Deipnosophistae

καὶ Βάτων δ’ ἐν Συνεξαπατῶντι δυσχεραίνοντα ποιήσας μειρακίου πατέρα ὡς διαφθαρέντος κατὰ τὴν δίαιταν ὑπὸ τοῦ παιδαγωγοῦ φησίν (IV 502 M)·

1. ἀπολώλεκας τὸ μειράκιόν μου παραλαβών,
2. ἀκάθαρτε, καὶ πέπεικας ἐλθεῖν εἰς βίον
3. ἀλλότριον αὑτοῦ· καὶ πότους ἑωθινοὺς
4. πίνει διὰ σὲ νῦν, πρότερον οὐκ εἰθισμένος.
5. Β. εἶτ’ εἰ μεμάθηκε, δέσποτα, ζῆν, ἐγκαλεῖς;
6. Α. ζῆν δ’ ἐστὶ τὸ τοιοῦθ᾽; Β. ὡς λέγουσιν οἱ σοφοί.
   v.1.p.237
7. ὁ γοῦν Ἐπίκουρός φησιν εἶναι τἀγαθὸν
8. τὴν ἡδονὴν δήπουθεν· οὐκ ἔστιν δ’ ἔχειν
9. ταύτην ἑτέρωθεν, ἐκ δὲ τοῦ ζῆν παγκάλως
10. ευσωσιαπαντη τυχὸν δώσεις ἐμοί.
11. Α. ἑόρακας οὖν φιλόσοφον, εἰπέ μοι, τινὰ
12. μεθύοντ’ ἐπὶ τούτοις θ’ οἷς λέγεις κηλούμενον;
13. Β. ἅπαντας· οἱ γοῦν τὰς ὀφρῦς ἐπηρκότες
14. καὶ τὸν φρόνιμον ζητοῦντες ἐν τοῖς περιπάτοις
15. καὶ ταῖς διατριβαῖς ὥσπερ ἀποδεδρακότα
16. οὕτως, ἐπὰν γλαυκίσκος αὐτοῖς παρατεθῇ,
17. ἴσασιν οὗ δεῖ πρῶτον ἅψασθαι τόπου
18. καὶ τὴν κεφαλὴν ζητοῦσιν ὥσπερ πράγματος,
19. ὥστ’ ἐκπεπλῆχθαι πάντας.

καὶ παρ’ Ἀντιφάνει δ’ ἐν Στρατιώτῃ ἢ Τύχωνι παραινέσεις εἰσφέρων ἄνθρωπος τοιοῦτός ἐστιν, ὅς φησιν (II 98 K)·

1. ὅστις ἄνθρωπος δὲ φὺς
2. ἀσφαλές τι κτῆμ’ ὑπάρχειν τῷ βίῳ λογίζεται,
3. πλεῖστον ἡμάρτηκεν. ἢ γὰρ εἰσφορά τις ἥρπασεν
4. τἄνδοθεν πάντ’ ἢ δίκῃ τις περιπεσὼν ἀπώλετο
5. ἢ στρατηγήσας προσῶφλεν ἢ χορηγὸς αἱρεθεὶς
6. ἱμάτια χρυσᾶ παρασχὼν τῷ χορῷ ῥάκος φορεῖ
7. ἢ τριηραρχῶν ἀπήγξατ’ ἢ πλέων ἥλωκέ ποι
8. ἢ βαδίζων ἢ καθεύδων κατακέκοφθ’ ὑπ’ οἰκετῶν.
9. οὐ βέβαιον οὐθέν ἐστι, πλὴν ὅσ’ ἂν καθ’ ἡμέραν
   v.1.p.238
10. εἰς ἑαυτὸν ἡδέως τις εἰσαναλίσκων τύχῃ,
11. οὐδὲ ταῦτα σφόδρα τι· καὶ γὰρ τὴν τράπεζαν ἁρπάσαι
12. κειμένην ἄν τις προσελθών· ἀλλ’ ὅταν τὴν ἔνθεσιν
13. ἐντὸς ἤδη τῶν ὀδόντων τυγχάνῃς κατεσπακώς,
14. τοῦτ’ |ἐν ἀσφαλεῖ νόμιζε τῶν ὑπαρχόντων μόνον.

