Deipnosophistae

περὶ δὲ τοῦ εἰρημένου τῆς Μανίας ὀνόματος ὁ Μάχων τάδε φησίν·

1. ἴσως δ’ ἂν ἀπορήσαι τις εὐλόγως θ’ ἅμα
2. τῶν νῦν ἀκροατῶν, εἴ τις Ἀττικὴ γυνὴ
3. προσηγορεύετ’ ἢ ἐνομίσθη Μανία.
4. αἰσχρὸν γὰρ ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ’ ἔχειν,
5. καὶ ταῦθ’ ἑταίραν ἐκ μέσης τῆς Ἑλλάδος,
6. μὴ τὴν Ἀθηναίων τι κωλῦσαι πόλιν,
7. ὑφ’ ἧς ἅπαντές εἰσ’ ἐπηνορθωμένοι.
8. τὸ μὲν οὖν ὑπάρχον εὐθέως ἐκ παιδίου
9. αὐτῇ Μέλιττ’ ἦν ὄνομα. τῷ μεγέθει μὲν ἦν
10. τῶν τότε γυναικῶν βραχύ τι καταδεεστέρα·
    v.3.p.275
11. φωνῇ δ’ ὁμιλίᾳ τε κεχορηγημένη
12. πάνυ τ’ εὐπρόσωπος οὖσα καὶ καταπληκτικὴ
13. πολλοὺς ἐραστὰς καὶ πολίτας καὶ ξένους
14. ἔχουσ’ — ὅπου περὶ τῆσ γυναικός τις λόγος
15. γένοιτο, μανίαν τὴν Μέλιτταν ὡς καλὴν
16. ἔφασκον εἶναι, καὶ προσεξειργάζετο
17. αὐτὴ τὸ πλεῖον. ἡνίκα σκώψειε γάρ,
18. ῥημάτιον εὐθὺ τοῦτο ‘μανίαν’ ἀνεβόα,
19. αὐτή θ’ ὅτ’ ἐπαινοίη τιν’ ἢ ψέγοι πάλιν,
20. ἐπ’ ἀμφοτέρων προσέκειτο μανία τῶν λόγων.
21. διὸ τῆς μανίας τὸ ῥῆμ’ ἐπεκτείνας δοκεῖ
22. καλέσαι τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Μανίαν·
23. μᾶλλον τὸ πάρεργον ἐπεκράτησ’ ἢ τοὔνομα.
24. ἐδόκει δὲ λιθιᾶν, ὡς ἔοιχ᾽, ἡ Μανία·
25. Γνάθαινα δ’ εἰς τὰ στρώμαθ’ ὅτι προίετο,
26. ἐνουθετήθη τοῦτό πως ὑπὸ Διφίλου.
27. μετὰ ταῦτα δ’ ἡ Γνάθαινα πρὸς τὴν Μανίαν
28. ἐλοιδορεῖτο καὶ λέγει ‘τί τοῦτο, παῖ,
29. εἰ καὶ λίθον εἶχες;’ ὑπολαβοῦσ’ ἡ Μανία
30. ‘ἔδωκ’ ἄν, ἵν’ εἶχες, φήσ᾽, ἀποψᾶσθαι, τάλαν.’

ὅτι δ’ ἦν καὶ ἀστεία τις ἀποκρίνασθαι, τάδε περὶ αὐτῆς ὁ Μάχων ἀναγράφει·

1. τῆς Μανίας ἤρα Λεοντίσκος ποτὲ
2. ὁ παγκρατιαστὴς καὶ συνεῖχ’ αὐτὴν μόνος
3. γαμετῆς τρόπον γυναικός. ὑπὸ δ’ Ἀντήνορος
   v.3.p.276

αἰτουμένην λέγουσι τὴν πυγήν ποτε ὑπὸ τοῦ βασιλέως Μανίαν Δημητρίου ἀνταξιῶσαι δωρεὰν καὐτόν τινα. δόντος δ᾽ ἐπιστρέψασα μετὰ μικρὸν λέγει ‘Ἀγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν᾽ ἔξεστί σοι (Soph. El. 2).’

εἶναι δοκῶν αὐτόμολος ἄνθρωπος ξένος καὶ παρεπιδημήσας Ἀθήνησίν ποτε τὴν Μανίαν μετεπέμψαθ᾽, ὅσον ᾔτησε δούς. εἰς τὸν πότον δ’ ἦν συμπαρειληφώς τινας ἐκ τῆς πόλεως τῶν ἐπιγελᾶν εἰθισμένων ἅπαντα τοῖς τρέφουσιν αἰεὶ πρὸς χάριν· βουλόμενος εἶναι γλαφυρὸς ἀστεῖός θ’ ἅμα, τῆς Μανίας ἄριστα παιζούσης σφόδρα ἀνισταμένης τε πολλάκις, εἰς δασύποδα αὐτὴν ἐπικροῦσαι βουλόμενος ‘πρὸς τῶν θεῶν, μειράκια, τί δοκεῖ τῶν ἀγρίων ὑμῖν ποτε ἐν τοῖς ὄρεσι τάχιστα θηρίον τρέχειν; ἡ Μανία δ’ ‘αὐτόμολος, ὦ βέλτιστ᾽,’ ἔφη. μετὰ ταῦτα δ’ ὡς εἰσῆλθε πάλιν ἡ Μανία, τὸν αὐτόμολον ἔσκωπτε ῥίψασπίν τ’ ἔφη αὐτὸν γεγονέναι προσβολῆς οὔσης ποτέ. ὁ δὲ στρατιώτης ὑπό τι δὴ σκυθρωπάσας

