per eosdem dies speculator Carthaginiensis, qui per biennium fefellerat, Romae deprensus praecisisque manibus dimissus,
et servi quinque et viginti in crucem acti, quod in campo Martio
coniurassent; indici data libertas et aeris gravis viginti milia. legati
et ad Philippum Macedonum regem missi ad deposcendum Demetrium Pharium, qui bello victus ad eum fugisset,
et alii in Ligures ad expostulandum, quod
Poenum opibus auxiliisque suis iuvissent, simul ad visendum ex
propinquo, quae in Bois atque Insubribus gererentur.
ad ad obsides accipiendos.
adeo, etsi bellum ingens in cervicibus erat, nullius usquam terrarum rei cura Romanos, ne longinquae quidem, effugiebat.
in religionem etiam venit, aedem Concordiae, quam per seditionem militarem biennio ante L. Manlius praetor in Gallia vovisset, locatam ad id tempus non esse.
itaque duumviri ad
ab eodem praetore ex senatus consulto litterae ad consules missae, ut, si iis videretur, alter eorum ad consules creandos Romam veniret; se in eam diem, quam iussissent, comitia edicturum.
ad haec a consulibus rescriptum sine detrimento rei publicae abscedi non posse ab hoste; itaque per interregem comitia habenda esse potius, quam consul alter a bello avocaretur.
patribus rectius visum est dictatorem a consule dici comitiorum habendorum causa. dictus L. Veturius Philo M. Pomponium Mathonem magistrum equitum dixit.
iis vitio creatis iussisque die quarto decimo se magistratu
abdicare, res ad interregnum rediit.