εἰς ταῦτ’ οὖν τις ἀποβλέπων, ἄνδρες φίλοι, εἰκότως ἂν ἐπαινέσειεν τὸν καλὸν Χρύσιππον κατιδόντα ἀκριβῶς τὴν Ἐπικούρου φύσιν καὶ εἰπόντα μητρόπολιν εἶναι τῆς φιλοσοφίας αὐτοῦ τὴν Ἀρχεστράτου Γαστρολογίαν, ἣν πάντες οἱ τῶν φιλοσόφων γαστρίμαργοι Θέογνίν τινα αὑτῶν εἶναι λέγουσι τὴν καλὴν ταύτην ἐποποιίαν. πρὸς οὓς καὶ Θεόγνητος ἐν Φάσματι ἢ Φιλαργύρῳ φησὶν ἐκ τούτων (IV 549 M)·

1. ἄνθρωπ᾽, ἀπολεῖς με. τῶν γὰρ ἐκ τῆς ποικίλης
2. στοᾶς λογαρίων ἀναπεπλησμένος νοσεῖς·
3. ‘ἀλλότριόν ἐσθ’ ὁ πλοῦτος ἀνθρώπῳ, πάχνη·
4. σοφία δ’ ἴδιον, κρύσταλλος. οὐθεὶς πώποτε
5. ταύτην λαβὼν ἀπώλεσ᾽.’ ὦ τάλας ἐγώ,
6. οἵῳ μ’ ὁ δαίμων φιλοσόφῳ συνῴκισεν.
7. ἐπαρίστερ’ ἔμαθες, ὦ πόνηρε, γράμματα·
8. ἀντέστροφέν σου τὸν βίον τὰ βιβλία·
9. πεφιλοσόφηκας γῇ τε κοὐρανῷ λαλῶν,
10. οἷς οὐθέν ἐστιν ἐπιμελὲς τῶν λόγων.’
    v.1.p.239

ἔτι τοῦ Οὐλπιανοῦ διαλεγομένου παῖδες ἐπεισῆλθον φέροντες ἐπὶ δίσκων ΚΑΡΑΒΟΥΣ μείζονας Καλλιμέδοντος τοῦ ῥήτορος, ὃς διὰ τὸ φιληδεῖν τῷ βρώματι Κάραβος ἐπεκλήθη. Ἄλεξις μὲν οὖν αὐτὸν ἐν Δορκίδι ἢ Ποππυζούσῃ φίλιχθυν εἶναι κοινῶς παραδίδωσι, καθάπερ καὶ ἄλλοι τῶν κωμῳδιοποιῶν, λέγων οὕτως (II 316 K)·

1. τοῖς ἰχθυοπώλαις ἐστὶ ἐψηφισμένον,
2. ὥς φασι, χαλκῆν Καλλιμέδοντος εἰκόνα
3. στῆσαι Παναθηναίοισιν ἐν τοῖς ἰχθύσιν,
4. ἔχουσαν ὀπτὸν κάραβον ἐν τῇ δεξιᾷ,
5. ὡς αὐτὸν ὄντ’ αὐτοῖσι τῆς τέχνης μόνον
6. σωτῆρα, τοὺς ἄλλους δὲ πάντας ζημίαν.

1. ἰχθὺς ἐωνηταί τις ἢ σηπίδιον
2. ἢ τῶν πλατειῶν καρίδων ἢ πουλύπους
3. ἢ νῆστις ὀπτᾶτ’ ἢ γαλεὸς ἢ τευθίδες;
4. Β. μὰ τὸν Δί᾽, οὐ δῆτ᾽. Α. οὐδὲ βατίς; Β. οὔ
5. φημ’ ἐγώ.
6. Α. οὐδὲ χόρι’ οὐδὲ πυὸς οὐδ’ ἧπαρ κάπρου
7. οὐδὲ σχαδόνες οὐδ’ ἠτριαῖον δέλφακος
8. οὐδ’ ἐγχέλειον οὐδὲ κάραβος; μέγ’ ἂν
9. γυναιξὶ κοπιώσαισιν ἐπεκουρήσατε.

1. ἀλλὰ παρεὶς λῆρον πολὺν ἀστακὸν ὠνοῦ
2. τὸν τὰς χεῖρας ἔχοντα μακρὰς ἄλλως τε βαρείας,
3. τοὺς δὲ πόδας μικρούς, βραδέως δ’ ἐπὶ γαῖαν ὀρούει.
4. εἰσὶ δὲ πλεῖστοι μὲν πάντων ἀρετῇ τε κράτιστοι
5. ἐν Λιπάραις· πολλοὺς δὲ καὶ Ἑλλήσποντος ἀθροίζει.

1. ἐντὶ δ’ ἀστακοὶ κολύβδαιναί τε χὢς τὰ πόδι’ ἔχει
2. μικρά, τὰς χεῖρας δὲ μακράς, κάραβος δὲ τὤνυμα.

ἴδιον δ’ ἐστὶ γένος καράβων τε καὶ ἀστακῶν ἄλλο, ἔτι δὲ καρίδων. τὸν δ’ ἀστακὸν οἱ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ ο ὀστακὸν λέγουσι, καθάπερ καὶ ὀσταφίδας. Ἐπίχαρμος δὲ ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ φησίν (p. 223 L)·

1. κἀστακοὶ γαμψώνυχοι.

