Philopoemen postquam citatum agmen per angustam et proclivem viam duci raptim vidit, equitatum omnem et Cretensium auxiliares in stationem hostium, quae pro castris erat,
emittit. illi ubi hostis adesse et a suis se desertos viderunt, primo in castra recipere se conati sunt;
deinde, postquam instructa acies tota Achaeorum admovebatur, metu, ne cum ipsis castris caperentur, sequi suorum agmen aliquantum praegressum insistunt.
extemplo caetrati Achaeorum in castra impetum faciunt et ea diripiunt; ceteri ad persequendos
hostes ire pergunt. erat iter tale, per quod vix tranquillum ab
hostili metu agmen expediri posset;
ut vero ad postremos proelium ortum est, clamorque terribilis ab
tergo paventium ad prima signa est perlatus, pro se quisque
armis abiectis in circumiectas itineri silvas diffugiunt,
maxime hastis, quae pleraeque adversae cadentes velut vallo obiecto iter impediebant.
Philopoemen, utcumque possent, instare et persequi auxiliaribus
iussis — utique enim equitibus
ibi castris sub occasum solis positis levem armaturam, quam ad persequendum reliquerat hostem, opperiebatur. qui ubi prima vigilia venerunt, nuntiantes tyrannum cum paucis ad urbem penetrasse, ceteram multitudinem inermem toto sparsam vagari saltu, corpora curare eos iubet;
ipse ex cetera copia militum, qui quia priores in castra
venerant, refecti
nec eum opinio fefellit. nam Lacedaemonii, quoad lucis superfuit
quicquam,
ubi ea sunt praetergressi, iam tutum rati in patentis vias descenderunt. ibi excepti ab insidente hoste passim ita multi caesi captique sunt, ut vix quarta pars de toto exercitu evaserit.
Philopoemen incluso tyranno in urbem insequentis dies prope triginta vastandis agris Laconum absumpsit, debilitatisque ac prope fractis tyranni viribus domum rediit, aequantibus eum gloria rerum Achaeis imperatori Romano et,