itaque consules, qui eum annum secuti sunt, C. Iunius Bubulcus
tertium et Q. Aemilius Barbula iterum, initio anni questi apud
populum
qua potiores aliquot lectis praeteriti esseit, negaverunt
et duo imperia eo anno dari coepta per populum, utraque
pertinentia ad rem militarem: unum, ut tribuni militum seni deni
in quattuor legiones a populo crearentur, quae antea perquam
paucis suffragio populi relictis locis dictatorum et consulum
ferme fuerant beneficia; tulere
alterum, ut duumviros navales classis ornandae reficiendaeque causa idem populus iuberet; lator huius plebi sciti fuit M. Decius tribunus plebis.
eiusdem anni rem dictu parvam praeterirem, ni ad religionem visa esset pertinere. tibicines, quia prohibiti a proximis censoribus erant in aede Iovis vesci, quod traditum antiquitus erat, aegre passi Tibur uno agmine abierunt, adeo ut nemo in urbe esset, qui sacrificiis praecineret.
eius rei religio tenuit senatum, legatosque Tibur miserunt, ut darent operam, ut ii homines Romanis restituerentur.
Tiburtini benigne polliciti primum accitos eos in curiam hortati sunt, uti reverterentur Romam; postquam perpelli nequibant, consilio haud abhorrente ab ingeniis hominum eos adgrediuntur.
die festo alii alios per speciem celebrandarum cantu epularum
invitant et vino, cuius avidum ferme id
genus est,
oneratos sopiunt atque ita in plaustra somno vinctos coniciunt ac Romam deportant. nec prius sensere, quam plaustris in foro relictis plenos crapulae eos lux oppressit.