Deipnosophistae

ΚΟΡΑΚΙΝΟΣ. ‘οἱ μὲν θαλάττιοι, φησὶν Ἱκέσιος, ὀλιγότροφοι καὶ εὐέκκριτοι, εὐχυλίᾳ δὲ μέσοι.’ Ἀριστοτέλης δ’ ἐν πέμπτῳ ζῴων μορίων (p. 543 a 30) συμβαίνειν μέν φησι σχεδὸν πᾶσι τοῖς ἰχθύσι ταχεῖαν

1. ῥηιδίως ἕλκοιο καὶ αἰολίην κορακῖνον.

1. αἰολίαι πλῶτές τε κυνόγλωσσοί τε.

1. μύες ἀλφησταί τε κορακῖνοί τε κοριοειδέες,
2. αἰολίαι πλῶτές τε κυνόγλωσσοί τε.

1. τοῖς σοῖσι συνὼν κορακινιδίοις
2. καὶ μαινιδίοις.

1. ὅστις κορακῖνον ἐσθίει θαλάττιον
2. γλαύκου παρόντος, οὗτος οὐκ ἔχει φρένας.

ΚΥΠΡΙΝΟΣ. τῶν σαρκοφάγων καὶ οὗτος, ὡς Ἀριστοτέλης ἱστορεῖ (p. 309 R), καὶ συναγελαστικῶν. τὴν δὲ γλῶτταν οὐχ ὑπὸ τῷ στόματι, ἀλλ’ ὑπὸ τὸ στόμα κέκτηται. Δωρίων δ’ αὐτὸν ἐν τοῖς λιμναίοις καὶ ποταμίοις καταλέγων γράφει οὕτως· ‘λεπιδωτόν, ὃν καλοῦσί τινες κυπρῖνον.’

ΚΩΒΙΟΙ. πολύχυλοι, ὥς φησιν Ἱκέσιος, εὐστομίᾳ διαφέροντες, εὐέκκριτοι, ὀλιγότροφοι καὶ κακόχυμοι. διαφέρουσι δ᾽ εὐστομίᾳ οἱ λευκότεροι τῶν μελάνων. ἡ δὲ τῶν χλωρῶν κωβιῶν σὰρξ χαυνοτέρα ἐστὶν καὶ ἀλιπεστέρα· καὶ χυλὸν ἐλάττονα καὶ λεπτότερον ἐναφιᾶσι, τροφιμώτεροί τ’ εἰσὶ διὰ τὸ μέγεθος. Διοκλῆς φησι τοὺς πετραίους αὐτῶν μαλακοσάρκους εἶναι. Νουμήνιος δ’ ἐν Ἁλιευτικῷ κώθους αὐτοὺς καλεῖ (fr. 10 Birt)·

1. ἢ σκάρον ἢ κῶθον τροφίην καὶ ἀναιδέα λίην.

1. τρυγόνες τ’ ὀπισθόκεντροι καὶ μάλ’ ἁδροὶ κωβιοί.
   v.2.p.182

1. ἥκω πολυτελῶς ἀγοράσας εἰς τοὺς γάμους,
2. λιβανωτὸν ὀβολοῦ τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς θεαῖς
3. πάσαισι, τοῖς δ’ ἥρωσι τὰ ψαίστ’ ἀπονεμῶ.
4. ἡμῖν δὲ τοῖς θνητοῖς ἐπριάμην κωβιούς.
5. ὡς προσβαλεῖν δ’ ἐκέλευσα τὸν τοιχωρύχον,
6. τὸν ἰχθυοπώλην, ‘προστίθημι, φησί, σοὶ
7. τὸν δῆμον αὐτῶν· εἰσὶ γὰρ Φαληρικοί.’
8. ἄλλοι δ’ ἐπώλουν, ὡς ἔοικ᾽, Ὀτρυνικούς.

1. τῶν ἰχθυοπωλῶν ἀρτίως τις τεττάρων
2. δραχμῶν ἐτίμα κωβιοὺς .... σφόδρα.

1. ΚΟΚΚΥΓΕΣ. Ἐπίχαρμος (p. 283 L)·
2. κἀγλαοὶ κόκκυγες, οὓς παρσχίζομες
3. πάντας, ὀπτᾶντες δὲ χἀδύναντες αὐτοὺς χναύομες.

1. ἄλλοτ’ ἐρυθρὸν
2. κόκκυγ’ ἢ ὀλίγας πεμφηρίδας, ἄλλοτε σαῦρον.

