τὸν μὲν ἐγὼ προσιόντα βάλον χαλκήρεϊ δουρί,ἤριπε δʼ ἐν κονίῃσιν· ἐγὼ δʼ ἐς δίφρον ὀρούσαςστῆν ῥα μετὰ προμάχοισιν· ἀτὰρ μεγάθυμοι Ἐπειοὶἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος, ἐπεὶ ἴδον ἄνδρα πεσόνταἡγεμόνʼ ἱππήων, ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι.αὐτὰρ ἐγὼν ἐπόρουσα κελαινῇ λαίλαπι ἶσος,πεντήκοντα δʼ ἕλον δίφρους, δύο δʼ ἀμφὶς ἕκαστονφῶτες ὀδὰξ ἕλον οὖδας ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ δαμέντες.καί νύ κεν Ἀκτορίωνε Μολίονε παῖδʼ ἀλάπαξα,εἰ μή σφωε πατὴρ εὐρὺ κρείων ἐνοσίχθωνἐκ πολέμου ἐσάωσε καλύψας ἠέρι πολλῇ.ἔνθα Ζεὺς Πυλίοισι μέγα κράτος ἐγγυάλιξε·τόφρα γὰρ οὖν ἑπόμεσθα διὰ σπιδέος πεδίοιοκτείνοντές τʼ αὐτοὺς ἀνά τʼ ἔντεα καλὰ λέγοντες,ὄφρʼ ἐπὶ Βουπρασίου πολυπύρου βήσαμεν ἵππουςπέτρης τʼ Ὠλενίης, καὶ Ἀλησίου ἔνθα κολώνηκέκληται· ὅθεν αὖτις ἀπέτραπε λαὸν Ἀθήνη.ἔνθʼ ἄνδρα κτείνας πύματον λίπον· αὐτὰρ Ἀχαιοὶἂψ ἀπὸ Βουπρασίοιο Πύλονδʼ ἔχον ὠκέας ἵππους,πάντες δʼ εὐχετόωντο θεῶν Διὶ Νέστορί τʼ ἀνδρῶν.