1. ἀπέπεμψε ταύτην· διαλιποῦσα δ’ ἡ ἑταίρα
2. ‘μηθὲν παρὰ τοῦτο, φησί, λυποῦ, φίλτατε·
3. οὐ γὰρ σὺ φεύγων ἀπέβαλες τὴν ἀσπίδα,
4. μὰ τὴν Ἀφροδίτην, ἀλλ’ ὁ σοὶ χρήσας τότε.’
5. ἐν συμποσίῳ δ᾽, ὥς φασι, παρὰ τῇ Μανίᾳ
6. παρεδέξατ’ αὐτὴν τῶν πονηρῶν τις πάνυ.
7. κᾆθ’ ὡς ἐπηρώτησε ‘πότερ’ ἄνω θέλεις
8. ἐλθοῦσ’ ἅμα βαλεῖν ἢ κάτω;’ γελάσασ’ ‘ἄνω,
9. βέλτιστε, φησίν. ὑπό τι γὰρ δέδοικά σε,
10. μή μου προπεσούσης τοὐμπλόκιον ὑπεκτράγῃς.’

καὶ ἄλλων δὲ ἑταιρῶν ἀπομνημονεύματα ὁ Μάχων συνήγαγεν, ὧν οὐκ ἄκαιρόν ἐστιν κατὰ τὸ ἑξῆς μνημονεῦσαι. Γναθαίνης μὲν οὕτως·

1. [παρὰ Γναθαίνῃ Δίφιλος πίνων ποτὲ
2. ‘ψυχρόν γ᾽, ἔφη, τἀγγεῖον, ὦ Γνάθαιν᾽, ἔχεις.’
3. ‘τῶν σῶν γάρ, εἶπεν, ἐπιμελῶς, ὦ Δίφιλε,
4. εἰς αὐτό γ’ αἰεὶ δραμάτων ἐμβάλλομεν.’]
5. πρὸς τὴν Γνάθαιναν Δίφιλος κληθείς ποτε
6. ἐπὶ δεῖπνον, ὡς λέγουσι, τοῖς Ἀφροδισίοις,
7. τιμώμενος μάλιστα τῶν ἐρωμένων
8. (ᾔδει δ’ ὑπ’ αὐτῆς ἐκτενῶς ἀγαπώμενος)
9. παρῆν ἔχων δύο Χῖα, Θάσια τέτταρα,
10. μύρον, στεφάνους, τραγήματ᾽, ἔριφον, ταινίας,
11. ὄψον, μάγειρον, τὰ μετὰ ταῦτ’ αὐλητρίδα.
12. καὶ τῶν ἐραστῶν Συριακοῦ τινος ξένου
13. πέμψαντος αὐτῇ χιόνα σαπέρδην θ’ ἕνα,
    v.3.p.278

μαστιγίας μώλωπας ὑψηλοὺς ἔχων μετὰ τῆς Γναθαίνης ἀπὸ τύχης ἀνεπαύετο. περιλαμβάνουσα δ’ αὐτόν, ὡς ἀνώμαλον τὸ νῶτον εἶχε παντελῶς, ‘τάλαν, τάλαν ἄνερ, πόθεν ἔχεις ταῦτ᾽, ἔφη, τὰ τραύματα;’ κἀκεῖνος αὐτῇ συντόμως ἀπεκρίνατο ὅτι παῖς ποτ’ ὢν ἀνείλετ᾽, εἰς πυρὰν ὅτε παίζων μετά τινων ἡλικιωτῶν ἐνέπεσεν. ‘νὴ τὴν φίλην Δήμητρα, δικαίως τοιγαρ, ἄνθρωπε, φησίν, ἐξεδάρης ἀκόλαστος ὤν.’

παρὰ Δεξιθέᾳ δειπνοῦσα θᾐταίρᾳ ποτὲ Γνάθαινα, τοὔψον ἀποτιθείσης πᾶν σχεδὸν

ἐπεὶ προέβη τοῖς ἔτεσιν ἡ Γνάθαινα καὶ ἤδη τελέως ἦν ὁμολογουμένη σορός, εἰς τὴν ἀγορὰν λέγουσιν αὐτὴν ἐξίναι καὶ τοὔψον ἐφορᾶν καὶ πολυπραγμονεῖν πόσου πωλεῖθ’ ἕκαστον. εἶτ’ ἰδοῦσα κατὰ τύχην ἱστῶντα κρεοπώλην τιν’ ἀστεῖον πάνυ τῇ θ’ ἡλικίᾳ σφόδρα νέον ‘ὦ πρὸς τῶν θεῶν, μειράκιον, ὁ καλός, φησί, πῶς ἵστης; φράσον.’ ὃ δὲ μειδιάσας ‘κύβδ᾽, ἔφη, τριωβόλου.’ ‘τίς δ’ οὑπιτρέψων ἐστί σοι, φησίν, τάλαν, ὄντα γ’ ἐν Ἀθήναις Καρικοῖς χρῆσθαι σταθμοῖς;’

Στρατοκλῆς δύ’ ἐρίφους προῖκ’ ἐδίδου τοῖς γνωρίμοις λοπάδας συνάλμους τε συναρτύειν δοκῶν καὶ διψᾶν ὑπολειπόμενοι εἰς τὴν αὔριον τοῖς ἐπισυνάπτειν βουλομένοις τὸν ἑωθινόν, μακρὰς δὲ πράττειν εἰς τὰ λοιπὰ ξυμβολάς. Γνάθαινα δ’ αὑτῆς εἶπε πρὸς ἐραστήν τινα στραγγευόμενον ὁρῶσα περὶ τὰς συμβολάς· ‘Στρατοκλῆς ἐπ’ ἐρίφοις, φησί, χειμῶνας ποιεῖ.’

