inter haec et consul, ne segnis sederet tantum in agro hostium, M. Popilium cum quinque milibus militum ad Meliboeam urbem oppugnandam mittit.
sita est in radicibus Ossae montis, qua parte in Thessaliam vergit, opportune inminens super Demetriadem.
primus adventus hostium perculit incolas loci; collectis deinde
ab necopinato pavore animis
discurrunt armati ad portas ac moenia, qua suspecti aditus
erant, spemque extemplo inciderunt capi primo impetu posse.
obsidio igitur parabatur, et opera ad
oppugnationem fieri coepta. Perseus cum audisset simul Meliboeam
a consulis exercitu oppugnari, simul classem Iolci stare, ut inde Demetriadem adgrederetur,
Euphranorem quendam ex ducibus cum delectis duobus milibus
Meliboeam mittit.
eidem imperatum, ut, si a Meliboea summovisset
et ab oppugnatoribus Meliboeae, cum in superioribus locis repente
apparuisset, cum trepidatione multa relicta opera sunt ignisque iniectus. ita a Meliboea
abscessum est.
Euphranor soluta unius urbis obsidione Demetriadem extemplo
ducit. nocte moenia intrat tantamque fiduciam
incolentibus fecit, ut non moenia modo, sed agros etiam
confiderent se a populationibus tueri posse; et eruptiones in
vagos populatores non sine volneribus hostium factae sunt.
circumvecti tamen moenia sunt praetor et rex, situm urbis contemplantes, si qua parte temptare aut opere aut vi possent.
fama fuit per Cydantem Cretensem et Antimachum, qui Demetriadi praeerat, tractatas inter Eumenen et Persea condiciones amicitiae.
ab Demetriade certe abscessum est. Eumenes ad consulem navigat;
gratuitusque, quod prospere
Macedoniam intrasset, Pergamum in regnum abit.
Marcius Figulus praetor parte classis in hiberna Sciathum missa cum reliquis navibus Oreum Euboeae petit, eam urbem aptissimam ratus, unde exercitibus, qui in Macedonia quique in Thessalia erant, mitti commeatus possent.
de Eumene rege longe diversa tradunt. si Valerio Antiati credas, nec classe adiutum ab eo praetorem esse, cum saepe eum litteris accersisset, tradit, nec cum gratia ab consule profectum in Asiam, indignatum, quod, ut iisdem castris tenderet, permissum non fuerit;
ne ut equites quidem Gallos, quos secum adduxerat, relinqueret, impetrari ab eo potuisse.
Attalum fratrem eius et remansisse apud consulem, et sinceram eius fidem aequali tenore egregiamque operam in eo bello fuisse.