περὶ δὲ τῶν ΚΑΡΙΔΩΝ, ὅτι καὶ πόλις ἦν Καρίδες περὶ Χίον τὴν νῆσον Ἔφορος ἐν τῇ γʹ ἱστορεῖ (FHG I 242), κτίσαι φάσκων αὐτὴν τοὺς διασωθέντας ἐκ τοῦ ἐπὶ Δευκαλίωνος γενομένου κατακλυσμοῦ μετὰ Μάκαρος, καὶ μέχρι νῦν τὸν τόπον καλεῖσθαι Καρίδας. ὁ δὲ ὀψοδαίδαλος Ἀρχέστρατος παραινεῖ τάδε (fr. 24 Ri)·

1. ἢν δέ ποτ’ εἰς Ἴασον Καρῶν πόλιν εἰσαφίκηαι,
2. καρῖδ’ εὐμεγέθη λήψῃ· σπανία δὲ πρίασθαι·
3. ἐν δὲ Μακηδονίᾳ τε καὶ Ἀμβρακίᾳ μάλα πολλαί.

1. αἵ τε καμπύλαι
2. καρῖδες ἐξήλλοντο δελφίνων δίκην
3. εἰς σχοινόπλεκτον ἄγγος.

1. καρῖδα καθηκατω κἀνέσπασ’ αὖθις.

1. καὶ συμπαίζει καριδαρίοις
2. μετὰ περκιδίων καὶ θρᾳττιδίων
3. καὶ ψητταρίοις μετὰ κωθαρίων
4. καὶ σκινδαρίοις μετὰ κωβιδίων.

1. οὐκ ἐπικεκυφὼς ὀρθός, ὦ βέλτιστ᾽, ἔσῃ·
2. αὕτη δὲ καριδοι τὸ σῶμα καμπύλη,
3. ἄγκυρά τ’ ἐστὶν ἄντικρυς τοῦ σώματος.

1. ἐρυθρότερον καρῖδος ὀπτῆς σ’ ἀποφανῶ.

1. καρῖδάς τε τῶν
2. κυφῶν.

1. κυρταὶ δ’ ὁμοῦ καρῖδες ἐν ξηρῷ πέδω.

1. ὠρχοῦντο δ’ ὡς καρῖδες ἀνθράκων ἔπι
2. πηδῶσι κυρταί.
   v.1.p.243

1. πλὴν
2. ἅπαξ ποτ’ ἐν Φαίακος ἔφαγον καρίδας.

1. ἔχων τὸ πρόσωπον καρίδος μασθλητίνης.

ὠνομάσθησαν δὲ καρῖδες ἀπὸ τοῦ κάρα· τὸ πλεῖστον γὰρ μέρος τοῦ σώματος ἡ κεφαλὴ ἀπηνέγκατο. καρίδες δὲ βραχέως οἱ Ἀττικοὶ ἀναλόγως· παρὰ γὰρ τὸ κάρη γέγονε διὰ τὸ μείζονι κεχρῆσθαι κεφαλῇ. ὡς οὖν παρὰ τὸ γραφὴ γραφὶς καὶ βολὴ βολίς, οὕτως καὶ παρὰ τὸ κάρη καρίς. ταθείσης δὲ τῆς παρατελευταίας ἐτάθη καὶ τὸ τέλος, καὶ ὁμοίως λέγεται τῷ ψηφὶς καὶ κρηπίς καὶ τευθίς.

περὶ δὲ τῶν ὀστρακοδέρμων τούτων Δίφιλος μὲν ὁ Σίφνιος οὕτω γράφει· ‘τῶν δ’ ὀστρακοδέρμων καρίς, ἀστακός, κάραβος, καρκίνος, λέων τοῦ αὐτοῦ γένους ὄντα διαφέρουσι. μείζων δ᾽ ἐστὶν ὁ λέων τοῦ ἀστακοῦ. οἱ δὲ κάραβοι καὶ γραψαῖοι λέγονται· τῶν καρκίνων δ’ εἰσὶν σαρκωδέστεροι. ὁ δὲ καρκίνος βαρὺς καὶ δύσπεπτος.’ Μνησίθεος δ’ ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ περὶ ἐδεστῶν ‘κάραβοι, φησί, καὶ καρκίνοι καὶ καρῖδες καὶ τὰ ὅμοια δύσπεπτα μὲν πάντα, τῶν δ’ ἄλλων ἰχθύων εὐπεπτότερα πολλῷ. πρέπει δ’ αὐτοῖς ὀπτᾶσθαι μᾶλλον ἢ ἕψεσθαι.’

