GetPassage urn:cts:latinLit:phi0893.phi004.perseus-lat2:1.3.21-1.3.40 urn:cts:latinLit:phi0893.phi004.perseus-lat2:1.3.21-1.3.40
Maenius absentem Novium cum carperet, ‘heus tu’ quidam ait ‘ignoras te an ut ignotum dare nobis verba putas?’ ‘egomet mi ignosco’ Maenius inquit. stultus et inprobus hic amor est dignusque notari. cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis, cur in amicorum vitiis tam cernis acutum quam aut aquila aut serpens Epidaurius? at tibi contra evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi. iracundior est paulo, minus aptus acutis naribus horum hominum; rideri possit eo quod rusticius tonso toga defluit et male laxus in pede calceus haeret: at est bonus, ut melior vir non alius quisquam, at tibi amicus, at ingenium ingens inculto latet hoc sub corpore. denique te ipsum concute, numqua tibi vitiorum inseverit olim natura aut etiam consuetudo mala; namque neglectis urenda filix innascitur agris. illuc praevertamur, amatorem quod amicae turpia decipiunt caecum vitia aut etiam ipsa haec delectant, veluti Balbinum polypus Agnae.