ὣς ἔον, εἴ ποτʼ ἔον γε, μετʼ ἀνδράσιν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺςοἶος τῆς ἀρετῆς ἀπονήσεται· ἦ τέ μιν οἴωπολλὰ μετακλαύσεσθαι ἐπεί κʼ ἀπὸ λαὸς ὄληται.ὦ πέπον ἦ μὲν σοί γε Μενοίτιος ὧδʼ ἐπέτελλενἤματι τῷ ὅτε σʼ ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε,νῶϊ δέ τʼ ἔνδον ἐόντες ἐγὼ καὶ δῖος Ὀδυσσεὺςπάντα μάλʼ ἐν μεγάροις ἠκούομεν ὡς ἐπέτελλε.Πηλῆος δʼ ἱκόμεσθα δόμους εὖ ναιετάονταςλαὸν ἀγείροντες κατʼ Ἀχαιΐδα πουλυβότειραν.ἔνθα δʼ ἔπειθʼ ἥρωα Μενοίτιον εὕρομεν ἔνδονἠδὲ σέ, πὰρ δʼ Ἀχιλῆα· γέρων δʼ ἱππηλάτα Πηλεὺςπίονα μηρία καῖε βοὸς Διὶ τερπικεραύνῳαὐλῆς ἐν χόρτῳ· ἔχε δὲ χρύσειον ἄλεισονσπένδων αἴθοπα οἶνον ἐπʼ αἰθομένοις ἱεροῖσι.σφῶϊ μὲν ἀμφὶ βοὸς ἕπετον κρέα, νῶϊ δʼ ἔπειταστῆμεν ἐνὶ προθύροισι· ταφὼν δʼ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεύς,ἐς δʼ ἄγε χειρὸς ἑλών, κατὰ δʼ ἑδριάασθαι ἄνωγε,ξείνιά τʼ εὖ παρέθηκεν, ἅ τε ξείνοις θέμις ἐστίν.αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπημεν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,ἦρχον ἐγὼ μύθοιο κελεύων ὔμμʼ ἅμʼ ἕπεσθαι·