κουρίδας δὲ τὰς καρῖδας εἴρηκε Σώφρων ἐν γυναικείοις οὕτως (fr. 34 Bo)· ‘ἴδε καλᾶν κουρίδων, ἴδε

1. κουρίδες τε φοινίκιαι.

1. ἀφύας τε κωρίδας τε καμπύλας.

1. θύννοισι τευθίς, κωβιοῖσι κωρίδες.

ἑξῆς εἰσεκομίσθη ταγηνιστὰ ἥπατα περιειλημένα τῷ καλουμένῳ ΕΠΙΠΛΩΙ, ὃν Φιλέταιρος ἐν Τηρεῖ ἐπίπλοιον εἴρηκεν (II 235 K). εἰς ἃ ἀποβλέψας ὁ Κύνουλκος ‘λέγε ἡμῖν, ἔφη, ὦ σοφὲ Οὐλπιανέ, εἴ που κεῖται οὕτως τὸ ἧπαρ ἐντετυλιγμένον.’ καὶ ὅς· ‘ἐὰν πρότερον δείξῃς σὺ παρὰ τίνι ὁ ἐπίπλους εἴρηται ἐπὶ τοῦ λίπους καὶ τοῦ ὑμένος.’ ἀντικορυσσομένων οὖν τούτων ὁ Μυρτίλος ἔφη· ‘ὁ μὲν ἐπίπλους παρ’ Ἐπιχάρμῳ ἐν Βάκχαις (p. 222 L)·

1. καὶ τὸν ἀρχὸν ἐπικαλύψας ἐπιπλόῳ.

1. ὀσφύος τε πέρι κἠπιπλόου.

1. πρῶτον μὲν οὖν ὄστρεια παρὰ Νηρεῖ τινι
2. ἰδὼν γέροντι φυκί’ ἠμφιεσμένα
3. ἔλαβον ἐχίνους τ᾽· ἐστὶ γὰρ προοίμιον
4. δείπνου χαριέντως ταῦτα πεπρυτανευμένου.
5. τούτων δ’ ἀπολυθείς, κειμένων ἰχθυδίων
6. μικρῶν, τρεμόντων τῷ δέει τί πείσεται,
7. θαρρεῖν κελεύσας ἕνεκ’ ἐμοῦ ταῦτ’ οὐδὲ ἓν
8. φήσας ἀδικήσειν ἐπριάμην γλαῦκον μέγαν.
9. ἔπειτα νάρκην ἔλαβον, ἐνθυμούμενος
10. ὅτι δεῖ γυναικὸς ἐπιφερούσης δακτύλους
11. ἁπαλοὺς ὑπ’ ἀκάνθης μηδὲ ἓν τούτων παθεῖν.
12. ἐπὶ τὸ τάγηνον φυκίδας, ψήττας τινάς,
13. καρῖδα, φύκην, κωβιόν, πέρκην, σπάρον,
14. ἐποίησά τ’ αὐτὸ ποικιλώτερον ταῶ.
15. κρεᾴδι’ ἄττα, ποδάρια, ῥύγχη τινά,
16. ὠτάρι’ ὕει᾽, ἡπάτιον ἐγκεκαλυμμένον·
17. αἰσχύνεται γὰρ πελιδνὸν ὂν τῷ χρώματι.
18. τούτοις μάγειρος οὐ πρόσεισ’ οὐδ’ ὄψεται·
19. οἰμώξεται γὰρ νὴ Δί᾽. ἀλλ’ ἐγὼ σοφῶς
20. ταῦτ’ οἰκονομήσω καὶ γλαφυρῶς καὶ ποικίλως
21. οὕτω (ποῶ γὰρ τοὔψον αὐτός) ὥστε τοὺς
    v.1.p.246
22. δειπνοῦντας εἰς τὰ λοπάδι’ ἐμβάλλειν ποῶ
23. ἐνίοτε τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.
24. τὰς σκευασίας πάντων δὲ καὶ τὰς συστάσεις
25. τούτων ἕτοιμός εἰμι δεικνύειν, λέγειν,
26. προῖκα προδιδάσκειν, ἂν θέλῃ τις μανθάνειν.

ὅτι δ’ ἔθος τῷ ἐπίπλῳ περικαλύπτεσθαι τὰ ἡπάτια, Ἡγήσανδρος ὁ Δελφὸς ἐν ὑπομνήμασί φησι (FHG IV 419) Μετάνειραν τὴν ἑταίραν ὡς ἐν τοῖς κεκαλυμμένοις ἡπατίοις αὐτὴ πνευμόνιον ἔλαβε καὶ ὡς περιελοῦσα τὸ στέαρ εἶδεν, ἀνέκραγεν·

1. ἀπόλωλα, πέπλων μ’ ὤλεσαν περιπτυχαί.