ΚΥΩΝ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ. περὶ τούτων φησὶν Ἀρχέστρατος ὁ τῶν ὀψοφάγων Ἡσίοδος ἢ Θέογνις· ἦν

1. τῆμος δ’ ἠέλιος μὲν ἐν αἰθέρι μώνυχας ἵππους
2. ἄρτι παραγγέλλοι μέσσατον ἦμαρ ἔχων,
3. δείπνου δὴ λήγοιμεν, ὅσου τινὰ θυμὸς ἀνώγοι
4. παντοίων ἀγαθῶν γαστρὶ χαριζόμενοι.
5. χέρνιβα δ’ αἶψα θύραζε φέροι, στεφανώματα δ’ εἴσω
6. εὐειδὴς ῥαδινῇς χερσὶ Λάκαινα κόρη.

1. εἶτ’ εἴησα καλὴν μὲν ἐφίμερον ὕμνον ἀείδειν,
2. ἆθλον δ’ ἐν μέσσῳ παῖς καλὸς ἄνθος ἔχων
3. σοί τ’ εἴη καὶ ἐμοὶ σοφίης πέρι δηριόωσι,
4. γνοίης χ’ ὅσσον ὄνων κρέσσονες ἡμίονοι.

1. ἐν δὲ Τορωναίων ἄστει τοῦ καρχαρία χρὴ
2. τοῦ κυνὸς ὀψωνεῖν ὑπογάστρια κοῖλα κάτωθεν.
3. εἶτα κυμίνῳ ταῦτα πάσας ἁλὶ μὴ συχνῷ ὄπτα·
4. ἄλλο δ’ ἐκεῖσε, φίλη κεφαλή, μηδὲν προσενέγκῃς,
5. εἰ μὴ γλαυκὸν ἔλαιον. ἐπειδὰν δ’ ὀπτὰ γένηται,
6. ἤδη τριμμάτιόν τε φέρειν καὶ ἐκεῖνα μετ’ αὐτοῦ.
7. ὅσσα δ’ ἂν ἐν λοπάδος κοίλης πλευρώμασιν ἕψῃς,
8. μήθ’ ὕδατος πηγὴν .... μήτ’ οἴνινον ὄξος
9. συμμίξῃς, ἀλλ’ αὐτὸ μόνον κατάχευον ἔλαιον
10. αὐχμηρόν τε κύμινον, ὁμοῦ δ’ εὐώδεα φύλλα.
    v.2.p.184
11. ἕψε δ’ ἐπ’ ἀνθρακιῆς φλόγα τούτοις μὴ προσενεγκὼν
12. καὶ κίνει πυκινῶς, μὴ προσκαυθέντα λάθῃ σε.
13. ἀλλ’ οὐ πολλοὶ ἴσασι βροτῶν τόδε θεῖον ἔδεσμα
14. οὐδ’ ἔσθειν ἐθέλουσιν, ὅσοι κεπφαττελεβώδη
15. ψυχὴν κέκτηνται θνητῶν εἰσίν τ’ ἀπόπληκτοι
16. ὡς ἀνθρωποφάγου τοῦ θηρίου ὄντος. ἅπας δὲ
17. ἰχθὺς σάρκα φιλεῖ βροτέαν, ἄν που περικύρσῃ.

ΛΑΒΡΑΚΕΣ. οὗτοι, ὡς Ἀριστοτέλης ἱστορεῖ (p. 310 R), μονήρεις εἰσὶ καὶ σαρκοφάγοι. γλῶσσαν δ᾽ ἔχουσιν ὀστώδη καὶ προσπεφυκυῖαν, καρδίαν τρίγωνον· ἐν δὲ πέμπτῳ ζῴων μορίων (p. 543 b 3) τίκτειν αὐτοὺς καθάπερ τοὺς κεστρεῖς καὶ χρυσόφρυας μάλισθ’ οὗ ἂν ποταμοὶ ῥέωσι. τίκτουσι δὲ χειμῶνος καὶ τίκτουσι δίς. Ἱκέσιος δέ φησιν ὅτι οἱ λάβρακες εὔχυλοί εἰσι καὶ οὐ πολύτροφοι, πρὸς δὲ τὴν ἔκκρισιν ἥσσονες, εὐστομίᾳ δὲ πρῶτοι κρίνονται. ὠνομάσθη δ’ ὁ ἰχθὺς παρὰ τὴν λαβρότητα. λέγεται δὲ ὅτι καὶ συνέσει τῶν ἄλλων ἰχθύων διαφέρει, ἐπινοητικὸς ὢν τοῦ διασῴζειν ἑαυτόν. διὸ καὶ ὁ κωμῳδιοποιὸς Ἀριστοφάνης φησί (I 543 K)·

1. λάβραξ ὁ πάντων ἰχθύων σοφώτατος.

