in tempore legati a Marcello redierunt falsa eos suspicione incitatos memorantes, nec causam expetendae poenae eorum ullam Romanis esse.
erat e tribus Achradinae praefectis Hispanus, Moericus
posse eum, si operae pretium faciat, principem popularium esse, seu militare cum Romanis seu in patriam reverti lubeat. contra, si malle obsideri pergat, quam spem esse terra marique clauso?
motus his Moericus,
tum Moericus, ut ab suspicione proditionis averteret omnium animos, negat sibi placere legatos commeare ultro citroque, neque recipiendum quemquam neque mittendum et, quo intentius custodiae serventur, opportuna dividenda praefectis esse, ut suae quisque partis tutandae reus sit. omnes adsensi sunt.
partibus dividendis ipsi regio evenit ab Arethusa fonte usque ad ostium magni portus. id ut scirent Romani, fecit.
itaque Marcellus nocte navem onerariam cum armatis remulco
quadriremis trahi ad Achradinam
hoc cum quarta vigilia factum
ut non eos solum, qui Achradinam tenebant, in se converteret, sed ab Naso etiam agmina armatorum concurrerent relictis stationibus suis ad vim et impetum Romanorum arcendum.
in hoc tumultu actuariae naves instructae iam ante
circumvectaeque ad Nasum armatos exponunt, qui inproviso adorti
semiplenas stationes et adapertas fores portae, qua paulo ante
excurrerant armati, haud
neque in ullis minus praesidii aut
pertinaciae ad manendum quam in transfugis fuit, quia ne suis
quidem satis credentes e medio certamine
Marcellus, ut captam esse Nasum comperit
et Achradinae regionem unam teneri Moericumque cum praesidio suis adiunctum, receptui
cecinit, ne regiae opes, quarum fama
maior quam res erat, diriperentur.