1. καὶ πλεκτάνην στιφρὰν σφόδρ’ ἐπὶ τούτοις τέ που
2. αἰσχυνόμενον ἧπαρ καπρίσκου σκατοφάγου.

1. χολὴν γὰρ οὐκ ἔχεις ἐφ’ ἥπατι.

1. οὐκ ᾤου σύ με
2. χολὴν ἔχειν, ὡς δ’ ἡπάτῳ μοι διελέγου;
3. ἐγὼ δέ γ’ εἰμὶ τῶν μελαμπύγων ἔτι.

ΤΑΓΗΝΙΣΤΩΝ δ’ ἰχθύων μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Δημητρίῳ (II 315 K) καθάπερ κἀν τῷ προκειμένῳ δράματι. Εὔβουλος Ὀρθάννῃ (II 190 K)·

1. πᾶσα δ’ εὔμορφος γυνὴ
2. ἐρῶσα φοιτᾷ τηγάνων τε σύντροφα
3. τριβαλλοπανόθρεπτα μειρακύλλια,
4. ὁμοῦ δὲ τευθὶς καὶ Φαληρικὴ κόρη
5. σπλάγχνοισιν ἀρνείοισι συμμεμιγμένη
6. πηδᾷ, χορεύει, πῶλος ὣς ἀπὸ ζυγοῦ.
7. ῥιπὶς δ’ ἐγείρει φύλακας Ἡφαίστου κύνας
8. θερμῇ παροξύνουσα τηγάνου πνοῇ·
9. ὀσμὴ δὲ πρὸς μυκτῆρας ἠρεθισμένη
10. ᾄσσει· μεμαγμένη δὲ Δήμητρος κόρη
11. κοίλη φάραγγος δακτύλου πιέσματι
12. σύρει τριήρους ἐμβολὰς μιμουμένη,
13. δείπνου πρόδρομον ἄριστον.

1. οὔποτ’ ἂν αὖθις αὖ
2. σηπίαν ἀπὸ τηγάνου
3. τολμήσαιμι φαγεῖν μόνος.

1. μάλα ταχέως αὐτῶν πρίω .. πουλύπουν
2. καὶ δὸς καταφαγεῖν κἀπὸ τηγάνου γόνον.’

ἐπὶ τούτοις οὐχ ἡσθεὶς ὁ Οὐλπιανός, ἀνιαθεὶς δέ, ἀποβλέψας ὡς ἡμᾶς καὶ τὰ ἐξ Ὀρθάννου Εὐβούλου ἰαμβεῖα εἰπών (II 192 K)·

1. ὡς εὖ νεναυάγηκεν ἐπὶ τοῦ τηγάνου
2. ὁ θεοῖσιν ἐχθρὸς

1. τρέφει με Θετταλός τις ἄνθρωπος βαρύς,
2. πλουτῶν, φιλάργυρος δὲ κἀλιτήριος,
3. ὀψοφάγος, ὀψωνῶν δὲ μέχρι τριωβόλου.

1. παῖς ὢν μετ’ ἀδελφῆς εἰς Ἀθήνας ἐνθάδε
2. ἀφικόμην ἀχθεὶς ὑπό τινος ἐμπόρου,
3. Σύρος τὸ γένος ὤν. περιτυχὼν δ’ ἡμῖν ὁδὶ
4. κηρυττομένοις ὀβολοστάτης ὢν ἐπρίατο,
5. ἄνθρωπος ἀνυπέρβλητος εἰς πονηρίαν,
   v.1.p.249
6. τοιοῦτος οἷος μηδὲν εἰς τὴν οἰκίαν,
7. μηδ’ ὧν ὁ Πυθαγόρας ἐκεῖνος ἤσθιεν
8. ὁ τρισμακαρίτης, εἰσφέρειν ἔξω θύμου.’

ἔτι τοῦ Οὐλπιανοῦ τοιαῦτά τινα παίζοντος ὁ Κύνουλκος ἀνέκραγεν· ‘ἄρτου δεῖ καὶ οὐ τοῦ Μεσσαπίων βασιλέως λέγω τοῦ ἐν Ἰαπυγίᾳ, περὶ οὗ καὶ σύγγραμμά ἐστι Πολέμωνι (fr. 89 Pr). μνημονεύει δ’ αὐτοῦ καὶ Θουκυδίδης ἐν ζʹ (c. 33) καὶ Δημήτριος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Σικελία διὰ τούτων (I 795 K)·

1. κἀκεῖθεν εἰς τὴν Ἰταλίαν ἀνέμῳ Νότῳ
2. διεβάλομεν τὸ πέλαγος εἰς Μεσσαπίους·
3. Ἄρτος δ’ ἀναλαβὼν ἐξένισεν ἡμᾶς καλῶς.
4. Β. ξένος γε χαρίεις. Α. ἦν ἐκεῖ .... μέγας
5. καὶ λαμπρὸς ἦν.