1. λάμβανε δ’ ἐκ Γαίσωνος ὅταν Μίλητον ἵκηαι,
2. κεστρέα τὸν κέφαλον καὶ τὸν θεόπαιδα λάβρακα.
   v.2.p.185
3. εἰσὶ γὰρ ἐνθάδ’ ἄριστοι· ὁ γὰρ τόπος ἐστὶ τοιοῦτος.
4. πιότεροι δ’ ἕτεροι πολλοὶ Καλυδῶνί τε κλεινῇ
5. Ἀμβρακίᾳ τ’ ἐνὶ πλουτοφόρῳ Βόλβῃ τ’ ἐνὶ λίμνῃ·
6. ἀλλ’ οὐκ εὐώδη γαστρὸς κέκτηνται ἀλοιφὴν
7. οὐδ’ οὕτω δριμεῖαν. ἐκεῖνοι δ’ εἰσίν, ἑταῖρε,
8. τὴν ἀρετὴν θαυμαστοί. ὅλους δ’ αὐτοὺς ἀλεπίστους
9. ὀπτήσας μαλακοὺς χρηστῶς προσένεγκε δίχ’ ἅλμης.
10. μηδὲ προσέλθῃ σοί ποτε τοὔψον τοῦτο ποιοῦντι
11. μήτε Συρακόσιος μηθεὶς μήτ’ Ἰταλιώτης.
12. οὐ γὰρ ἐπίστανται χρηστῶς σκευαζέμεν ἰχθῦς,
13. ἀλλὰ διαφθείρουσι κακῶς τυροῦντες ἅπαντα
14. ὄξει τε ῥαίνοντες ὑγρῷ καὶ σιλφίου ἅλμῃ.
15. τῶν δὲ πετραίων ἰχθυδίων τῶν τρισκαταράτων
16. πάντων εἰσὶν ἄριστοι ἐπισταμένως διαθεῖναι
17. καὶ πολλὰς ἰδέας κομψῶς παρὰ δαιτὶ δύνανται
18. ὀψαρίων τεύχειν γλίσχρων ἡδυσματολήρων.

καὶ Ἀριστοφάνης δ’ ἐν Ἱππεῦσι μνημονεύει ὡς διαφόρων γινομένων τῶν περὶ τὴν Μίλητον λαβράκων, ὅταν οὕτως λέγῃ (361)·

1. ἀλλ’ οὐ λάβρακας καταφαγὼν Μιλησίους κλονήσεις.

1. οὐ κρανίον λάβρακος, οὐχὶ κάραβον πρίασθαι,

1. μὴ πολυτελῶς, ἀλλὰ καθαρείως· ὅ τι ἂν ᾖ
2. ὁσίας ἕνεκα, σηπίδια ἢ τευθίδια
   v.2.p.186
3. πλεκτάνια μικρὰ πουλύποδος, νῆστίν τινα,
4. μήτραν, χόρια, πῦον, λάβρακος κρανίον
5. εὐμέγεθες.

1. Αἰγύπτιος μιαρώτατος τῶν ἰχθύων κάπηλος,
2. Ἕρμαιος, ὃς βίᾳ δέρων ῥίνας γαλεούς τε πωλεῖ
3. καὶ τοὺς λάβρακας ἐντερεύων.

ΛΑΤΟΣ. τοῦτον κατὰ τὴν Ἰταλίαν κράτιστον εἶναί φησιν Ἀρχέστρατος λέγων οὕτως (fr. 29 R)·

1. τὸν δὲ λάτον τὸν κλεινὸν ἐν Ἰταλίῃ πολυδένδρῳ
2. ὁ Σκυλλαῖος ἔχει πορθμός, θαυμαστὸν ἔδεσμα.

1. τοὺς μαιώτας καὶ σαπέρδας καὶ γλάνιδας.

ΛΕΙΟΒΑΤΟΣ. οὗτος καλεῖται καὶ ῥίνη. ἐστὶ δὲ λευκόσαρκος, ὡς Ἐπαίνετος ἐν Ὀψαρτυτικῷ. Πλάτων Σοφισταῖς (I 637 K)·

1. κἂν ᾖ γαλεός, κἂν λειόβατος, κἂν ἔγχελυς.

