κάσχεθε, τὸν δʼ ἐλατῆρʼ ἀφίει ἀκαχήμενον ἵππων.τῶν ὃ γέρων ἐπέων κεχολωμένος ἠδὲ καὶ ἔργωνἐξέλετʼ ἄσπετα πολλά· τὰ δʼ ἄλλʼ ἐς δῆμον ἔδωκεδαιτρεύειν, μή τίς οἱ ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης.ἡμεῖς μὲν τὰ ἕκαστα διείπομεν, ἀμφί τε ἄστυἕρδομεν ἱρὰ θεοῖς· οἳ δὲ τρίτῳ ἤματι πάντεςἦλθον ὁμῶς αὐτοί τε πολεῖς καὶ μώνυχες ἵπποιπανσυδίῃ· μετὰ δέ σφι Μολίονε θωρήσσοντοπαῖδʼ ἔτʼ ἐόντʼ, οὔ πω μάλα εἰδότε θούριδος ἀλκῆς.ἔστι δέ τις Θρυόεσσα πόλις αἰπεῖα κολώνητηλοῦ ἐπʼ Ἀλφειῷ, νεάτη Πύλου ἠμαθόεντος·τὴν ἀμφεστρατόωντο διαρραῖσαι μεμαῶτες.ἀλλʼ ὅτε πᾶν πεδίον μετεκίαθον, ἄμμι δʼ Ἀθήνηἄγγελος ἦλθε θέουσʼ ἀπʼ Ὀλύμπου θωρήσσεσθαιἔννυχος, οὐδʼ ἀέκοντα Πύλον κάτα λαὸν ἄγειρενἀλλὰ μάλʼ ἐσσυμένους πολεμίζειν. οὐδέ με Νηλεὺςεἴα θωρήσσεσθαι, ἀπέκρυψεν δέ μοι ἵππους·οὐ γάρ πώ τί μʼ ἔφη ἴδμεν πολεμήϊα ἔργα.ἀλλὰ καὶ ὧς ἱππεῦσι μετέπρεπον ἡμετέροισικαὶ πεζός περ ἐών, ἐπεὶ ὧς ἄγε νεῖκος Ἀθήνη.