1. ‘τοῖς ἄρτοις ὅσας
2. ἱστᾶσι παγίδας οἱ ταλαίπωροι βροτοί,

προφθάσας δ’ αὐτὸν ὁ Ποντιανὸς ἔφη· ‘Τρύφων ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τοῖς φυτικοῖς ἐπιγραφομένοις (fr. 117 V) ἄρτων ἐκτίθεται γένη, εἴ τι κἀγὼ μέμνημαι, ζυμίτην, ἄζυμον, σεμιδαλίτην, χονδρίτην, συγκομιστόν — τοῦτον δ’ εἶναί φησι καὶ διαχωρητικώτερον τοῦ καθαροῦ — , τὸν ἐξ ὀλυρῶν, τὸν ἐκ τιφῶν, τὸν ἐκ μελινῶν. γίνεται μέν, φησίν, ὁ χονδρίτης ἐκ τῶν ζειῶν· ἐκ γὰρ κριθῆς χόνδρον μὴ γίνεσθαι. παρὰ δὲ τὰς ὀπτήσεις ὀνομάζεσθαι ἰπνίτην, οὗ μνημονεύειν Τιμοκλέα ἐν Ψευδολῃσταῖς οὕτως (II 465 K)·

1. καταμαθὼν δὲ κειμένην θερμὴν σκάφην
2. θερμῶν ἰπνιτῶν ἤσθιον.

1. λαβόντα θερμοὺς ἐσχαρίτας, πῶς γὰρ οὔ;
2. τούτους ἀνειλίττοντα βάπτειν εἰς γλυκύν.

1. καὶ σκάφην λαβών τινα
2. τῶν ἐσχαριτῶν τῶν καθαρῶν.

1. ΑΤΑΒΥΡΙΤΗΝ. Σώπατρος ἐν Κνιδίᾳ·
2. Ἀταβυρίτης δ’ ἄρτος ἦν πλησίγναθος.
3. ΑΧΑΙΝΑΣ. τούτου τοῦ ἄρτου μνημονεύει Σῆμος

1. ἀχαΐνην στέατος ἔμπλεων τράγον.
2. ΚΡΙΒΑΝΙΤΗΝ. τούτου μνημονεύει Ἀριστοφάνης

1. τουτὶ τί ἦν τὸ πρᾶγμα; Β. θερμούς, ὦ τέκνον.
2. Α. ἀλλ’ ἦ παραφρονεῖς; Β. κριβανίτας, ὦ τέκνον.
3. Α. τί κριβανίτας; Β. πάνυ δὲ λευκούς, ὦ τέκνον.

1. ΔΙΠΥΡΟΝ. Εὔβουλος ἐν Γανυμήδει.
2. διπύρους τε θερμούς. Β. οἱ δίπυροι δ’ εἰσὶν τίνες;
3. Β. ἄρτοι τρυφῶντες,

ΛΑΓΑΝΟΝ. τοῦτο ἐλαφρόν τ’ ἐστὶ καὶ ἄτροφον, καὶ μᾶλλον αὐτοῦ ἔτι ἡ ΕΠΑΝΘΡΑΚΙΣ καλουμένη. μνημονεύει δὲ τοῦ μὲν Ἀριστοφάνης ἐν Ἐκκλησιαζούσαις φάσκων (843)·

1. λάγανα πέττεται,

Ἐπίχαρμος δ’ ἐν Ἥβης γάμῳ κἀν Μούσαισ — τοῦτο δὲ τὸ δρᾶμα διασκευή ἐστι τοῦ προκειμένου — ἄρτων ἐκτίθεται γένη (p. 231 L) ΚΡΙΒΑΝΙΤΗΝ, ὅμωρον, σταιτίτην, ἐγκρίδα, ἀλειφατίτην, |ἡμιάρτιον. ὧν καὶ

1. κἆθ’ ἧκεν ἄρτους πριάμενος
2. μὴ τῶν καθαρύλλων, ἀλλὰ μεγάλους Κιλικίους.

1. τὸν δ’ αὐτόπυρον ἄρτον ἀρτίως φαγών.

1. αὐτοπυρίταισί τ’ ἄρτοις καὶ λιπῶσι στεμφύλοις.
   v.1.p.254

1. λαμβάνετε κόλλαβον ἕκαστος.

1. ἢ δέλφακος ὀπωρινῆς
2. ἠτριαίαν φέρετε δεῦρο μετὰ κολλάβων
3. χλιερῶν.

1. αὐτὸς φέρων πάρειμι πυρῶν ἐκγόνους τριμήνων
2. γαλακτοχρῶτας κολλάβους θερμούς.

