δύσμορος αἰνόμορον· ὡς μὴ ὤφελλε τεκέσθαι.νῦν δὲ σὺ μὲν Ἀΐδαο δόμους ὑπὸ κεύθεσι γαίηςἔρχεαι, αὐτὰρ ἐμὲ στυγερῷ ἐνὶ πένθεϊ λείπειςχήρην ἐν μεγάροισι· πάϊς δʼ ἔτι νήπιος αὔτως,ὃν τέκομεν σύ τʼ ἐγώ τε δυσάμμοροι· οὔτε σὺ τούτῳἔσσεαι Ἕκτορ ὄνειαρ ἐπεὶ θάνες, οὔτε σοὶ οὗτος.ἤν περ γὰρ πόλεμόν γε φύγῃ πολύδακρυν Ἀχαιῶν,αἰεί τοι τούτῳ γε πόνος καὶ κήδεʼ ὀπίσσωἔσσοντʼ· ἄλλοι γάρ οἱ ἀπουρίσσουσιν ἀρούρας.ἦμαρ δʼ ὀρφανικὸν παναφήλικα παῖδα τίθησι·πάντα δʼ ὑπεμνήμυκε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί,δευόμενος δέ τʼ ἄνεισι πάϊς ἐς πατρὸς ἑταίρους,ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος·τῶν δʼ ἐλεησάντων κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχε·χείλεα μέν τʼ ἐδίηνʼ, ὑπερῴην δʼ οὐκ ἐδίηνε.τὸν δὲ καὶ ἀμφιθαλὴς ἐκ δαιτύος ἐστυφέλιξεχερσὶν πεπλήγων καὶ ὀνειδείοισιν ἐνίσσων·ἔρρʼ οὕτως· οὐ σός γε πατὴρ μεταδαίνυται ἡμῖν.δακρυόεις δέ τʼ ἄνεισι πάϊς ἐς μητέρα χήρηνἈστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ ἐπὶ γούνασι πατρὸς