haec cum ab tam gravibus qui omnia per se ipsos explorata
adferrent,
audirentur, maior res, quod ad Antiochum attineret, maturanda magis, quoniam rex quacumque de causa in Syriam concessisset, de tyranno consultatio visa est.
cum diu disceptatum esset, utrum satis iam causae videretur, cur
decerneretur bellum, an permitterent T. Quinctio, quod ad Nabim
magis id animadvertendum esse, quid Hannibal et Carthaginienses,
si cum Antiocho
adversae Hannibali factionis homines principibus Romanis, hospitibus quisque suis, identidem scribebant nuntios litterasque ab Hannibale ad Antiochum missas et ab rege ad eum clam legatos venisse;
ut feras quasdam nulla mitescere arte, sic inmitem et
inplacabilem eius viri animum esse; marcescere otii situ queri
civitatem et inertia sopiri nec sine
haec probabilia memoria prioris belli per unum illum non magis gesti quam moti faciebat. irritaverat etiam recenti facto multorum potentium animos.
iudicum ordo Carthagine ea tempestate dominabatur, eo maxime, quod iidem perpetui iudices erant.