1. κλῖναι μὲν ἑπτὰ καὶ τόσαι τράπεσδαι
2. μακωνίδων ἄρτων ἐπιστέφοισαι
3. λίνω τε σασάμω τε κἠν πελίχναις
4. πεδεσσι χρυσοκόλλα.

τοῦ δὲ ΚΟΛΛΥΡΑΣ καλουμένου ἄρτου Ἀριστοφάνης ἐν Εἰρήνῃ (122)·

1. κολλύραν μεγάλην καὶ κόνδυλον ὄψον ἐπ’ αὐτῇ.

1. τρόπαιον.

ὁ δὲ ΟΒΕΛΙΑΣ ἄρτος κέκληται ἤτοι ὅτι ὀβολοῦ πιπράσκεται, ὡς ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ, ἢ ὅτι ἐν ὀβελίσκοις ὠπτᾶτο. Ἀριστοφάνης Γεωργοῖς (I 417 K)·

1. εἶτ’ ἄρτον ὀπτῶν τυγχάνει τις ὀβελίαν.

1. ὠλεν ὀβελίαν σποδιν, ἄρτου δὲ μὴ προτιμᾶν.

ΕΤΝΙΤΑΣ ἄρτος ὁ προσαγορευόμενος λεκιθίτας, ὥς φησιν Εὐκράτης. πανὸς ἄρτος· Μεσσάπιοι. καὶ τὴν πλησμονὴν πανίαν καὶ πάνια τὰ πλήσμια· Βλαῖσος ἐν Μεσοτρίβᾳ καὶ Δεινόλοχος ἐν Τηλέφῳ (p. 305 L) Ῥίνθων τε ἐν Ἀμφιτρύωνι. καὶ Ῥωμαῖοι δὲ πᾶνα τὸν ἄρτον καλοῦσι.

ΝΑΣΤΟΣ ἄρτος ζυμίτης καλεῖται μέγας, ὥς φησι Πολέμαρχος καὶ Ἀρτεμίδωρος, Ἡρακλέων δὲ πλακοῦντος εἶδος. Νικόστρατος δ᾽ ἐν Κλίνῃ (II 223 K)·

1. ναστὸς τὸ μέγεθος τηλικοῦτος, δέσποτα,
2. λευκός· τὸ πάχος γὰρ ὑπερέκυπτε τοῦ κανοῦ.
3. ὀσμὴ δέ, τουπίβλημ’ ἐπεὶ περιῃρέθη,
   v.1.p.256
4. ἄνω ᾽βάδιζε καὶ μέλιτι μεμιγμένη
5. ἀτμίς τις εἰς τὰς ῥῖνας· ἔτι γὰρ θερμὸς ἦν.

ΘΡΟΝΟΣ ἄρτου ὄνομα. Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς ἐν βʹ Ἑλληνικῶν γράφων οὕτως (FHG III 2)· ‘ὁ δὲ Κόδρος τόμον ἄρτου τὸν καλούμενον θρόνον λαμβάνει καὶ κρέας καὶ τῷ πρεσβυτάτῳ νέμουσι.’

ΒΑΚΧΥΛΟΣ δ’ ἐστὶν ἄρτος σποδίτης παρ’ Ἠλείοις καλούμενος, ὡς Νίκανδρος ἐν βʹ Γλωσσῶν ἱστορεῖ (fr. 121 Schn). μνημονεύει δ’ αὐτοῦ καὶ Δίφιλος ἐν Διαμαρτανούσῃ οὕτως (II 548 K)·

1. ἄρτους σποδίτας κρησερίτας περιφέρειν.

Ἀρχέστρατος δ’ ἐν τῇ Γαστρονομίᾳ περὶ ἀλφίτων καὶ ἄρτων οὕτως ἐκτίθεται (fr. 3 Ri)·

