GetPassage urn:cts:latinLit:phi0893.phi004.perseus-lat2:1.9.21-1.9.40 urn:cts:latinLit:phi0893.phi004.perseus-lat2:1.9.21-1.9.40
cum gravius dorso subiit onus. incipit ille: ‘si bene me novi, non Viscum pluris amicum, non Varium facies; nam quis me scribere pluris aut citius possit versus? quis membra movere mollius? invideat quod et Hermogenes, ego canto.’ interpellandi locus hic erat ‘est tibi mater, cognati, quis te salvo est opus?’ ‘haud mihi quisquam. omnis conposui.’ ‘felices. nunc ego resto. confice; namque instat fatum mihi triste, Sabella quod puero cecinit divina mota anus urna: “hunc neque dira venena nec hosticus auferet ensis nec laterum dolor aut tussis nec tarda podagra: garrulus hunc quando consumet cumque: loquaces, si sapiat, vitet, simul atque adoleverit aetas.” ventum erat ad Vestae, quarta iam parte diei praeterita, et casu tum respondere vadato debebat, quod ni fecisset, perdere litem. ‘si me amas,’ inquit ‘paulum hic ades.’ ‘inteream, si aut valeo stare aut novi civilia iura; et propero quo scis.’ ‘dubius sum, quid faciam’, inquit,