ἰδοῦσ’ ἔφηβον ἡ Γνάθαιν’ ἰσχνὸν πάνυ καὶ μέλανα λεπτόν θ᾽, ὡς ἔοιχ᾽, ὑπερβολῇ καὶ λιπαρόν, ἔτι δὲ τῶν ἐφήβων βραχύτερον,

1. ἔσκωπτεν εἰς Ἄδωνιν. ἀναγώγως δέ πως
2. τοῦ μειρακίσκου καὶ τυραννικώτερον
3. αὐτῇ συναντήσαντος ἐμβλέψασα τῇ
4. θυγατρὶ μετ’ αὐτῆς συμπορευομένῃ λέγει·
5. ‘δικαιότερον ἦν, ὦ τέκνον, νὴ τὼ θεώ ....’
6. λέγουσι Ποντικόν τι μειρακύλλιον
7. ἀναπαυόμενον μετὰ τῆς Γναθαίνης ἀξιοῦν
8. πρῷον γενόμενον, ὥστε τὴν πυγὴν ἅπαξ
9. αὐτῷ παρασχεῖν· τὴν δὲ τοῦτ’ εἰπεῖν ‘τάλαν,
10. ἔπειτα τὴν πυγήν με νῦν αἰτεῖς, ὅτε
11. τὰς ὗς ἐπὶ νομὴν καιρός ἐστιν ἐξάγειν;’

καὶ Γναθαινίου δέ γε τῆς θυγατριδῆς αὐτῆς τάδε ἀναγράφει·

1. εἰς τὰς Ἀθήνας παρεπιδημήσας ξένος
2. σατράπης πάνυ γέρων, ὡς ἐνενήκοντ’ ὢν ἐτῶν,
3. Κρονίοις ἀπιοῦσαν εἶδε τὴν Γναθαίνιον
4. μετὰ τῆς Γναθαίνης ἐξ Ἀφροδισίου τινός,
5. τό τ’ εἶδος αὐτῆς τοὺς ῥυθμούς τε καταμαθὼν
6. ἐπυνθάνετο μίσθωμα πράσσεται πόσον
7. τῆς νυκτός. ἡ Γνάθαινα δ’ εἰς τὴν πορφύραν
8. καὶ τὰ δόρατ’ ἀποβλέψασα δραχμὰς χιλίας
9. ἔταξεν. ὃ δ’ ἄφνω καιρίμην πληγεὶς ‘παπαῖ,
10. ζωγρεῖς, γύναι, φήσ᾽, ἕνεκα τοῦ στρατιωτικοῦ·
11. μνᾶς πραξαμένη δὲ πέντε τὰς σπονδὰς ποοῦ
12. καὶ στρῶσον ἡμῖν ἔνδον.’ ἣ δ’ ἐπιδέξιον
    v.3.p.281
13. βουλόμενον εἶναι τὸν σατράπην ἀπεδέξατο,
14. εἶπεν δέ· ‘.... δὸς ὅσον ἐπιθυμεῖς, πάτερ·
15. οἶδα γὰρ ἀκριβῶς καὶ πέποιθα τοῦθ’ ὅτι
16. εἰς νύκτ’ ἀποδώσεις τῷ θυγατρίῳ μου διπλοῦν.’
17. ἐν ταῖς Ἀθήναις χαλκοτύπος σφόδρ’ εὐφυής,
18. καταλελυκυίας τῆς Γναθαινίου σχεδὸν
19. οὐκέτι θ’ ἑταιρεῖν ὑπομενούσης διὰ τό πως
20. τὸν Ἀνδρόνικον ἡδέως αὐτῆς ἔχειν
21. τὸν ὑποκριτήν· τότε δ’ ὄντος ἐν ἀποδημίᾳ,
22. ἐξ οὗ γεγονὸς ἦν ἄρρεν αὐτῷ παιδίον,
23. οὐχ ὑπομένουσαν τὴν Γναθαίνιον λαβεῖν
24. μίσθωμα, λιπαρῶν δὲ καὶ προσκείμενος
25. πολὺ δαπανήσας ἔσχεν αὐτὴν χρυσίον.
26. ἀνάγωγος ὢν δὲ καὶ βάναυσος παντελῶς
27. ἐν σκυτοτομείῳ μετά τινων καθήμενος
28. κατεσχόλαζε τῆς Γναθαινίου λέγων,
29. ἑτέρῳ τρόπῳ μὲν μὴ συγγεγενῆσθαι μηδενί,
30. ἑξῆς καθιππάσθαι δ’ ὑπ’ αὐτῆς πεντάκις.
31. μετὰ ταῦτ’ ἀκούσας Ἀνδρόνικος τὸ γεγονὸς
32. ἐκ τῆς Κορίνθου προσφάτως ἀφιγμένος
33. ...... πικρῶς τε λοιδορούμενος
34. παρὰ τὸν πότον ταῦτ’ ἔλεγε τῇ Γναθαινίῳ,
35. αὐτὸν μὲν ἀξιοῦντα μὴ τετευχέναι
36. τούτου παρ’ αὐτῆς μηδέποτε τοῦ σχήματος,
37. ἐν τῷδε δ’ ἑτέρους ἐντρυφᾶν μαστιγίας.
    v.3.p.282

ἔπειτα, φασί, τῆς Γναθαινίου ποτὲ τὸν Ἀνδρόνικον οὐ θελούσης παρὰ πότον φιλεῖν, καθάπερ ταῖς πρότερον ἡμέραις ἀεί, ὀργιζομένης δὲ διὰ τὸ μηδὲν λαμβάνειν, ἔπειθε πῶς ‘οὐχ ὁρᾷς, Γνάθαιν᾽, ἔφη, ὑπερηφάνως μοι τὴν θυγατέρα χρωμένην;’ ἡ γραῦς δ’ ἀγανακτήσασα ‘τάλαν, ἔφη, τέκνον· περίλαβε, φησί, καὶ φίλησον, εἰ θέλει.’ ἣ δ’ εἶπε ‘μῆτερ, πῶς, ἔφη, μέλλω φιλεῖν τὸν μηδὲν ὠφέλημα, τὸν ὑπὸ τὰς στέγας τὸ κοῖλον Ἄργος δωρεὰν θέλοντ’ ἔχειν.