1. πρῶτα μὲν οὖν δώρων μεμνήσομαι ἠυκόμοιο
2. Δήμητρος, φίλε Μόσχε· σὺ δ’ ἐν φρεσὶ βάλλεο σῇσιν.
3. ἔστι γὰρ οὖν τὰ κράτιστα λαβεῖν βέλτιστά τε πάντων,
4. εὐκάρπου κριθῆς καθαρῶς ἠσσημένα πάντα,
5. ἐν Λέσβῳ κλεινῆς Ἐρέσου περικύμονι μαστῷ,
6. λευκότερ’ αἰθερίας χιόνος. θεοὶ εἴπερ ἔδουσιν
7. ἄλφιτ᾽, ἐκεῖθεν ἰὼν Ἑρμῆς αὐτοῖς ἀγοράζει.
   v.1.p.257
8. ἐστὶ δὲ κἀν Θήβαις ταῖς ἑπταπύλοις ἐπιεικῆ
9. κἀν Θάσῳ ἔν τ’ ἄλλαις πόλεσίν τισιν, ἀλλὰ γίγαρτα
10. φαίνονται πρὸς ἐκεῖνα· σαφεῖ τάδ’ ἐπίστασο δόξῃ.
11. στρογγυλοδίνητος δὲ τετριμμένος εὖ κατὰ χεῖρα
12. κόλλιξ Θεσσαλικός σοι ὑπαρχέτω, ὃν καλέουσι
13. κεῖνοι κριμνίταν, οἱ δ’ ἄλλοι χόνδρινον ἄρτον.
14. εἶτα τὸν ἐκ Τεγέας σεμιδάλεος υἱὸν ἐπαινῶ
15. ἐγκρυφίαν. τὸν δ’ εἰς ἀγορὰν ποιεύμενον ἄρτον
16. αἱ κλειναὶ παρέχουσι βροτοῖς κάλλιστον Ἀθῆναι.
17. ἐν δὲ φερεσταφύλοις Ἐρυθραῖς ἐκ κλιβάνου ἐλθὼν
18. λευκὸς ἁβραῖς θάλλων ὥραις τέρψει παρὰ δεῖπνον.

1. ἔστω δή σοι ἀνὴρ Φοῖνιξ ἢ Λυδὸς ἐν οἴκῳ,
2. ὅστις ἐπιστήμων ἔσται σίτοιο κατ’ ἦμαρ
3. παντοίας ἰδέας τεύχειν, ὡς ἂν σὺ κελεύῃς.

τῶν δ’ Ἀττικῶν ἄρτων ὡς διαφόρων μνημονεύει καὶ Ἀντιφάνης ἐν Ὀμφάλῃ οὕτως (II 83 K)·

1. πῶς γὰρ ἄν τις εὐγενὴς γεγὼς
2. δύναιτ’ ἂν ἐξελθεῖν ποτ’ ἐκ τῆσδε στέγης,
3. ὁρῶν μὲν ἄρτους τούσδε λευκοσωμάτους
4. ἰπνὸν κατέχοντας ἐν πυκναῖς διεξόδοις,
5. ὁρῶν δὲ μορφὴν κριβάνοις ἠλλαγμένους,
   v.1.p.258
6. μίμημα χειρὸς Ἀττικῆς, οὓς δημόταις
7. Θεαρίων ἔδειξεν.

1. ἥκω Θεαρίωνος ἀρτοπώλιον
2. λιπών, ἵν’ ἐστὶ κριβάνων ἑδώλια.

1. δεινὸν μὲν ἰδόντα παριππεῦσαι
2. Κυπρίους ἄρτους· Μαγνῆτις γὰρ
3. λίθος ὣς ἕλκει τοὺς πεινῶντας.

1. παρ’ Ἀλεξάνδρου δ’ ἐκ Θετταλίας
2. κολλικοφάγου κρίβανος ἄρτων.

1. ὦ χαῖρε κολλικοφάγε Βοιωτίδιον.

τούτων οὕτω λεχθέντων ἔφη τις τῶν παρόντων γραμματικῶν, Ἀρριανὸς ὄνομα· ‘ταῦτα σιτία

ταῦτ’ ἐκθεμένου τἀρχεστράτεια δόγματα τοῦ Ῥωμαίων μεγαλοσοφιστοῦ ὁ Κύνουλκος ἔφη· ‘Δάματερ σοφίας· οὐκ ἐτὸς ἄρα ψαμμακοσίους ἔχει μαθητὰς ὁ θαυμάσιος Βλεψίας καὶ πλοῦτον ἀπηνέγκατο τοσοῦτον ἐκ τῆς καλῆς ταύτης σοφίας ὑπὲρ Γοργίαν καὶ Πρωταγόραν. ὅθεν ὀκνῶ μὰ τὰς θεὰς εἰπεῖν πότερον αὐτὸς οὐ βλέπει ἢ οἱ ἑαυτοὺς μαθητὰς αὐτῷ παραδιδόντες πάντες ἕνα ἔχουσιν ὀφθαλμόν, ὡς μόλις διὰ τὸ πλῆθος ὁρᾶν. μακαρίους οὖν αὐτούς, μᾶλλον δὲ μακαρίτας εἶναί φημι τοιαύτας δείξεις τῶν διδασκάλων ποιουμένων.’ πρὸς ὃν ὁ Μάγνος φιλοτράπεζος ὢν καὶ τὸν γραμματικὸν τοῦτον ὑπερεπαινῶν διὰ τὴν ἐκτένειαν ἔφη·

1. ‘οὗτοι ἀνιπτόποδες, χαμαιευνάδες, ἀερίοικοι,

1. ἀνόσιοι λάρυγγες,
2. ἀλλοτρίων κτεάνων παραδειπνίδες,
   v.1.p.261