλυον εὐχομένοιο·ὃς δέ κʼ ἀνήνηται καί τε στερεῶς ἀποείπῃ,λίσσονται δʼ ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσαιτῷ ἄτην ἅμʼ ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίσῃ.ἀλλʼ Ἀχιλεῦ πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαιτιμήν, ἥ τʼ ἄλλων περ ἐπιγνάμπτει νόον ἐσθλῶν.εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι τὰ δʼ ὄπισθʼ ὀνομάζοιἈτρεΐδης, ἀλλʼ αἰὲν ἐπιζαφελῶς χαλεπαίνοι,οὐκ ἂν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμηνἈργείοισιν ἀμυνέμεναι χατέουσί περ ἔμπης·νῦν δʼ ἅμα τʼ αὐτίκα πολλὰ διδοῖ τὰ δʼ ὄπισθεν ὑπέστη,ἄνδρας δὲ λίσσεσθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίστουςκρινάμενος κατὰ λαὸν Ἀχαιϊκόν, οἵ τε σοὶ αὐτῷφίλτατοι Ἀργείων· τῶν μὴ σύ γε μῦθον ἐλέγξῃςμηδὲ πόδας· πρὶν δʼ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι.οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα κλέα ἀνδρῶν