πανηγύρεως οὔσης ποθ’ ἡ Γναθαίνιον εἰς Πειραιᾶ κατέβαινε πρὸς ξένον τινὰ ἔμπορον ἐραστὴν εὐτελῶς ἐπ’ ἀστράβης, τὰ πάντ’ ἔχουσ’ ὀνάρια μεθ’ ἑαυτῆς τρία καὶ τρεῖς θεραπαίνας καὶ νέαν τιτθὴν μίαν. ἔπειτεν αὐταῖς ἐπί τινος στενῆς ὁδοῦ κακὸς παλαιστὴς ἐνέτυχέν τις τῶν ἀεὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐπιμελῶς ἡττωμένων·

1. ὃς οὐ δυνάμενος τότε παρελθεῖν ῥᾳδίως,
2. ἀλλὰ στενοχωρῶν εἶπεν ‘ὦ τρισάθλιε
3. ὀνηλάτ᾽, εἰ μὴ θᾶττον ἐκστήσῃ ποτὲ
4. ἐκ τῆς ὁδοῦ, τὰ γύναια ταυτὶ καταβαλῶ
5. σὺν τοῖς ὀναρίοις, φησί, καὶ ταῖς ἀστράβαις.’
6. Γναθαίνιον δ’ εἶπ’ ‘ὦ τάλαν, μὴ δῆτ᾽, ἄνερ·
7. οὐδέποτε γὰρ τοῦτ’ ἐστί σοι πεπραγμένον.’

1. ἑξῆς δὲ καὶ ταῦτ’ ἀναγράφει·
2. Λαίδα λέγουσι τὴν Κορινθίαν ποτὲ
3. Εὐριπίδην ἰδοῦσαν ἐν κήπῳ τινὶ
4. πινακίδα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον
5. ἔχοντ᾽· ‘ἀπόκριναι, φησίν, ὦ ποιητά μοι,
6. τί βουλόμενος ἔγραψας ἐν τραγῳδίᾳ
7. ‘ἔρρ᾽, αἰσχροποιέ (Med. 1346) ’ʼ;’ καταπλαγεὶς δ’ Εὐριπίδης
8. τὴν τόλμαν αὐτῆς ‘σὺ γάρ, ἔφη, τίς εἶ, γύναι;
9. οὐκ αἰσχροποιός;’ ἣ δὲ γελάσασ᾽ ἀπεκρίθη
10. ‘τί δ’ αἰσχρόν, εἰ μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκεῖ (Eur. fr. 19 N) ;ʼ’
11. ἡ Γλυκέριον λαβοῦσα παρ’ ἐραστοῦ τινος
12. Κορίνθιον παράπηχυ καινὸν λῄδιον
13. ἔδωκεν εἰς γναφεῖον· εἶτ’ ἐπεὶ τέλος
14. ἔδοξ’ ἔχειν, πέμψασα τὴν θεραπαινίδα
15. τὸ μισθάριον ἔχουσαν ἐκέλευ’ ἀποφέρειν
16. θοἰμάτιον. ὁ γναφεὺς δ’ εἶπεν· ‘ἄν γ’ ἐλᾳδίου
17. ταρτημόριά μοι, φησί, προσενέγκῃς τρία,
    v.3.p.284
18. κόμισαι. τὸ κωλῦον γάρ ἐστι τοῦτό με.’
19. ἣ δ’ ὡς ἀπήγγειλ᾽, ‘ὦ τάλαιν᾽, εἶπεν, κακῶν’
20. ἡ Γλυκέριον, ‘μέλλει γὰρ ὥσπερ μαινίδας
21. ἀποτηγανίζειν, φησί, μου τὸ λῄδιον.’

ὁ τοῦ Σοφοκλέους Δημοφῶν ἐρώμενος τὴν Αἶγα Νικὼ πρεσβυτέραν οὖσαν ποτὲ νέος ὢν ἔτ’ αὐτὸς εἶχεν. ἐπεκαλεῖτο δ’ Αἴξ, ὅτι τὸν μέγαν κατέφαγ’ ἐραστήν ποτε Θαλλόν· παρεγενήθη γὰρ εἰς τὴν Ἀττικὴν ὠνησόμενος χελιδονείους ἰσχάδας Ὑμήττιόν τε φορτιούμενος μέλι. λέγεται δ’ ἐκείνην τὴν γυναῖκ’ ἐσχηκέναι πυγὴν πάνυ καλήν, ἥν ποτ’ ἠξίου λαβεῖν ὁ Δημοφῶν. ἣ δ’ εἶπε γελάσασ’ ‘εὖ γ᾽, ἵνα Σοφοκλεῖ λαβὼν δῷς, φησί, παρ’ ἐμοῦ, φίλτατε.’

