νῆας ἐμάς, ἐν δʼ ἄνδρας ἐρεσσέμεναι μεμαῶτας·εἰ δέ κεν εὐπλοίην δώῃ κλυτὸς ἐννοσίγαιοςἤματί κε τριτάτῳ Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην.ἔστι δέ μοι μάλα πολλά, τὰ κάλλιπον ἐνθάδε ἔρρων·ἄλλον δʼ ἐνθένδε χρυσὸν καὶ χαλκὸν ἐρυθρὸνἠδὲ γυναῖκας ἐϋζώνους πολιόν τε σίδηρονἄξομαι, ἅσσʼ ἔλαχόν γε· γέρας δέ μοι, ὅς περ ἔδωκεν,αὖτις ἐφυβρίζων ἕλετο κρείων ἈγαμέμνωνἈτρεΐδης· τῷ πάντʼ ἀγορευέμεν ὡς ἐπιτέλλωἀμφαδόν, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἐπισκύζωνται Ἀχαιοὶεἴ τινά που Δαναῶν ἔτι ἔλπεται ἐξαπατήσειναἰὲν ἀναιδείην ἐπιειμένος· οὐδʼ ἂν ἔμοιγετετλαίη κύνεός περ ἐὼν εἰς ὦπα ἰδέσθαι·οὐδέ τί οἱ βουλὰς συμφράσσομαι, οὐδὲ μὲν ἔργον·ἐκ γὰρ δή μʼ ἀπάτησε καὶ ἤλιτεν· οὐδʼ ἂν ἔτʼ αὖτιςἐξαπάφοιτʼ ἐπέεσσιν· ἅλις δέ οἱ· ἀλλὰ ἕκηλοςἐρρέτω· ἐκ γάρ εὑ φρένας εἵλετο μητίετα Ζεύς.ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ.οὐδʼ εἴ μοι δεκάκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίηὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο,