templum est Apollinis Delium, imminens mari; quinque milia
passuum ab Tanagra abest; minus quattuor milium inde in proxima
Euboeae est
ubi et in fano lucoque ea religione et eo iure sancto, quo sunt templa, quae asyla Graeci appellant, et nondum aut indicto bello aut ita commisso, ut strictos gladios aut sanguinem usquam factum audissent,
cum per magnum otium milites alii ad spectaculum templi lucique versi, alii in littore inermes vagarentur, magna pars per agros lignatum pabulatumque dilapsa esset,
repente Menippus
ea res Quinctio Romanisque sicut iactura militum molesta, ita ad ius inferendi Antiocho belli adiecisse aliquantum videbatur.
Antiochus admoto ad Aulidem exercitu, cum rursus oratores partim
ex suis partim Aetolos Chalcidem misisset, qui eadem illa, quae
nuper, cum minis gravioribus agerent, nequiquam contra
Micythione
qui Romanae partis erant sub adventum regis urbe excesserunt.
Achaeorum et Eumenis milites Salganea tenebant, et in Euripo
castellum Romani milites pauci
Salganea Menippus, rex ipse castellum Euripi oppugnare est adortus. priores Achaei et Eumenis milites pacti, ut sine fraude liceret abire, praesidio excesserunt;
pertinacius Romani Euripum tuebantur. hi quoque tamen, cum terra marique obsiderentur et iam machinas tormentaque adportari viderent, non tulere obsidionem.
cum id, quod caput erat Euboeae, teneret rex, ne ceterae quidem insulae eius urbes imperium abnuerunt; magnoque principio sibi orsus bellum videbatur, quod tanta insula et tot opportunae urbes in suam dicionem venissent.