Καλλιστίου δὲ τῆς Ὑὸς καλουμένης πρὸς τὴν ἑαυτῆς λοιδορουμένης ποτὲ μητέρα (Κορώνη δ’ ἐπεκαλεῖτο τοὔνομα), διέλυεν ἡ Γνάθαιν᾽. ἐρωτηθεῖσα δὲ τί διαφέρονται ‘τί γάρ, ἔφησεν, ἄλλο πλὴν ἄλλ’ ἡ Κορώνης, ἕτερ’ ἐκείνη μέμφεται.’

Ἵππην λέγουσι τὴν ἑταίραν Θεόδοτον ἔχειν ἐραστὴν τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου τότε γενόμενον. αὕτη δ’ ὀψὲ τῆς ὥρας ποτὲ

1. εἰσῆλθεν ἐπὶ κώθωνα πρὸς τὸν βασιλέα
2. Πτολεμαῖον· εἰώθει δὲ συμπίνειν αἰεὶ
3. αὐτῷ. λέγει δ’ οὖν ὑστεροῦσα παρὰ πολύ·
4. ‘Πτολεμαῖε, διψῶ, φησί, παππία, σφόδρα·
5. ἀλλ’ ἐγχεάτω μοι τέτταρας κοτύλας ἔπειτα
6. εἰς τὴν μεγάλην.’ ἔπειτεν ὁ βασιλεὺς λέγει·
7. ‘εἰς τὴν λεκάνην μὲν οὖν· δοκεῖς γάρ μοι πολύν,
8. Ἵππη, πάνυ χόρτον, φησί, καταβεβρωκέναι.’
9. Φρύνην ἐπείρα Μοίριχος τὴν Θεσπικήν·
10. κἄπειτεν αἰτήσασαν αὐτὸν μνᾶν μίαν
11. ὁ Μοίριχος ‘μέγ᾽, εἶπεν· οὐ πρῴην δύο
12. χρυσοῦς λαβοῦσα παρεγένου ξένῳ τινί;’
13. ‘περίμενε τοίνυν καὶ σύ, φησίν, ἕως ἂν οὗ
14. βινητιάσω, καὶ τοσοῦτον λήψομαι.’
15. Νικὼ λέγεται τὴν Αἶγα, Πύθωνός τινος
16. αὐτήν ποτ’ ἀπολιπόντος, Εὔαρδιν δὲ τὴν
17. παχεῖαν ἀναλαβόντος, εἶτεν ὕστερον
18. μεταπεμπομένου ποθ᾽, ὡς ἔοικ᾽, αὐτήν, λέγειν
19. πρὸς τὸν μετιόντα παῖδα· ‘Πύθων, φήσ᾽, ἐπεὶ
20. ἤδη διάμεστος τῶν ὑείων ἐγένετο,
21. ἐπ’ αἴγει’ οἷός ἐστιν ἀνακάμπτειν πάλιν;’

μέχρι μὲν τούτων μνημονεύω τῶν ὑπὸ τοῦ Μάχωνος εἰρημένων. αἱ γὰρ καλαὶ ἡμῶν Ἀθῆναι τοσοῦτον πλῆθος ἤνεγκαν ἑταιρῶν, περὶ ὧν ἐπεξελεύσομαι ὅσον

1. γυνὴ τὸ σῶμα δι’ ἀργίαν
2. ψυχῆς φρόνησιν ἐντὸς οὐκ ἀργὸν φορεῖ.

Γναθαίνης δὲ πολλὰς ἀποκρίσεις ἀνέγραψεν ὁ Λυγκεύς. παρασίτου γάρ τινος ὑπὸ γραὸς τρεφομένου καὶ τὸ σῶμα εὖ ἔχοντος, ‘χαριέντως γ᾽, ἔφη, ὦ νεανίσκε, τὸ σωμάτιον διάκεισαι.’ ‘τί οὖν οἴει, εἰ μὴ ἐδευτεροκοίτουν;’ ‘τῷ λιμῷ ἄν, ἔφη, ἀπέθανες.’ Παυσανίου δὲ τοῦ Λάκκου ὀρχουμένου καὶ εἰς κάδον τινὰ ἐμπεσόντος, ‘ὁ λάκκος, ἔφη, εἰς τὸν κάδον ἐμπέπτωκεν.’ ἐπιδόντος δέ τινος οἶνον ἐν ψυκτηριδίῳ μικρὸν καὶ εἰπόντος ὅτι ἑκκαιδεκαέτης, ‘μικρός γε, ἔφη, ὡς τοσούτων ἐτῶν.’ νεανίσκων δέ τινων παρὰ πότον ὑπὲρ αὐτῆς τυπτόντων ἑαυτοὺς ἔφη πρὸς τὸν ἡττώμενον ‘θάρρει, παιδίον· οὐ γὰρ στεφανίτης ὁ ἀγών ἐστιν, ἀλλ’ ἀργυρίτης.’ ὡς δ’ ὁ τὴν μνᾶν τῇ θυγατρὶ δοὺς αὐτῆς οὐδὲν ἔτι ἔφερεν, ἀλλ᾽ ἐφοίτα μόνον, ‘παιδίον, ἔφη, ὥσπερ πρὸς Ἱππόμαχον τὸν παιδοτρίβην μνᾶν δοὺς οἴει αἰεὶ φοιτήσειν;’ Φρύνης δὲ πικρότερον εἰπούσης αὐτῇ ‘εἰ δὲ λίθον, ἔφη, εἶχες’, ‘ἀποψήσασθαι ἄν σοι ἔδωκα.’ ἐτύγχανεν δὲ ἣ μὲν αἰτίαν ἔχουσα λιθιᾶν, ἣ