ΜΥΡΑΙΝΑΙ. Θεόφραστος ἐν τῷ [εʹ] περὶ τῶν ἐν τῷ ξηρῷ διαιτωμένων (fr. 171, 4 W) ἔγχελύν φησιν καὶ μύραιναν πολὺν χρόνον δύνασθαι ἔξω τοῦ ὑγροῦ ζῆν διὰ τὸ μικρὰ ἔχειν βράγχια καὶ ὀλίγον δέχεσθαι τὸ ὑγρόν. τροφίμους δ’ αὐτὰς εἶναί φησιν ὁ Ἱκέσιος οὐχ ἧττον τῶν ἐγχέλεων, ἀλλὰ καὶ τῶν γόγγρων. Ἀριστοτέλης δὲ ἐν δευτέρῳ ζῴων μορίων (p. 310 R) ἐκ μικροῦ φησιν αὐτὴν ταχεῖαν τὴν αὔξησιν λαμβάνειν καὶ εἶναι καρχαρόδουν τίκτειν τε πᾶσαν ὥραν μικρὰ ᾠά. Ἐπίχαρμος δ’ ἐν Μούσαις χωρὶς τοῦ σ μυραίνας αὐτὰς καλεῖ οὑτωσὶ λέγων (p. 239 L)·

1. οὔτε γόγγρων ὦν τι παχέων οὔτε μυραινᾶν ἀπῆς.

1. βατίς τε καὶ σμύραινα
2. πρόσεστιν.

1. μυραίνης δ’ ἔκπαγλον, ἐπεὶ μογεροὺς ἁλιῆας
2. πολλάκις ἐμβρύξασα κατεπρήνιξεν ἐπάκτρων
3. εἰς ἅλα φυζηθέντας, ἐχετλίου ἐξαναδῦσα·
4. εἰ ἔτυμον κείνην γε σὺν οὐλοβόροις ἐχίεσσι
5. θόρνυσθαι, προλιποῦσαν ἁλὸς νόμον, ἠπείροισιν.

ΜΥΡΟΣ. ὁ δὲ μῦρος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν πέμπτῳ ζῴων μορίων (p. 543 a 24), διαφέρει τῆς σμυραίνης. ἣ μὲν γὰρ ποικίλον καὶ ἀσθενέστερον, ὁ δὲ μῦρος λειόχρως καὶ ἰσχυρὸς καὶ τὸ χρῶμα ὅμοιον ἔχει ἴυγγι ὀδόντας τε ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν. Δωρίων δὲ τὸν μῦρόν φησι τὰς διὰ σαρκὸς ἀκάνθας οὐκ ἔχειν, ἀλλ’ ὅλον εἶναι χρήσιμον καὶ ἁπαλὸν ὑπερβολῇ. εἶναι δὲ αὐτῶν γένη δύο· εἰσὶ γὰρ οἳ μὲν μέλανες, οἳ δ’ ὑποπυρρίζοντες, κρείσσονες δ’ εἰσὶν οἱ μελανίζοντες. Ἀρχέστρατος δὲ ὁ ἡδονικὸς φιλόσοφός φησιν (fr. 32 R)·

1. Ἰταλίας δὲ ... μεταξὺ κατὰ στενοκύμονα πορθμὸν
   v.2.p.189
2. ἡ πλωτὴ μύραινα καλουμένη ἄν ποτε ληφθῇ,
3. ὠνοῦ· τοῦτο γάρ ἐστιν ἐκεῖ θαυμαστὸν ἔδεσμα.

ΜΑΙΝΙΔΕΣ. ταύτας φησὶν Ἱκέσιος εὐχυλοτέρας εἶναι τῶν κωβιῶν, λείπεσθαι δὲ εὐστομίᾳ καὶ τῷ πρὸς τὴν ἔκκρισιν τῆς κοιλίας συνεργεῖν. Σπεύσιππος δ’ ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων ὅμοιά φησιν εἶναι τῇ μαινίδι βόακας καὶ σμαρίδας, ὧν μνημονεύειν καὶ Ἐπίχαρμον ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ οὕτως (p. 224 L)·

1. ὅκχ’ ὁρῇ βῶκάς τε πολλοὺς καὶ σμαρίδας.

