sequitur hunc annum et consul insignis, L. Papirius Cursor, qua paterna gloria, qua sua, et bellum ingens victoriaque, quantam de Samnitibus nemo ad eam diem praeter L. Papirium, patrem consulis, pepererat.
et forte eodem conatu apparatuque omni opulentia insignium armorum bellum adornaverant et deorum etiam adhibuerant opes, ritu quodam sacramenti vetusto velut initiatis militibus. dilectu per omne Samnium habito nova lege,
ut, qui iuniorum non convenisset ad imperatorum edictum quique
iniussu abisset, eius caput Iovi
sacraretur, exercitus omnis Aquiloniam est indictus.
ad quadraginta milia militur,
ibi mediis fere castris locus est consaeptus cratibus pluteisque et linteis contectus, patens ducentos maxime pedes in omnis pariter partis.
ibi ex libro vetere linteo tecto sacrificatum, sacerdote Ovio Paccio quodam, homine magno natu, qui se id sacrum repetere adfirmabat ex vetusta Samnitium religione, qua quondam usi maiores eorum fuissent, cum adimendae Etruscis Capuae clandestinum cepissent consilium.
sacrificio perfecto per viatorem imperator acciri iubebat nobilissimum quemque genere factisque; singuli introducebantur.
erat cum alius apparatus sacri, qui perfundere religione animum
posset,
admovebatur altaribus magis ut victima quam ut sacri particeps adigebaturque iure iurando, quae visa auditaque in eo loco essett,
non
id primo quidam abnuentes iuraturos se obtruncati circa altaria sunt, iacentes deinde inter stragem victimarum documento ceteris fuere, ne abnuerent.
primoribus Samnitium ea detestatione obstrictis decem nominati ab
imperatore; eis dictum, ut vir virum legerent, donec sedecim
milium numerum confecissent. ea legio linteata ab integumento
consaepti, in quo sacrata nobilitas
erat, appellata est; his arma insignia data et cristatae galeae,
ut inter ceteros eminerent. paulo plus viginti milium alius
exercitus fuit
nec corporum specie nec gloria belli nec apparatu linteatae
legioni dispar. hic hominum numerus, quod roboris erat, ad Aquiloniam consedit.