Μετάνειρα δὲ ἡ ἑταίρα, Δημοκλέους τοῦ παρασίτου Λαγυνίωνος ἐπίκλην καταπεσόντος ἔν τινι κονιάματι, ‘καὶ γὰρ σύ, φησί, σαυτὸν ἔδωκας οὗ ψῆφοι εἰσίν.’ διαπηδῶντος δ’ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πλησίον κλίνην ‘πρόσεχε, φησί, μὴ ἀνατραπῇς.’ τοῦτο ἱστορεῖ Ἡγήσανδρος

Καλλίστιον δὲ τὴν ἐπικληθεῖσαν Πτωχελένην μαστιγίας ἐμισθώσατο. θέρους δὲ ὄντος ἐπεὶ γυμνὸς κατέκειτο, τοὺς τύπους τῶν πληγῶν ἰδοῦσα ‘πόθεν οὗτοι, τάλαν;’ εἶπε. καὶ ὃς ‘παιδὸς ὄντος μου ζωμὸς κατεχύθη.’ ἣ δὲ ‘δηλαδὴ μόσχειος.’ Μενάνδρῳ τῷ ποιητῇ δυσημερήσαντι καὶ εἰσελθόντι εἰς τὴν οἰκίαν Γλυκέρα προσενέγκασα γάλα παρεκάλει ῥοφῆσαι· ὃ δ᾽ ‘οὐ θέλω’ εἶπεν. ἦν γὰρ ἐφεστηκυῖα γραῦς αὐτῷ. ἣ δὲ ‘ἀποφύσα, εἶπε, καὶ τῷ κάτω χρῶ.’ Θαὶς ἐραστοῦ τινος αὐτῆς ἀλαζόνος παρὰ πολλῶν ποτήρια χρησαμένου καὶ

ἐπεὶ δὲ καὶ τῶν πολιτικῶν οἶδά τινας μνημονεύοντας αὐτῶν ἢ κατηγοροῦντας ἢ ἀπολογουμένους, μνησθήσομαι καὶ τούτων. Δημοσθένης μὲν γὰρ ἐν

1. καὶ μὴν ἀκούω μυριάδας τὸν Ἅρπαλον
2. αὐτοῖσι τῶν Ἀγῆνος οὐκ ἐλάττονας
3. σίτου παραπέμψαι καὶ πολίτην γεγονέναι.
4. Β. Γλυκέρας ὁ σῖτος οὗτος ἦν· ἔσται δ’ ἴσως
5. αὐτοῖσιν ὀλέθρου κοὐχ ἑταίρας ἀρραβών.

Λυσίας δ’ ἐν τῷ πρὸς Λαίδα, εἴ γε γνήσιος ὁ λόγος, τούτων μνημονεύει (fr. 155 Tur)· ‘Φιλύρα γέ τοι ἐπαύσατο πορνευομένη ἔτι νέα οὖσα καὶ Σκιώνη καὶ Ἱππάφεσις καὶ Θεόκλεια καὶ Ψαμάθη καὶ Λαγίσκα καὶ Ἄνθεια.’ μήποτε δὲ δεῖ γράφειν ἀντὶ τῆς Ἀνθείας Ἄντειαν. οὐ γὰρ εὑρίσκομεν παρ’ οὐδενὶ Ἄνθειαν ἀναγεγραμμένην ἑταίραν, ἀπὸ δὲ Ἀντείας καὶ ὅλον δρᾶμα ἐπιγραφόμενον, ὡς προεῖπον (p. 567c), Εὐνίκου ἢ Φιλυλλίου Ἄντειά ἐστιν. καὶ ὁ τὸν κατὰ Νεαίρας δὲ λόγον γράψας μνημονεύει αὐτῆς (19). ἐν δὲ τῷ κατὰ Φιλωνίδου βιαίων ὁ Λυσίας, εἰ γνήσιος ὁ λόγος, καὶ Ναίδος τῆς ἑταίρας μέμνηται (fr. 245 Tur), κἀν τῷ πρὸς Μέδοντα ψευδομαρτυριῶν (fr. 167)Ἀντικύρασ. ἐπώνυμον δ’

1. ἑωθινὸς γάρ, πρίν τιν’ αὐλιτῶν ὁρᾶν,
2. θαλλὸν χιμαίρᾳ προσφέρων νεοσπάδα
3. εἶδον στρατὸν στείχοντα παραλίαν ἄκραν.

1. Νάννιον δὲ μαίνεται
2. ἐπὶ τῷ Διονύσῳ,

1. οὐκ ἐπείρα Νάννιον;

καὶ Ὠκίμου δὲ τῆς ἐμῆς, ὡς σὺ φής, Κύνουλκε (cf. p. 567c), καὶ Ὑπερείδης μέμνηται ἐν τῷ κατὰ Ἀρισταγόρας βʹ λέγων οὕτως (fr. 17 Bl)· ‘ὥστε Λαὶς μὲν ἡ δοκοῦσα τῶν πώποτε διενηνοχέναι τὴν ὄψιν καὶ Ὤκιμον καὶ Μετάνειρα ...’ Νικόστρατος δὲ ὁ τῆς μέσης κωμῳδίας ποιητὴς ἐν Πανδρόσῳ οὑτωσὶ λέγων (II 225 K)·

1. ἔπειτα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ
2. πρὸς Ἀερόπην ἐλθοῦσα πέμψαι στρώματα
3. αὐτὴν κέλευε, φησί, καὶ παρ’ Ὠκίμου
4. χαλκώματα.
   v.3.p.295

1. Χρυσίδα, Κορώνην, Ἀντίκυραν, Ἰσχάδα,
2. καὶ Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα.