1. τοὺς γὰρ μεγάλους τούτους ἅπαντας νενόμικα
2. ἀνθρωποφάγους ἰχθῦς. Β. τί φής, ὦ φίλτατε,
3. ἀνθρωποφάγους; πῶς; Γ. οὓς ἂν ἄνθρωπος
4. φάγοι
5. δηλονότι· ταῦτα δ’ ἐστὶν Ἑκάτης βρώματα,
6. ἅ φησιν οὗτος, μαινίδας καὶ τριγλίδας.

1. ὅπως σε πείσῃ μηδὲ εἷς, πρὸς τῶν θεῶν,
2. τοὺς βόακας, ἄν ποτ’ ἔλθῃ, λευκομαινίδας καλεῖν.

ΜΕΛΑΝΟΥΡΟΣ. περὶ τούτου φησὶ Νουμήνιος ἐν Ἁλιευτικῷ (fr. 18 Birt)·

1. σκορπίον ἢ πέρκαισι καθηγητὴν μελάνουρον.

1. ἦν δὲ σαργῖνοί τε μελάνουροί τε.

1. ἢ ψόρον ἢ σάλπας ἢ αἰγιαλῆα δράκοντα.

ΜΟΡΜΥΡΟΣ. τροφιμώτατος, ὥς φησιν Ἱκέσιος. Ἐπίχαρμος δ’ ἐν Ἥβας γάμῳ μύρμας αὐτοὺς ὀνομάζει, εἰ μὴ διάφοροι τὴν φύσιν εἰσίν. γράφει δ’ οὕτως (p. 235 L)·

1. καὶ χελιδόνες τε μύρμαι τοί τε κολιᾶν μέζονες
2. ἐντί.

1. μόρμυρος αἰγιαλεὺς κακὸς ἰχθὺς οὐδέ ποτ’ ἐσθλός.

1. κεστρέα τὸν θαυμαστόν, ὅταν χειμὼν ἀφίκηται,

ΝΑΡΚΗ. Πλάτων ἢ Κάνθαρος ἐν Συμμαχίᾳ (I 640 K)·

1. νάρκη γὰρ ἑφθὴ βρῶμα χάριεν γίνεται.

1. νάρκησε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ.

1. ὑπελήλυθέν τέ μου
2. νάρκα τις ὅλον τὸ δέρμα,

1. καὶ νάρκην ἑφθὴν ἐν ἐλαίῳ ἠδὲ καὶ οἴνῳ
2. καὶ χλόῃ εὐώδει καὶ βαιῷ ξύσματι τυροῦ.

1. νάρκην μὲν οὖν, ὥς φασιν, ὠνθυλευμένην
2. ὀπτᾶν ὅλην.

1. ἔπειτα νάρκην ἔλαβον ἐνθυμούμενος
2. ὅτι δεῖ γυναικὸς ἐπιφερούσης δακτύλους
3. ἁπαλοὺς ὑπ’ ἀκάνθης μηδὲ ἓν τούτους παθεῖν.

ΞΙΦΙΑΣ. τοῦτον Ἀριστοτέλης (p. 311 R) φησὶν ἔχειν τοῦ ῥύγχους τὸ μὲν ὑποκάτω μικρόν, τὸ δὲ καθύπερθεν ὀστῶδες μέγα, ἴσον τῷ ὅλῳ αὐτοῦ μεγέθει· τοῦτο δὲ καλεῖσθαι ξίφος· ὀδόντας δ’ οὐκ ἔχειν τὸν ἰχθύν. Ἀρχέστρατος δέ φησιν (fr. 34 R)·

1. ἀλλὰ λαβὲ ξιφίου τέμαχος Βυζάντιον ἐλθὼν
2. οὐραίου τ’ αὐτὸν τὸν σφόνδυλον. ἐστὶ δὲ κεδνὸς
3. κἀν πορθμῷ πρὸς ἄκραισι Πελωριάδος προβολαῖσι.

1. ΟΡΦΩΣ. καλεῖται δὲ καὶ ὀρφός, ὡς Πάμφιλος.

1. τοῖσί κεν εὐμαρέως θαλάμης ἄπο μακρὸν ἀείροις
2. σκορπίον ἢ ὀρφὸν περιτρηχέα· τῶν γὰρ ἐπ’ ἄκρης...

1. γλαύκους ἢ ὀρφῶν ἔναλον γένος ἠὲ μελάγχρουν
2. κόσσυφον.

1. ἱερεὺς γὰρ ἦλθ’ αὐτοῖσιν ὀρφώς του θεῶν.

