υἱέας ἐξενάριξα; σιδήρειόν νύ τοι ἦτορ.ἀλλʼ ἄγε δὴ κατʼ ἄρʼ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δʼ ἔμπηςἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ·οὐ γάρ τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο·ὡς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσιζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δέ τʼ ἀκηδέες εἰσί.δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδειδώρων οἷα δίδωσι κακῶν, ἕτερος δὲ ἑάων·ᾧ μέν κʼ ἀμμίξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος,ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται, ἄλλοτε δʼ ἐσθλῷ·ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε,καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει,φοιτᾷ δʼ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν.ὣς μὲν καὶ Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶραἐκ γενετῆς· πάντας γὰρ ἐπʼ ἀνθρώπους ἐκέκαστοὄλβῳ τε πλούτῳ τε, ἄνασσε δὲ Μυρμιδόνεσσι,καί οἱ θνητῷ ἐόντι θεὰν ποίησαν ἄκοιτιν.ἀλλʼ ἐπὶ καὶ τῷ θῆκε θεὸς κακόν, ὅττί οἱ οὔ τιπαίδων ἐν μεγάροισι γονὴ γένετο κρειόντων,ἀλλʼ ἕνα παῖδα τέκεν παναώριον· οὐδέ νυ τόν γε