1. οὐχὶ Κερκώπη μὲν ἤδη γέγον’ ἔτη τρισχίλια,
2. ἡ δὲ Διοπείθους ἀηδὴς Τέλεσις ἕτερα μυρία;
3. Θεολύτην δ’ οὐδ᾽ οἶδεν οὐδεὶς ὅτε τὸ πρῶτον ἐγένετο.
4. οὐχὶ Λαὶς μὲν τελευτῶσ’ ἀπέθανεν βινουμένη,
5. Ἰσθμιὰς δὲ καὶ Νέαιρα κατασέσηπε καὶ Φίλα;
6. Κοσσύφας δὲ καὶ Γαλήνας καὶ Κορώνας οὐ λέγω·
7. περὶ δὲ Ναίδος σιωπῶ· γομφίους γὰρ οὐκ ἔχει.

1. τοῦ μή ποτ’ αὐτὸν ἐμπεσεῖν εἰς Λαίδα
2. φερόμενον ἢ Μηκωνίδ’ ἢ Σισύμβριον
3. ἢ Βάραθρον ἢ Θάλλουσαν ἢ τούτων τινά,
4. ὧν ἐμπλέκουσι τοῖς λίνοις αἱ μαστροποί,

τοσαῦτ’ εἰπὼν μετά τινος τροχιλίας ὁ Μυρτίλος ‘μή τι τοιοῦτοι ὑμεῖς οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, οἱ καὶ πρὸ τῶν Ἡδονικῶν καλουμένων αὐτοὶ τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες, ὥς που ὁ Ἐρατοσθένης ἔφη (p. 193 B). κἀμοὶ μὲν τὰ καλὰ τῶν ἑταιρῶν

1. γραμμοδιδασκαλίδην, ἀναγωγότατον ζωόντων.

Λαίδος τε τῆς ἐξ Ὑκκάρων (πόλις δ’ αὕτη Σικελική, ἀφ’ ἧς αἰχμάλωτος γενομένη ἧκεν εἰς Κόρινθον, ὡς ἱστορεῖ Πολέμων ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν πρὸς Τίμαιον (fr. 44 Pr)· ἧς καὶ Ἀρίστιππος ἤρα καὶ Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ Διογένης τε ὁ κύων· ᾗ καὶ Ἀφροδίτη ἡ ἐν Κορίνθῳ ἡ Μελαινὶς καλουμένη νυκτὸς ἐπιφαινομένη ἐμήνυεν ἐραστῶν ἔφοδον πολυταλάντων) οὐχ Ὑπερείδης μνημονεύει ἐν τῷ κατὰ Ἀρισταγόρας δευτέρῳ (fr. 17 Bl) ;ʼ Ἀπελλῆς δὲ ὁ ζωγράφος ἔτι παρθένον οὖσαν τὴν Λαίδα θεασάμενος ἀπὸ τῆς Πειρήνης ὑδροφοροῦσαν καὶ θαυμάσας τὸ κάλλος ἤγαγέν ποτε

Ἀρίστιππος δὲ κατ’ ἔτος δύο μῆνας συνδιημέρευεν αὐτῇ ἐν Αἰγίνῃ τοῖς Ποσειδωνίοις· καὶ ὀνειδιζόμενος ὑπὸ οἰκέτου, ὅτι ‘σὺ μὲν αὐτῇ τοσοῦτον ἀργύριον δίδως, ἣ δὲ προῖκα Διογένει τῷ κυνὶ συγκυλίεται’, ἀπεκρίνατο· ‘ἐγὼ Λαίδι χορηγῶ πολλά, ἵνα αὐτὸς αὐτῆς ἀπολαύω, οὐχ ἵνα μὴ ἄλλος.’ τοῦ δὲ Διογένους εἰπόντος αὐτῷ· ‘Ἀρίστιππε, κοινῇ συνοικεῖς πόρνῃ. ἢ κύνιζε οὖν, ὡς ἐγώ, ἢ πέπαυσο‘ — καὶ ὁ Ἀρίστιππος· ‘ἆρά γε μή τί σοι ἄτοπον δοκεῖ εἶναι, Διόγενες, οἰκίαν οἰκεῖν ἐν ᾗ πρότερον ᾤκησαν ἄλλοι;’ ‘οὐ γάρ’ ἔφη. ‘τί δὲ ναῦν ἐν ᾗ πολλοὶ

1. εἰσὶν δὲ πόθεν αἱ παῖδες αὗται καὶ τίνες;
2. Β. νυνὶ μὲν ἥκουσιν Μεγαρόθεν, εἰσὶ δὲ
3. Κορίνθιαι· Λαὶς μὲν ἡδὶ Μεγακλέους.

1. τῆσδέ ποθ’ ἡ μεγάλαυχος ἀνίκητός τε πρὸς ἀλκὴν
2. Ἑλλὰς ἐδουλώθη κάλλεος ἰσοθέου,
3. Λαίδος· ἣν ἐτέκνωσεν Ἔρως, θρέψεν δὲ Κόρινθος·
4. κεῖται δ’ ἐν κλεινοῖς Θετταλικοῖς πεδίοις.

Ἀριστοτέλης δ’ ὁ Σταγιρίτης οὐκ ἐξ Ἑρπυλλίδος τῆς ἑταίρας

1. Ἀρχεάνασσαν ἔχω τὴν ἐκ Κολοφῶνος ἑταίρην,
2. ἧς καὶ ἐπὶ ῥυτίδων πικρὸς ἔπεστιν ἔρως.
3. ἆ δειλοὶ νεότητος ἀπαντήσαντες ἐκείνης
4. πρωτοπόρου, δι’ ὅσης ἤλθετε πυρκαιῆς.

