ceterum cum ibi tribuni militum quattuor essent, Q. Fabius Maximus de legione prima, cuius pater priore anno dictator fuerat,
et de legione secunda L. Publicius Bibulus et P. Cornelius Scipio et de legione tertia Ap. Claudius Pulcher, qui proxime aedilis fuerat,
adulescentem et ad Ap. Claudium summa
quibus consultantibus inter paucos de summa rerum nuntiat P. Furius Philus, consularis viri filius, nequiquam eos perditam spem fovere, desperatam conploratamque rem esse publicam:
nobiles iuvenes quosdam, quorum principem
quod malum, praeterquam atrox, super tot clades etiam novum, cum
stupore ac miraculo torpidos defixisset, qui aderant, et
consilium advocandum de eo censerent, negat consilii rem esse
Scipio
audendum
nulla verius, quam ubi ea cogitentur,
pergit ire sequentibus paucis in
“ut ego rem publicam populi Romani non deseram neque
si sciens fallo,
in haec verba,
haud secie pavidi, quam si victorem Hannibalem cernerent, iurant omnes custodiendosque semet ipsos Scipioni tradunt