his intra triduum simul cum legatis Alexandrinis profectis legati ex Macedonia quinquatribus ultimis adeo expectati venerunt, ut, nisi vesper esset, extemplo senatum vocaturi consules fuerint.
postero die senatus fuit legatique auditi sunt. ii nuntiant maiore periculo quam emolumento exercitum per invios saltus in Macedoniam inductum.
Pieriam, quo processisset, regem tenere; castra castris prope ita conlata esse, ut flumine Elpeo interiecto arceantur. neque regem pugnandi potestatem facere, nec nostris vim ad cogendum esse.
hiemem etiam insuper rebus gerendis intervenisse. in otio militem
ali, nec plus quam VI dierum frumentum
habere. Macedonum dici triginta milia armatorum esse.
si Ap. Claudio circa Lychnidum satis validus exercitus foret,
potuisse eum ancipiti bello distinere regem: nunc et Appium, et
quod cum eo praesidii sit, in summo
periculo esse, nisi propere aut iustus exercitus eo mittatur,
aut illi inde deducantur.
ad classem se ex castris profectos sociorum navalium partem morbo
audisse absumptam, partem, maxime qui ex Sicilia fuerint, domos
Eumenen classemque eius, tamquam vento adlatas naves, sine causa
et venisse et abisse; nec animum eius regis constare satis
visum. sicut omnia de Eumene dubia, ita
Attali egregie constantem fidem nuntiabant.