1. τέμαχος ὀρφὼ χλιαρόν.

1. σὲ γάρ, γραῦ, συγκατῴκισεν σαπρὰν
2. ὀρφῷσι σελαχίοις τε καὶ φάγροις βοράν.

1. ἢν μὲν ὠνῆταί τις ὀρφώς, μεμβράδας δὲ μὴ ᾽θέλῃ.

ΟΡΚΥΝΟΣ. Δωρίων ἐν τῷ περὶ ἰχθύων τοὺς ὀρκύνους ἐκ τῆς περὶ Ἡρακλέους στήλας θαλάσσης περαιουμένους εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς ἔρχεσθαι θάλασσαν· διὸ καὶ πλείστους ἁλίσκεσθαι ἐν τῷ Ἰβηρικῷ καὶ Τυρρηνικῷ πελάγει· κἀντεῦθεν κατὰ τὴν ἄλλην θάλασσαν διασκίδνασθαι. Ἱκέσιος δὲ τοὺς μὲν ἐν Γαδείροις ἁλισκομένους πιμελεστέρους εἶναι, μετὰ δὲ τούτους τοὺς ἐν Σικελίᾳ. τοὺς δὲ πόρρω Ἡρακλείων στηλῶν ἀλιπεῖς διὰ τὸ πλείονα τόπον ἐκνενῆχθαι. ἐν Γαδείροις μὲν οὖν τὰ κλειδία καθ’ αὑτὰ ταριχεύεται, ὡς καὶ τῶν ἀντακαίων αἱ γνάθοι καὶ οὐρανίσκοι καὶ οἱ λεγόμενοι μελανδρύαι ἐξ αὐτῶν ταριχεύονται. Ἱκέσιος δέ φησι τὰ ὑπογάστρια αὐτῶν λιπαρὰ ὑπάρχοντα τῇ εὐστομίᾳ πολὺ διαλλάσσειν τῶν ἄλλων μερῶν, τὰ δὲ κλειδία εὐστομώτερα εἶναι τούτων.

ΟΝΟΣ καὶ ΟΝΙΣΚΟΣ. ‘ὄνος, φησὶν Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ ζωικῶν (p. 311 R), ἔχει στόμα ἀνερρωγὸς ὁμοίως τοῖς γαλεοῖς· καὶ οὐ συναγελαστικός. καὶ μόνος οὗτος ἰχθύων τὴν καρδίαν ἐν τῇ κοιλίᾳ ἔχει καὶ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ λίθους ἐμφερεῖς μύλαις. φωλεύει τε μόνος ἐν ταῖς ὑπὸ κύνα θερμοτάταις ἡμέραις, τῶν ἄλλων ταῖς χειμεριωτάταις φωλευόντων. μνημονεύει δ’ αὐτῶν Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας γάμῳ (p. 235 L)·

1. μεγαλοχάσμονάς τε χάννας κἠκτραπελογάστορας
2. ὄνους.

1. τὸν δ’ ὄνον Ἀνθηδών, τὸν καλλαρίαν καλέουσιν,
2. ἐκτρέφει εὐμεγέθη, σομφὴν δὲ τρέφει τινὰ σάρκα
3. κἄλλως οὐχ ἡδεῖαν ἔμοιγ᾽, ἄλλοι δ’ .......
4. αἰνοῦσιν· χαίρει γὰρ ὃ μὲν τούτοις, ὃ δ᾽ ἐκείνοις.

ΠΟΥΛΥΠΟΥΣ, πουλύποδος. οὕτως φασὶν οἱ Ἀττικοί (ὡς καὶ Ὅμηρος· Od. 5.432

1. ὡς δ’ ὅτε πουλύποδος θαλάμης ἐξελκομένοιο)

1. καὶ ταῦτ’ ἔχοντα πουλύπους καὶ σηπίας.

1. τὸν πουλύπουν μοι ἔθηκε.

1. πληγαὶ λέγονται πουλύπου πιλουμένου.

1. ἠλίθιον εἶναι νοῦν τε πουλύποδος ἔχειν.

1. δεῖ μέν, ὡς ἔοικε, πολλῶν πουλύπων.

1. ὥσπερ τοὺς πουλύποδας πρώτιστα σέ.

1. ἔδω δ’ ἐμαυτὸν ὡς πουλύπους.

1. ἀνὴρ πολίτης πουλύπους ἐς τοὺς τρόπους.