GetPassage urn:cts:latinLit:phi0914.phi001.perseus-lat2:9.29.1-9.29.11 urn:cts:latinLit:phi0914.phi001.perseus-lat2:9.29.1-9.29.11

profligato fere Samnitium bello, priusquam ea cura decederet patribus Romanis, Etrusci belli fama exorta est.

neenec erat ea tempestate gens alia, cuius secundum Gallicos tumultus arma terribiliora essent cum propinquitate agri turtum multitudine hominum.

itaque altero consule in Samnio reliquias belli persequenti P. Decius, qui graviter aeger Romae restiterat, auctore senatu dictatorem C. Sulpicium Longum, ismagistrum equitum C. Iunium Bubulcum dixit.

is, prout rei magnitudo postulabat, omnes iuniores sacramento adigit, arma quaeque alia res poscit summa industria parat; nec tantis apparatibus elatus de inferendo bello agitat, quieturus haud dubie, nisi ultro arma Etrusci inferrent.

eadem in conparando cohibendoque bello consilia et apud Etruscos fuere: neutri finibus egressi. Etet censura clara eo anno Ap. Claudi et C. Plauti fuit, memoriae tamen felicioris ad posteros nomen Appi est,

quod viam munivit et aquam in urbem duxit eaque unus perfecit,

quia ob infamem atque invidiosam senatus lectionem verecundia victus collega magistratu se abdicaverat;

Appius iam inde antiquitus insitam pertinaciam familiae gerendo solus censuram obtinuit.

eodem Appio auctore Potitii, gens, cuius ad aram maximam Herculis familiare sacerdotium fuerat, servos publicos ministerii delegandi causa sollemnia eius sacri docuerant.

traditur inde, dictu mirabile et quod demovendis statu suo sacris religionem facere possit, cum duodecim familiae ea tempestate Potitiorum essent, puberes ad triginta, omnis intra annum cum stirpe exstinctos;

nec nomen tantum Potitiorum interisse sed censorem etiam Appium memori deum ira post aliquot annos luminibus captum.