καὶ ὁ Οὐλπιανός, ὥσπερ ἕρμαιόν τι, ἔτι λαλοῦντος τοῦ Μυρτίλου ἔφη, εἰ ἔχομεν ἀρρενικῶς εἰρημένον τὸν τίγριν. ‘Φιλήμονα γὰρ οἶδα τοῦτ’ εἰρηκότα ἐν Νεαίρᾳ (II 490 K)·

1. ὥσπερ Σέλευκος δεῦρ’ ἔπεμψε τὴν τίγριν,
2. ἣν εἴδομεν ἡμεῖς, τῷ Σελεύκῳ πάλιν ἔδει
3. τι ἡμᾶς παρ’ ἡμῶν ἀντιπέμψαι θηρίον
4. τρυγέρανον· οὐ γὰρ γίγνεται τοῦτ’ αὐτόθι.’

1. ἄνοιγ᾽, ἄνοιγε τὴν θύραν· ἐλάνθανον
2. πάλαι περιπατῶν ἀνδριάς, ἀλέτων ὄνος,
3. ποτάμιος ἵππος, τοῖχος, ὁ Σελεύκου τίγρις.

Κλέαρχος γὰρ περὶ Ἐπαμινώνδου φησὶν οὕτως (FHG II 310)· ‘Ἐπαμινώνδας δ’ ὁ Θηβαῖος σεμνότερον μὲν τούτων, οὐκ εὐσχημόνως δὲ περὶ τὰς ὁμιλίας ἐσφάλλετο τὴν γνώμην, εἴ τις θεωροίη τὰ πραχθέντα αὐτῷ περὶ τὴν Λάκωνος γυναῖκα.’ Ὑπερείδης δ’ ὁ ῥήτωρ ἐκ τῆς πατρῴας οἰκίας τὸν υἱὸν ἀποβαλὼν Γλαύκιππον Μυρρίνην τὴν πολυτελεστάτην ἑταίραν ἀνέλαβε, καὶ ταύτην μὲν ἐν ἄστει εἶχεν, ἐν Πειραιεῖ δὲ Ἀρισταγόραν, Φίλαν δ’ ἐν Ἐλευσῖνι, ἣν πολλῶν ὠνησάμενος χρημάτων εἶχεν ἐλευθερώσας, ὕστερον δὲ καὶ οἰκουρὸν αὐτὴν ἐποιήσατο, ὡς Ἰδομενεὺς ἱστορεῖ (FHG II 492). ἐν δὲ τῷ ὑπὲρ Φρύνης λόγῳ Ὑπερείδης ὁμολογῶν ἐρᾶν τῆς γυναικὸς (fr. 174 Bl) καὶ οὐδέπω τοῦ ἔρωτος ἀπηλλαγμένος τὴν προειρημένην Μυρρίνην εἰς τὴν οἰκίαν εἰσήγαγεν.

ἦν δ’ ἡ Φρύνη ἐκ Θεσπιῶν. κρινομένη δὲ ὑπὸ Εὐθίου τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀπέφυγεν· διόπερ ὀργισθεὶς ὁ Εὐθίας οὐκ

1. Πραξιτέλης ὃν ἔπασχε διηκρίβωσεν Ἔρωτα,
2. ἐξ ἰδίης ἕλκων ἀρχέτυπον κραδίης,
3. Φρύνῃ μισθὸν ἐμεῖο διδοὺς ἐμέ. φίλτρα δὲ βάλλω
4. οὐκέτ’ ὀιστεύων, ἀλλ’ ἀτενιζόμενος.
   v.3.p.303

Ἀπολλόδωρος δ’ ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν δύο ἀναγράφει Φρύνας γεγονέναι, ὧν τὴν μὲν ἐπικαλεῖσθαι Κλαυσιγέλωτα, τὴν δὲ Σαπέρδιον. Ἡρόδικος δὲ ἐν ἕκτῳ Κωμῳδουμένων τὴν μὲν παρὰ τοῖς ῥήτορσί φησιν ὀνομαζομένην Σηστὸν καλεῖσθαι διὰ τὸ ἀποσήθειν καὶ ἀποδύειν τοὺς συνόντας αὐτῇ, τὴν δὲ Θεσπικήν. ἐπλούτει δὲ σφόδρα ἡ Φρύνη καὶ ὑπισχνεῖτο τειχιεῖν τὰς Θήβας, ἐὰν ἐπιγράψωσιν Θηβαῖοι ὅτι ‘Ἀλέξανδρος μὲν κατέσκαψεν, ἀνέστησεν δὲ Φρύνη ἡ ἑταίρα’, ὡς ἱστορεῖ Καλλίστρατος ἐν τῷ περὶ Ἑταιρῶν. εἴρηκεν δὲ περὶ τοῦ πλούτου αὐτῆς Τιμοκλῆς ὁ κωμικὸς ἐν Νεαίρᾳ — πρόκειται τὸ μαρτύριον (p. 567e) — καὶ Ἄμφις ἐν Κουρίδι (cf. p. 567 f). παρεσίτει δὲ τῇ Φρύνῃ Γρυλλίων εἷς ὢν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν, ὡς καὶ Σάτυρος ὁ Ὀλύνθιος

1. Φρύνη ποθ’ ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη
2. πολὺ τῶν ἑταιρῶν. καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα
3. τῶν τότε χρόνων εἶ, τόν γ’ ἀγῶν’ ἀκήκοας.
4. βλάπτειν δοκοῦσα τοὺς βίους μείζους βλάβας
5. τὴν ἡλιαίαν εἷλε περὶ τοῦ σώματος ...
6. καὶ τῶν δικαστῶν καθ’ ἕνα δεξιουμένη
7. μετὰ δακρύων διέσωσε τὴν ψυχὴν μόλις.