ὅς μʼ ἐκέλευε Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσασθαινύχθʼ ὕπο τήνδʼ ὀλοὴν ὅτε τʼ ὤρετο δῖος Ἀχιλλεύς.ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην· ἦ τʼ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν.νῦν δʼ ἐπεὶ ὤλεσα λαὸν ἀτασθαλίῃσιν ἐμῇσιν,αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος ἐμεῖο·Ἕκτωρ ἧφι βίηφι πιθήσας ὤλεσε λαόν.ὣς ἐρέουσιν· ἐμοὶ δὲ τότʼ ἂν πολὺ κέρδιον εἴηἄντην ἢ Ἀχιλῆα κατακτείναντα νέεσθαι,ἠέ κεν αὐτῷ ὀλέσθαι ἐϋκλειῶς πρὸ πόληος.εἰ δέ κεν ἀσπίδα μὲν καταθείομαι ὀμφαλόεσσανκαὶ κόρυθα βριαρήν, δόρυ δὲ πρὸς τεῖχος ἐρείσαςαὐτὸς ἰὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἀντίος ἔλθωκαί οἱ ὑπόσχωμαι Ἑλένην καὶ κτήμαθʼ ἅμʼ αὐτῇ,πάντα μάλʼ ὅσσά τʼ Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶνἠγάγετο Τροίηνδʼ, ἥ τʼ ἔπλετο νείκεος ἀρχή,δωσέμεν Ἀτρεΐδῃσιν ἄγειν, ἅμα δʼ ἀμφὶς Ἀχαιοῖςἄλλʼ ἀποδάσσεσθαι ὅσα τε πτόλις ἥδε κέκευθε·Τρωσὶν δʼ αὖ μετόπισθε γερούσιον ὅρκον ἕλωμαιμή τι κατακρύψειν, ἀλλʼ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι