hunc annum — seu tribunos modo seu tribunis suffectos consules
quoque habuit — sequitur annus
T. Quinctio Capitolino quintum consule. idem hic annus
censurae initium fuit, rei a parva origine ortae, quae deinde
tanto incremento aucta est, ut morum disciplinaeque Romanae
penes in senatu equitumque
centuriis decoris dedecorisque discrimen sub dicione eius
magistratus, ius publicorum privatorumque
ortum autem initium est rei, quod in populo per multos annos incenso neque differri census poterat neque consulibus, cum tot populorum bella imminerent, operae erat id negotium agere.
mentio inlata apud senatum est rem operosam ac minime consularem suo proprio magistratu egere, cui scribarum ministerium custodiaeque tabularum cura, cui arbitrium formulae censendi subiceretur.
et patres quamquam rem parvam, tamen, quo plures patricii magistratus in re publica essent, laeti accepere id, quod evenit, futurum, credo, etiam rati, ut mox opes eorum, qui praeessent, ipsi honori ius maiestatemque adicerent;
et tribuni, id quod tunc erat, magis necessarii quam speciosi
ministerii procurationem intuentes, ne in parvis quoque rebus
incommode adversarentur,
cum a primoribus civitatis spretus honor esset, Papirium Semproniumque, quorum de consulatu dubitatur, ut eo magistratu parum solidum consulatum explerent, censui agendo populus suffragiis praefecit. censores ab re appellati sunt.